Ιερουσαλήμ: corpus separatum ή πρωτεύουσα της Ιουδαίας;

“Ιερουσαλήμ: corpus separatum ή πρωτεύουσα της Ιουδαίας;”.

Στην σύγχρονη αρθρογραφία πολλές φορές χρησιμοποιείται το όνομα πρωτεύουσας όταν ο αρθρογράφος θέλει να αναφερθεί σε χώρα. «Αθήνα και Βρυξέλλες κατέληξαν σε συμφωνία» μας ενημέρωναν τα χρόνια των μνημονίων, εννοώντας ότι η Ελλάδα και η Ε.Ε. ξεπερνούσαν κάποιο εμπόδιο στις διαπραγματεύσεις (δηλαδή η Ελλάδα υποχωρούσε). «Ουάσινγκτον και Τεχεράνη ανταλλάσσουν κρατούμενους» διαβάζαμε, και σήμαινε ότι οι Η.Π.Α. και το Ιράν έκαναν προσπάθειες εξομάλυνσης των σχέσεών τους.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Σταύρος Ιωαννίδης της Καθημερινής σε άρθρο του δημοσιευμένο στις 24 Οκτωβρίου γράφει: «Η Ιερουσαλήμ προετοιμάζεται για τη χερσαία εισβολή στη Λωρίδα της Γάζας…». Και λίγο παρακάτω επαναλαμβάνει «Η Ιερουσαλήμ προετοιμάζεται από καιρό για μια τέτοια απειλή (εννοεί τα drones της Χαμάς)…».

Μάλλον ο κ. Ιωαννίδης έχει ήδη αναγνωρίσει τα Ιεροσόλυμα και όχι το Τελ Αβίβ ως πρωτεύουσα του κράτους του Ισραήλ, πράγμα που δεν έχει κάνει καμία χώρα στον πλανήτη πλην των Η.Π.Α.. Η Ρωσία δεν μετράει γιατί έχει αναγνωρίσει μεν ως πρωτεύουσα του Ισραήλ την Δυτική Ιερουσαλήμ, αναγνωρίζοντας δε ταυτόχρονα την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του μελλοντικού Παλαιστινιακού κράτους.

Καλό θα ήταν λοιπόν να ενημερώσει κάποιος τον κ. Ιωαννίδη για τα εξής:

– Η Ανατολική Ιερουσαλήμ είναι κατεχόμενο έδαφος.

– Σήμερα, 46 χρόνια μετά την de facto προσάρτηση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, περίπου 420.000 Παλαιστίνιοι που ζουν εκεί δεν έχουν Ισραηλινή υπηκοότητα παρά μονάχα κάρτες «μόνιμης κατοικίας». Αυτό σημαίνει ότι επί της ουσίας οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ιθαγένεια, αφού δεν είναι πολίτες ούτε του Ισραήλ, ούτε της Ιορδανίας, ούτε φυσικά της Παλαιστίνης.

– Κάθε Παλαιστίνιος που ζει εκτός των ορίων της Ιερουσαλήμ για μια ορισμένη χρονική περίοδο, είτε σε μια ξένη χώρα είτε ακόμα και στη Δυτική Όχθη, διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει το δικαίωμά του να ζει εκεί.

– Όσοι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να αποδείξουν ότι ζουν συνεχώς στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, χάνουν το δικαίωμά τους να ζουν στην πόλη που γεννήθηκαν. Πρέπει να υποβάλουν δεκάδες έγγραφα, συμπεριλαμβανομένων τίτλων ιδιοκτησίας, συμβάσεων μίσθωσης και αποδείξεων μισθοδοσίας. Αν αποκτήσουν άλλη ιθαγένεια κάποιας άλλης χώρας θα οδηγηθούν επίσης στην ανάκληση του καθεστώτος διαμονής τους (κάτι που δεν ισχύει για τους Ισραηλινούς).

– Περίπου 200.000 Ισραηλινοί πολίτες ζουν στην Ανατολική Ιερουσαλήμ υπό στρατιωτική και αστυνομική προστασία ως έποικοι. Τέτοιοι οχυρωμένοι (επ)οικισμοί, επίτηδες διασκορπισμένοι μεταξύ των παλαιστινιακών σπιτιών, παραβιάζουν την ελευθερία της κυκλοφορίας, την ιδιωτικότητα και την ασφάλεια των Παλαιστινίων.

Όπως είπε πολύ εύστοχα ένας Παλαιστίνιος πρόσφυγας στην εκπομπή της Νατάσας Γιάμαλη, «ακούω τα ελληνικά ΜΜΕ και νομίζω ότι ακούω την πρεσβεία του Ισραήλ»…

Το σχέδιο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών τον Νοέμβριο του 1947 προέβλεπε μια Ιερουσαλήμ υπό Διεθνή Προστασία (corpus separatum, που στα λατινικά σημαίνει «διαχωρισμένο σώμα»), εξ αιτίας της τεράστιας σημασίας της και για τις τρεις «αβρααμικές» (ιουδαϊσμός, χριστιανισμός, μουσουλμανισμός. Για δεκαετίες το Ισραήλ έχει ανακηρύξει μονομερώς ολόκληρη την Ιερουσαλήμ ως «την αιώνια και ενοποιημένη πρωτεύουσά του».