Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ-ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΟΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΕΜΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ META THN ΛΕΓΟΜΕΝΗ <<ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ>> ΣΥΝΟΔΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ.

ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΕΧΕ ΚΑΤΑ ΝΟΥ ΟΤΙ: «Άνευ λόγου κερδηθήσονται» (Α’ Πέτρ. 3,1).

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και φίλοι του Συλλόγου μας,

Στην οικοδόμηση  της αγάπης μας  για τον Χριστό-όπως Τον κηρύττει η Ορθόδοξος Εκκλησία μας- προσφέρουμε ως λίθο δυνατό  τον παρακάτω λόγο του π. Αυγουστίνου Καντιώτη που λέγει: «Λοιπόν, μη νομίσετε ότι στο Θαβώρ θα περάσετε όλη σας τη ζωή. Θα ‘ρθη η εγκατάλειψις και ο διωγμός. Και θα πεινάσωμε και θα γυμνητεύσουμε, τα πάντα θα υποστούμε για τον Χριστό… Τώρα εμείς πήγαμε στην εκκλησία, λειτουργηθήκαμε, ακούσαμε το Ευαγγέλιο και το κήρυγμα, και επιστρέψαμε στα σπίτια μας υπό ελεύθερον ήλιον τέλος πάντων, μολονότι έμμεσος είναι ο διωγμός εναντίον των ιδεών του Ευαγγελίου. Μετά θ’ αρχίσει και ο άμεσος διωγμός. Πας Χριστιανός θα καταδιώκεται, ακόμα και το σημείο του σταυρού αν θα κάνη» [1* (σελ.33)].

Ο γέροντας γνωρίζει τα περί ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ, γι’ αυτό και πριν τον ΔΙΩΓΜΟ φανερώνει από την μια την έλλειψη σοβαρών ποιμένων και από την άλλη την γενική αποστασία του λαού! Ο απόστολος Παύλος μας λέγει πως’ όταν αυτός φύγει από την ζωή, τότε θα μπούν μέσα στο ποίμνιο λύκοι βαρύς που θα κομματιάζουν τα πρόβατα δίχως “ντροπή”… αλλά,

 Σας θυμίζουμε και το λόγο του Θεού που φανερώνει στον Μωϋσή την αιτία του εξής φαινομένου’  Φαίνεται πως σε κάποια μάχη με τους εχθρούς τους, παρατηρήθηκε ότι ένας- και μόνον ένας- εχθρός καταδίωκε χίλιους υιούς του Ισραήλ, και δύο εχθροί μαζί καταδίωκαν δέκα χιλιάδες υιούς του Ισραήλ… και αυτό το φαινόμενο ήταν ανεξήγητο, μιας και η ονομασία και μόνο του λαού αυτού, δηλ. του ΙΣΡΑΗΛ, που σήμανε ΔΥΝΑΤΟΣ, έκαμε το πράγμα ανεξήγητο! Την απάντηση όμως και την αποκάλυψη της βαθύτερης αιτίας, της φυγής των μαχητών την ώρα της μάχης, την έδωσε (εδώ και πολλούς αιώνες!) ο ίδιος ο Θεός του Ισραήλ!

Αλήθεια αδελφοί, πόσο μας έχει λείψει ο Θεός, πόσο μακριά Του βρισκόμαστε, και φυσικά, δεν το λέμε αυτό για τον κόσμο ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΤΟ Άγιον Πνεύμα και δεν καταλαβαίνει… Αλλά για τους λίγους πιστούς που και σήμερα ζουν μέσα στην κοινωνία, και δίχως να μιλούν με τα λόγια, μιλούν όμως στο Θεό- για όλους εμάς -με τα ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ! Και όπως ακούσαμε το κύριο έργο του κάθε Χριστιανού είναι ΕΝΑ, Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ! Πολύ ορθά είπε η Τατιάνα Γκορίτσεβα ότι’  αυτό που κινεί την ιστορία δεν είναι η πάλη των τάξεων, αλλά Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ!

Τι να πούμε τώρα για την έλλειψη σοβαρών ποιμένων την οποία εύστοχα επισημάνει και ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης αλλά και ο π. Αυγουστίνος ο Ακρίτας. Ο άγιος Παΐσιος λέγει: «Επειδή το θέμα της ενώσεως των Εκκλησιών είναι κάτι το πνευματικόν και ανάγκην έ­χουμε πνευματικής αγάπης, ας το αφήσουμε σε αυτούς που αγαπήσανε πολύ τον Θεόν και είναι θεολόγοι, σαν τους Πατέρας της Εκκλησίας, και όχι νομολόγοι, που προσφέρανε και προσφέρουν ολόκληρο τον εαυτόν τους εις την διακονίαν της Εκκλησίας (αντί μεγάλης λαμπά­δας), τους οποίους άναψε το πύρ της αγάπης του Θεού και όχι ο αναπτήρας του νεωκόρου. Ας γνωρίζωμεν ότι δεν υπάρχουν μόνον φυσικοί νόμοι, αλλά και πνευματι­κοί. Επομένως, η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί να αντιμετωπισθή με συνεταιρισμόν αμαρτωλών (διότι διπλήν οργήν θα λάβωμεν), αλλά με μετάνοιαν και τήρησιν των εντολών του Κυρίου……
Επίσης, ας γνωρίσωμεν καλά ότι η Ορθόδοξος Εκ­κλησία μας δεν έχει καμμίαν έλλειψιν. Η μόνη έλλειψις, που παρουσιάζεται, είναι η έλλειψις σοβαρών Ιεραρχών και Ποιμένων με πατερικές αρχές. Είναι ολίγοι οι εκλεκτοί. Όμως, δεν είναι ανησυχητικόν. Η Εκκλη­σία είναι Εκκλησία του Χρίστου και Αυτός την κυβερ­νάει… Πιστεύω ότι θα κάμετε αγάπην και θα το χρησι­μοποιήσετε δια μέσου του θρησκευτικού σας φύλλου. Σας ευχαριστώ»…[3]

Και ο π. Αυγουστίνος σχετικά με την «αγωνιστικότητα» των Ιεραρχών και Ποιμένων (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων)…  λέγει «Θέλουν να μας εκδιώξουν εκ της έδρας μας για το μεγάλο έγκλημα που κάναμε’ διότι τέλος πάντων, παρ’ όλη την ατέλεια και αμαρτωλότητά μας, κρατούμε Ορθοδοξία. Λοιπόν, διωγμός εναντίον της πίστεως, εναντίων των πιστών, εναντίον των δογμάτων, εναντίον της ηθικής, εναντίον όλων αυτών. Δυστυχώς δεν υπάρχει πνεύμα αντιστάσεως και αγωνιστικότητας, ιδίως των αρχιερέων και του κλήρου» [1* (σελ.26)].

-Γεννάται λοιπόν το ερώτημα’ εμείς είμεθα προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο διωγμό; (Λόγια του π. Αυγουστίνου)

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Αγαπητοί φίλοι του Συλλόγου ”Στρατηγός Μακρυγιάννης”,

Στο ερώτημα αυτό αλλά και σε άλλα πολλά που έχουν προκύψει, μετά την λεγομένη «Αγία και Μεγάλη» Σύνοδο που έγινε στην φέτος στην Κρήτη, θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε αλλά και να ανακαλύψουμε με την συμμετοχή σας, σε εκδήλωση που πρόκειται σύντομα να πραγματοποιήσουμε στο Πνευματικό Κέντρο της πόλεως Πτολεμαΐδας

Τέλος έχετε κατά νου ότι’ «Δια της… (καλής) αναστροφής άνευ λόγου κερδηθήσονται», και επίσης ότι δεν υπάρχει άλλη χαρά μεγαλύτερη από αυτή!

 –«Εάν υποθέσουμε, ότι ξεκαθαρίζουν τα πράγματα και μένουν στην πόλι 200 με 300 Χριστιανοί, οι οποίοι θα πουν «Θέλουμε να ζήσουμε χριστιανικά», δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά. Οι άλλοι, ό,τι θέλουν ας κάνουν. Και χαύρα και τζαμί να κτίσουν, δεν θα έχουμε καμμιά ευθύνη. Δε βλέπεις…» [1* (σελ.18)]… αλλά και δεν υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα από αυτό ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΊ… και δεν το λέμε  μόνο εμείς, αλλά το λεν και όλοι όσοι έχουν <<ευ νουν>>! Στο βιβλίο με τίτλο “ΘΑΥΜΑΤΑ” διαβάζουμε:

– “Η αγάπη αυτή, η οποία ενώνει εις εν τους αδελφούς και δημιουργεί μίαν πνευματικήν οικογένειαν, είνε θαύμα, θαύμα μεγαλύτερον από τας θεραπείας των νοσούντων. Δεν το λέγομεν ημείς. Το κηρύττει ένας εκ των λαμπροτέρων εκπροσώπων της μοναχικής ζωής και πολιτείας, ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης. Ας τον ακούσουμεν τον ίδιον πως χαρακτηρίζει την αγάπην’ <<Ίσως να σκέπτεταί τις, ότι τούτο είνε των μεγάλων θαυμάτων και τερατουργημάτων, το να είνε τις άγιος και να έχη δύναμιν θαυματουργικήν, να εκδιώκη δαίμονας, να θεραπεύη τυφλούς, ή να καθαρίζη λεπρούς, ή να ανιστά νεκρούς, ή να μεταβάλλη στοιχεία, ή να μετακινή όρη, ή να ξηραίνη θαλάσσας, ή να αναβλύζη ύδατα εκ γης ανύδρου, ή κάτι άλλο παρόμοιον να κάμνη. Εγώ όμως νομίζω, ότι τούτο δεν είνε τόσον θαυμαστόν, όσον θαυμαστόν είνε τούτο’ εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να συναχθούν άνθρωποι εκ διαφόρων τόπων και χωρών, διαφόρου γένους, γλώσσης και ηλικίας, και να γίνουν ένα σύνταγμα, ένα συνάθροισμα, και να ενωθούν και να συναρμολογηθούν εις ένα σώμα πολύψυχον και πολυκάρδιον, ομογνωμικών και ομοκάρδιων   ουχί προς κακόν τι, αλλ’ εις την βουλήν του Θεού και προσκύνησιν και λατρείαν της Αγίας Τριάδος, όπερ ουδείς δύναται ν’ ανατρέψη, ούτε άνθρωπος, ούτε αρχαί και εξουσίαι, ούτε δυνάσται, ούτε βασιλείς, ούτε αυτός ο προστάτης των δαιμόνων”. Πράγματι!….>> [2* (σελ. 14,15)].

Με τιμή

(και πόνο για τα πράγματα της Εκκλησίας μας που πηγαίνουν προς γκρεμό…)

[2]. ”ΘΑΥΜΑΤΑ” ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ “Ο ΣΤΑΥΡΟΣ”, ΑΘΗΝΑ 1968, ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
[3]. ΠΗΓΗ: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου | Ενδιαφέρουσα ομολογιακή πατερική γραμμή του Γέροντος Παϊσίου