Η νέα μορφή εκμετάλλευσης στη Δυτική Μακεδονία. Συμβάσεις της ντροπής

Η νέα μορφή εκμετάλλευσης στη Δυτική Μακεδονία. Συμβάσεις της ντροπής

Την ώρα που η Δυτική Μακεδονία παλεύει να σταθεί στα πόδια της μέσα στη μεταλιγνιτική εποχή, οι εργολάβοι της ΔΕΗ συνεχίζουν να προσλαμβάνουν εργατικό προσωπικό με συμβάσεις… μιας εβδομάδας, ενός μήνα, άντε λίγων εβδομάδων. Συμβάσεις «ευκαιριακές», χωρίς σταθερότητα, χωρίς δικαιώματα, χωρίς προοπτική.

Πίσω από τις λέξεις «εργολάβος» και «σύμβαση ορισμένου χρόνου» κρύβεται μια νέα μορφή εκμετάλλευσης: εργασία χωρίς ασφάλεια, χωρίς μέλλον, χωρίς αξιοπρέπεια. Οι πολίτες της Δυτικής Μακεδονίας δεν ζητούν χάρη. Ζητούν δουλειά, όχι «απασχόληση». Ζητούν σταθερότητα, όχι περιστασιακή εξάρτηση.

Ποιος ο λόγος αυτής της τακτικής; Ίσως η αποφυγή μόνιμων σχέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων που τις συνοδεύουν. Ίσως η ευκολία να «πετάς» αύριο τον εργάτη και να φέρνεις άλλον. Ίσως απλώς να βολεύει να υπάρχει μια δεξαμενή φθηνού, πρόχειρου εργατικού δυναμικού.

Και όμως, όλοι γνωρίζουμε πως χωρίς αυτούς τους ανθρώπους —τους εργάτες των ορυχείων, των σταθμών, των συνεργείων— δεν κινείται τίποτα. Είναι οι ίδιοι που δούλευαν με κίνδυνο τη ζωή τους για να έχει ρεύμα η χώρα.

Πού είναι όμως σήμερα τα εργατικά κέντρα,τα εργατικά σωματεία; Πού είναι οι συνδικαλιστές που κάποτε υψώνανε τη φωνή τους για το δίκιο των εργαζομένων; Πού είναι οι πολιτικοί μας να πάρουν θέση, να απαιτήσουν αξιοπρεπείς όρους δουλειάς για τους ανθρώπους της περιοχής;

Η σιωπή όλων αυτών πονά περισσότερο από την ίδια την εκμετάλλευση. Γιατί δείχνει ότι η εργασία —η πραγματική, με δικαιώματα και αξιοπρέπεια— έχει πάψει να είναι προτεραιότητα.

Η Δυτική Μακεδονία έχει πληρώσει βαρύ τίμημα από τη λιγνιτική εποχή. Δεν αντέχει τώρα να πληρώσει και τη «μεταλιγνιτική» εκμετάλλευση. Οι άνθρωποί της χρειάζονται δουλειές με προοπτική, όχι απασχολήσεις της εβδομάδας.