ΠΑΥΛΟΣ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ
Πρός τόν εὐσεβῆ κλῆρον, τούς ἐντιμωτάτους ἄρχοντας
τούς ἐνδοξωτάτους καί γενναιοτάτους ἀξιωματικούς
τῶν ἐνόπλων δυνάμεων καί τῶν σωμάτων ἀσφαλείας,
τούς δικαιοτάτους δικαστικούς λειτουργούς,
τούς ἐλλογιμοτάτους λειτουργούς πασῶν τῶν βαθμίδων τῆς ἐκπαιδεύσεως
καί τόν εὐλαβῆ καί φιλάγιον λαόν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
«Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος·
ἀγαλιασώμεθα καί εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.» (Ψαλμ. 117, 24)
Ὁ Τριαδικός Θεός, ὁ Ἀναστημένος Κύριός μας, οἱ ἀγγελικές δυνάμεις καί σύμπας ὁ οὐράνιος κόσμος χαίρεται καί ἀγάλλεται, ἑορτάζει καί πανηγυρίζει «Χριστοῦ τήν Ἀνάστασιν»! Ὁ Ἄδης στενάζει, ὁ Ἄδης ἐπικράνθη, ὁ Ἄδης καθηρέθη, ἔχασε τήν δύναμίν του, ἀπώλεσε τήν μονοκρατορίαν του. Ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Σωτήρος Χριστοῦ ἔφερε φῶς ζωῆς, κατεπάτησε τόν θάνατον! Δέν ἔχει πλέον παρουσίαν ὁ Ἄδης ἐμπρός στήν παρουσία τοῦ φωτός τοῦ ἀληθινοῦ, δέν ἔχει θέσιν τό ψεῦδος τοῦ διαβόλου ἐμπρός στήν Ἀλήθεια, στήν πηγήν τῆς ἀληθείας, πού εἶναι ὁ Ἀναστημένος Ἰησοῦς!
«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τέ καί γῆ καί τά καταχθόνια» (τροπ. γ΄ Ὠδῆς Κανόνος τῆς Ἀναστάσεως). Ἔφερε φῶς Ζωῆς ὁ τῆς Ζωῆς ἀρχηγός, ὁ Ἰησοῦς. Χαίρονται τά οὐράνια καί τά καταχθόνια καί ἡ ἐπί γῆς στρατευομένη Ἐκκλησία του. «Σήμερον τά ἄνω τοῖς κάτω συνεορτάζει καί τά κάτω τοῖς ἄνω συνομιλεῖ.» (Ποίημα Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, Ἀκολουθία Μ. Ἁγιασμοῦ), διότι τό ἐκχυθέν αἷμα τοῦ Σωτήρος Χριστοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦ ἕνωσε τόν οὐρανόν καί τήν γῆν. Τό αἷμα καί ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου ἔγιναν πηγή ἁγιασμοῦ, πηγή φωτός ἀνεσπέρου, πηγή χαρᾶς, πηγή θυσιαστικῆς ἀγάπης. Ὅλα ἁγιάσθηκαν, ὅλα φωτίστηκαν, ὁ κλεισμένος παράδεισος ἄνοιξεν, ἡ πύρινη ρομφαία παραμέρισεν, ἄνοιξαν οἱ πύλες τῆς αἰωνίου ζωῆς μέ τόν Σταυρόν, τόν θάνατον, τήν ταφήν καί τήν Ζωηφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ἐν Χριστῷ πολιτεύονται δέν κατεβαίνουν πλέον εἰς τόν Ἄδην, ἀλλά ἀνεβαίνουν ἐπί τοῦ θρόνου τοῦ Ἀναστάντος Σωτῆρος Χριστοῦ.
Ἔρημος ὁ τόπος τοῦ Γολγοθᾶ, σκοτάδι τόν σκεπάζει καί φόβος «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων». Ἐνταφιασμένος κάπου ἐκεῖ στήν ἄκρη ὁ Ἀρχηγός τῆς Ζωῆς Ἰησοῦς καί μόνον οἱ στρατιῶτες τῆς κουστωδίας, οἱ φύλακες τοῦ Τάφου γιά νά μήν κλαπεῖ ὁ Ἰησοῦς, ὑπάρχουν ἐκεῖ! Ξάφνου, μέγας σεισμός! Ἀνέστη ὁ Κύριος, ὅλα ἐφωτίσθησαν, φόβος καί τρόμος στούς φύλακες, ἀπερίγραπτος χαρά στίς Μυροφόρες γυναῖκες καί στήν Μητέρα Του, γιατί πρῶτες αὐτές συνήντησε καί χαιρέτησε ἡ πηγή τῆς χαρᾶς: «Χαίρετε. Μή φοβεῖσθε.» (Μτθ. 28, 9-10).
Αὐτό τό «Χαίρετε. Μή φοβεῖσθε» κάθε μέρα, κάθε στιγμή, στό διάβα τῶν αἰώνων, σέ ὅλους ἐκείνους πού προσκυνοῦν τόν Σταυρό Του καί ὑμνοῦν καί δοξάζουν τήν ἀνάστασίν Του ὡς δικό τους γεγονός, δίδει ἐλπίδα, χαρά καί ἀγαλλίαση. Ἀντιθέτως, ἐκείνους πού ἀπορρίπτουν τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάστασιν καί βλασφημοῦν, φόβος καί τρόμος τούς κατέχει καί πλημμυρίζει τόν ἐσωτερικό τους κόσμο, ἀγωνία καί ἀδιέξοδα, παντοῦ ἐχθροί, παντοῦ προδότες, παντοῦ ἐπιβουλευόμενοι. Σκοτάδι, ἀνασφάλειες κι ἀγωνίες. Ἰδού ἡ διαφορά: φῶς ὁ Χριστός – σκοτάδι τό θεοποιημένο ἐγώ, οἱ ποικίλες ἰδεοληψίες καί τά ἀνούσια ἰδεολογήματα.
Ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάστασις ἕνωσε τούς ἀνθρώπους, τούς ἔκανε ἕνα, μέ ἕναν νοῦν καί μίαν καρδίαν, ὅπως ὁ Τριαδικός Θεός, ὁ ἀγγελικός κόσμος καί τά τάγματα τῶν ἁγίων.
Ἀντιθέτως, οἱ ἀπαρνηθέντες Σταυρόν καί Ἀνάστασιν, οἱ προδόσαντες τό Βάπτισμά τους διηρέθησαν σέ ὁμάδες μέ τό σύνθημα «ὁ μή ὄν μεθ’ ἡμῶν καθ’ ἡμῶν ἐστι», δηλαδή αὐτός πού δέν ἀκολουθεῖ τήν ἰδεολογία μου, τίς ἰδεολοψίες μου εἶναι ἀπέναντί μου! Ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάστασις χάρισε στόν ἄνθρωπο τήν ἐπικοινωνία τῆς ἀγάπης, ἔδωσε πνεῦμα ἑνότητος, ἀλληλοκατανοήσεως καί ἀμοιβαίου σεβασμοῦ καί μ’ αὐτά τά ὅπλα ὀφείλουμε νά νικοῦμε ὅλες τίς δυσκολίες καί τά σημερινά προβλήματα. Ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάστασις ἀνοίγει δρόμο στά ἀδιέξοδα.
Στό σκοτάδι βρίσκεται ὅλος ὁ κόσμος σήμερα, ἀγαπητοί μου. Ἀβεβαιότητα, ἀνασφάλεια, φόβος καί τρόμος, πόλεμοι, σφαγές καί τραγωδίες, πρόσφυγες καί μετανάστες. Τί ἄλλο νά ἀπαριθμήσουμε; Καί ὅλα αὐτά γιατί; Διότι ἀπαξιώθηκε ἡ ἀξία τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως, διότι ἀπό ἐλεύθερος, διά τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἔγινε ὁ ἄνθρωπος δοῦλος στά πάθη του, στό ἐγώ του, αἰχμάλωτος τοῦ κόσμου καί τῆς ὕλης. Φρικτόν, ἀλλά ἀληθινόν!
Ὅσοι, ἀδελφοί μου, ἀγαπᾶτε τόν Χριστόν χαρῆτε «Χριστοῦ τήν Ἀνάστασιν». Διαβῆτε τό κατώφλι τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί γευθῆτε τήν Ἀναστάσιμον Θείαν Λειτουργίαν, γευθῆτε καί γίνετε κοινωνοί τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματός Του· «γεύσασθε καί ἴδετε, ὅτι Χριστός ὁ Κύριος»!
Ἀλλά καί ὅσοι εἶσθε μακράν, μία προσπάθεια, ἕνας αὐτοέλεγχος μέ ἀρετήν ταπεινώσεως, ἀνάστασιν καί χαράν θά προσφέρει.
Χαίρετε, λοιπόν, καί μή φοβεῖσθε· «εἰ Θεός μεθ’ ὑμῶν, οὐδείς καθ’ ὑμῶν».
Χριστός Ἀνέστη, ἀδελφοί! Εὐλογημένοι νά εἶσθε, ἀγαπημένοι καί μονιασμένοι.
Μετά πασχαλίων εὐχῶν
Ὁ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης σας
† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ
