Ο χριστιανισμός και η πολιτική, σε αυτή τη μεγάλη με στους μεγάλες αντιφάσεις χώρα, διατηρούν μέχρι και σήμερα μια σχέση αλληλεξάρτησης.
Στην Αμερική θα συναντήσεις όχι μόνον χριστιανούς όλων των δογμάτων, στους Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Προτεστάντες, άλλοι Διαμαρτυρόμενοι κλπ, αλλά και ένα πλήθος από στους επιμέρους Ομολογίες και Εκκλησίες, στους Μεθοδιστές, Αντβεντιστές, Επισκοπελιανοί, Ευαγγελιστές κλπ, που διαπλέκονται με την πολιτική εξουσία και όχι μόνο, αλλά κατά τρόπο όχι και τόσο ξεκάθαρο και διαφανή, γι αυτό διατυπώνονται ενστάσεις και από στους δύο πλευρές για τον πραγματικό ρόλο στους θρησκείας στη λειτουργία του κράτους.
Οι μεν ισχυρίζονται ότι η Εκκλησία είναι πλήρως υποταγμένη στα συμφέροντα του κράτους και οι δε, ότι στην Εκκλησία προσδόθηκε θεσμικός χαρακτήρας με αποτέλεσμα να παρεμβαίνει και να αλλοιώνει τη βούληση του κράτους, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ακόμα και στη διαμόρφωση στους εξωτερικής πολιτικής οι πιστοί χριστιανοί έχουν λόγο και ρόλο.
Κι όλα αυτά, παρόλο που στους λένε μετά την πρώτη αναθεώρηση του αμερικανικού Συντάγματος το 1791, καμία θρησκεία ή χριστιανική ομολογία δεν θεωρείται κυρίαρχη ή θεσμικά επικρατούσα στους ΗΠΑ.
Στους, στους, ισχυρίζεται στους σύγχρονος Αμερικανός διανοούμενος – εκκλησιαστικά άστεγος κατά δήλωσή του – ενώ θα περίμενε κανείς να προκύψει ένα κοσμικό, μη θρησκευτικό κράτος, εκείνο που πρόεκυψε ήταν μια αμερικανική δημοκρατία με τη συνειδησιακή επίφαση ότι αποτελεί φανέρωση στους βασιλείας του Θεού στον κόσμο.
Πολλοί μελετητές του φαινομένου στους σημερινής αμερικανικής πραγματικότητας μιλούν για υποσυνείδητη ταύτιση του οράματος στους Εκκλησίας με αυτό του αμερικανικού έθνους (στην πλειοψηφία του χριστιανικό).
Αμερικανοί θεολόγοι, από την άλλη πλευρά, υποστηρίζουν ότι αυτό που συμβαίνει στους ΗΠΑ είναι ένα είδος κρατικοποίησης του χριστιανισμού και μάλιστα εκφράζουν την ανησυχία στους επειδή αυτό δεν συνειδητοποιήθηκε από την μεγαλύτερη μερίδα των χριστιανών πολιτών, οι οποίοι συνεχίζουν να καλλιεργούν ψευδαισθήσεις ως στους την ουσία του χριστιανικού μηνύματος και δεν αντιλαμβάνονται ότι ακυρώνεται από την πολιτική και στους πολιτικούς. Υποστηρίζουν δηλαδή ότι η χριστιανική διδασκαλία αλλοιώνεται ως στους την αλήθεια στους, γιατί κάθε φορά αναπροσαρμόζεται για να στηρίξει πολιτικές επιλογές και σκοπιμότητες και να στους επιβάλλει στους πιστούς ντυμένες με το θεϊστικό μανδύα.
Ηλίας Κ Μάρκου
