Αυτά τα χέρια του πατέρα…
Ίσια στο μέρος της καρδιάς!
Τί δυνατά που σε κρατάνε,
να δοκιμάσεις
τα δικά σου τα φτερά!
Έγνοια του μόνη
είναι να βλέπει ότι γελάς.
Κι όταν τα ύψη σε φοβίζουν,
στη σιωπή του να μερεύεις,
καθώς,
ταγμένος να μικραίνει αποστάσεις,
απλώνει της αγάπης του
τον χρόνο
σε ρίζες της καρδιάς.
Μόνο εκεί,
σου στρώνει να πατάς.
Κι ας γέμισαν τα χέρια του
με ρόζους από έγνοιες.
Ας θόλωσαν τα μάτια του
στου κόσμου τις ρωγμές.
Ενώ εσύ θαρρείς ,
αγέραστος πως πάντα θα προσμένει,
αυτός,
κρύβει στις τσέπες του
τον φόβο των χεριών του
μην τύχει και του πέσεις
πριν προλάβει να σε πιάσει…
Μην τύχει και προλάβεις
να δεις πόσο φοβάται
όταν εσύ πετάς!
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
