ΙΚΟΝΙΟ ΛΥΚΑΟΝΙΑΣ. Σταύρου Π. Καπλάνογλου 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το Ικόνιο της Μικράς Ασίας υπήρξε σημαντικό κέντρο του Μικρασιατικού Ελληνισμού και αποτελούσε πόλη με ιδιαίτερο χαρακτήρα.

Από το μεσαίωνα ακόμη ήταν έδρα Μητρόπολης με συνολικό χριστιανικό πληθυσμό να ανέρχεται σε 53.225 πιστούς και την πόλη του Ικονίου να αριθμεί τους 3.000 Ελληνορθόδοξους.

Έγινε η πρωτεύουσα του Ρουμ Σελτζούκ τον 12ο και 13ο αιώνα και άκμασε, ενώ πολλά κτίρια εκείνης της εποχής, όπως το Μαυσωλείο του Ρουμί και το Τζαμί Alaeddin, παραμένουν στην πόλη. Τον 14ο και 15ο αιώνα, ήταν η πρωτεύουσα της δυναστείας των Καραμάν και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ήταν το κέντρο του Βιλαέτι Ικονίου μετά τον Καραμάν Εγιαλέτ.

ΘΕΣΗ

Ικόνιο , πόλη, κεντρική Τουρκία . Η πόλη βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 3.370 ποδιών (1.027 μέτρων) στο νοτιοδυτικό άκρο του κεντρικού οροπεδίου της Ανατολίας και περιβάλλεται από μια στενή εύφορη πεδιάδα.

Υποστηρίζεται από το βουνό Bozkır στα δυτικά και περικλείεται από τις εσωτερικές άκρες των κεντρικών οροσειρών των βουνών του Ταύρου νοτιότερα. Κρότος.

ΟΝΟΜΑ

Το ίδιο το μέρος κατοικήθηκε πριν από πολύ καιρό. 50 χλμ νότια της πόλης βρίσκεται ο οικισμός Çatalhöyük , του οποίου η ιστορία χρονολογείται από το 7500 π.Χ. μι.

Με το όνομα Kuwanna, η πόλη ήταν μέρος του βασιλείου των Χετταίων πριν από περίπου 4000 χρόνια, και ονομαζόταν επίσης στη Φρυγία .

Το Konya πιστεύεται ότι αντιστοιχεί στο τοπωνύμιο Ikkuwaniya της Ύστερης Εποχής του Χαλκού, γνωστό από τα αρχεία των Χετταίων .Αυτό το τοπωνύμιο θεωρείται ως λουβιανής προέλευσης. Κατά την κλασική αρχαιότητα και τη μεσαιωνική περίοδο ήταν γνωστό ως Ἰκόνιον ( Ikónion ) στα ελληνικά και ως Iconium στα λατινικά

Μια λαϊκή ετυμολογία υποστηρίζει ότι το όνομα Ικόνιον προήλθε από το εἰκών (« εικόνα »), αναφερόμενος σε έναν αρχαίο ελληνικό μύθο σύμφωνα με τον οποίο ο ήρωας Περσέας νίκησε τον γηγενή πληθυσμό με μια εικόνα του « κεφαλιού της Γοργόνας Μέδουσας » πριν ιδρύσει την πόλη.

Το Ικόνιο ήταν γνωστό ως Dârülmülk στους Ρουμ Σελτζούκους

— Τσαταλχουγιουκ – Catalhoyuk

Είναι μια ονομασία που έδωσαν οι Τούρκοι σε ένα οικισμό που βρισκόταν σε απόσταση 50 περίπου χλμ από το σημερινό Ικόνιο και πιστευτέ ότι εκεί πρώτο ιδρύθηκε η πόλη του Ικονίου το 7500 π.χ. και στην διάβα του χρόνου κατέβηκαν στην πεδιάδα του Ικονίου άγνωστο πότε .Η πραγματική ονομασία είναι άγνωστη.

— Κούγιαννα – Kuwanna

Η ονομασία αυτή υπήρχε στο σημερινό Ικόνιο από εποχή που σε αυτό ζούσαν οι

Χετταίοι , η οποία παρέμεινε και ήταν εν ισχύ την εποχή των Φρυγών

–Εικόνιον ή Ικόνιον

Το όνομα της πόλης ΙΚΟΝΙΟΝ προέρχεται από την Ελληνική λέξη της αρχαιότητος ΕΙΚΩΝ

Συμφωνά που τα λεξικά της αρχαιοελληνικής γλωσσάς

Σημαίνει :

Εἰκών < ( αρχαία ελληνική εἰκών που σήμερα στην Νέα Ελληνική γλώσσα αποδίδεται : Στην εικονα, ζωγραφική) ζωγραφιά , ομοίωμα , απεικόνιση αγίων προσώπων αλλα και << ‘κόνα >> και γέννησε παρα πολλές άλλες Ελληνικές λέξεις όπως:Απεικονίζω, Εἰκόνιον , εἰκόνισις, εἰκόνισμα, εἰκόνισμαν , εἰκονολάτρης ,εἰκονισματόπουλο εἰκονιστής ἰκονολάτρης εἰκονολάτρης ,εἰκονιστικός΄εἰκονιστός εἰκονογλύφος εἰκονογράφος κ.α.

*Σύμφωνα με τον θρύλο η ονομασία Ικόνιο αποδίδει το αρχαίο όνομά του στο είκον (εικόνα), ή το κεφάλι της Γοργόνας , με το οποίο ο μυθολογικός πολεμιστής Περσέας νίκησε τον γηγενή πληθυσμό πριν ιδρύσει την ελληνική πόλη.

* Υπάρχει όμως και άλλη εκδοχή που παραθέτει ο Στέφανος Βυζάντιος που καταλήγει και πολύ στην λέξη Εικών .

Γράφει σε μετάφραση :

<<“Ικόνιο, πόλη της Λυκαονίας, κοντά στα βουνά του Ταύρου. Φάση IV, επειδή ήταν ο Άννακος, που έζησε πάνω από τριακόσια χρόνια. Και οι γύρω του μαντεύονταν μέχρι πότε θα ζούσε. Και δόθηκε χρησμός, ότι μετά το θάνατό του θα διαφθαρούν όλοι. Και οι Φρύγες, ακούγοντας το, θρήνησαν πολύ για εκείνους που ήταν ο Ηρ. Και όταν έγινε ο κατακλυσμός,

Ο Δίας διέταξε τον Προμηθέα και την Αθηνά να φτιάξουν είδωλα από πηλό και προσκαλώντας τους ανέμους να δώσουν ζωή σε αυτά, τους πρόσταξε επίσης να τα ζωντανέψουν.

Επομένως, λόγω των εικόνων εκεί, το Ικόνιο ονομάστηκε Ικόνιο. Και το έδωσε με δίφθογγο [Εικόνιο]. Ο πολίτης του Ικονίεύς». >>

*Ο Στέφανος ο Βυζάντιος (έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ.

. Ως ιστορική πόλη, το παλιό όνομα είναι Ικόνιο ή Ικόνιο

—-Κλαυδικόνιο και — Colonia Aelia Hadriana.

Αυτός οι 2 ονομασίες είχαν δοθεί την εποχή των Ρωμαίων.

— Ρουμ

Οι Άραβες το ονόμαζαν »Ρουμ», δηλαδή χώρα των Ρωμιών, χαρακτηρισμός που αποδιδόταν και σε ολόκληρη τη Μικρά Ασία.

— Κόνυα

Ονομασία που δόθηκε αργότερα από τους Οθωμανούς με την παραφθορά της Ελληνικής ονομασίας . Εικόνιον /Ικόνιον .

—

ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΩΣ ΤΟ 1923

Το Ικόνιο, κατά τον Π. Κοντογιάννη, είχε 60.000 κατοίκους συνολικά, με 50.000 μουσουλμάνους, 3.000 Ελληνορθόδοξους και 2.500 Αρμένιους.

Σύμφωνα το Ν Σ. Αντωνόπουλου, το Ικόνιο είχε 41.969 μουσουλμάνους, 1.024 ελληνορθόδοξους και 1.822 Αρμένιους.

Κατά την απογραφή του 1914 είχε 6542 Έλληνες κατοίκους .

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ιστορία της εγκατάστασης στο Ικόνιο ανάγεται στους προϊστορικούς χρόνους.

Ικόνιο; Είναι ένας από τους παλαιότερους οικισμούς της Μικρας Ασιας Έρευνες έχουν δείξει ότι οικισμός ιδρύθηκε στην περιοχή γύρω στο 6000-5000 π.Χ.

Απο την αρχαιότητα ονομαζόταν «Ικόνιο».

Το Çatalhöyük, ο παλαιότερος και πιο προηγμένος νεολιθικός οικισμός που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, βρίσκεται εντός των ορίων του Ικονίου.

Είναι ένας εκπληκτικός οικισμός ηλικίας 8000 ετών τουλάχιστον

Έχουμε βρει αρκετό υλικό που μας εντυπωσιάσει και θεωρούμε ότι η δημοσίευση γι΄αυτόν τον οικισμού αξίζει το κόπο να είναι ξεχωριστή στην επόμενη δημοσίευση.

Η πόλη του Ικονίου σε όλη την ιστορία τη παρέμεινε υπό την κυριαρχία των Χετταίων, των Φρυγών, των Ελλήνων ,των Ρωμαίων, απέκτησε επίσης την ταυτότητα θρησκευτικού κέντρου στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού όταν ο Αποστολος Παύλος επισκέφτηκε και το Ικόνιο κατά τη διάρκεια των θρησκευτικών του ταξιδιών στην Μικρά Ασία

.των Βυζαντινών, μέχρι να πέσει στα χεριά των Οθωμανών το 1074 και του οποίου η πρωτεύουσα αρχικά ήταν η Νίκαια της Βιθυνίας όταν την έχασε στο τέλος της 1ης Σταυροφορίας η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στο Ικόνιο.

Αφού έγινε πρωτεύουσα, η πόλη αναπτύχθηκε μέρα με τη μέρα και διακοσμήθηκε με πολλά αρχιτεκτονικά έργα και σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε μια από τις πιο ανεπτυγμένες πόλεις της Μικράς Ασίας

–Εποχή του Χαλκού

Οι ανασκαφές έδειξαν ότι η περιοχή κατοικήθηκε κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού , περίπου το 3000 π.Χ.

— Πόλη των Χετταίων

— Φρύγες

Οι Φρύγες ίδρυσαν το βασίλειό τους στην κεντρική Ανατολία τον όγδοο αιώνα π.Χ. και ο Ξενοφών περιγράφει το Ικόνιο (όπως ονομαζόταν αρχικά η πόλη) ως την τελευταία πόλη της Φρυγίας.

–Κιμμέριοι

Η περιοχή κατακλύστηκε από Κιμμέριους εισβολείς γ. 690 π.Χ.

–Πέρσες

Αργότερα αποτέλεσε μέρος της Περσικής Αυτοκρατορίας , μέχρι που ο Δαρείος Γ’ ηττήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο το 333 π.Χ.

— Μέγα Αλέξανδρος

Η αυτοκρατορία του Αλέξανδρου διαλύθηκε λίγο μετά το θάνατό του και η πόλη περιήλθε στην κυριαρχία του Σέλευκου Α’ Νικάτωρ

–Σέλευκος Α ο Νικάτωρ.

Κατά την Ελληνιστική περίοδο η πόλη διοικούνταν από τους βασιλείς της Περγάμου .

— Βασίλειο της Περγάμου.

Καθώς ο Άτταλος Γ’ , ο τελευταίος βασιλιάς της Περγάμου, επρόκειτο να πεθάνει χωρίς κληρονόμο, κληροδότησε το βασίλειό του στη Ρωμαϊκή Δημοκρατία .

–Ρωμαίοι

Μόλις ενσωματώθηκε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία , υπό τον αυτοκράτορα Κλαύδιο , το όνομα της πόλης άλλαξε σε Κλαυδικόνιο.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Αδριανού ήταν γνωστή ως –υ Colonia Aelia Hadriana.

–Εκχριστιανισμός του Ικονίου

Ο Παύλος και ο Σίλας πιθανότατα επισκέφτηκαν το Ικόνιο κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Ιεραποστολικού Ταξιδιού του Παύλου περίπου το 50 μ.Χ., καθώς και κοντά στην αρχή του Τρίτου Ιεραποστολικού Ταξιδιού του αρκετά χρόνια αργότερα.

Σύμφωνα με τις απόκρυφες Πράξεις του Παύλου και της Θέκλας , το Ικόνιο ήταν επίσης η γενέτειρα της Αγίας Θέκλας , που έσωσε την πόλη από την επίθεση των Ισαύρων το 354.

— Βυζάντιο

. Τον 7ο αιώνα έγινε μέρος του Ανατολικού Θέματος και ήταν, μαζί με το κοντινό (Caballa) Φρούριο Kaballah ( Τουρκικά : Gevale Kalesi ) ( τοποθεσία ) συχνός στόχος αραβικών επιθέσεων κατά τη διάρκεια των αραβοβυζαντινών πολέμων τον όγδοο έως τον δέκατο αιώνα, που καταλήφθηκε από Άραβες το 1373-7.

— Ανδρόνικος Δούκας

Ο επαναστάτης στρατηγός Ανδρόνικος Δούκας χρησιμοποίησε το φρούριο της Καμπάλα ως βάση του το 905–906.

— Η εκκλησία του Αγίου Αμφιλοχίου

Κατά τον δέκατο ή ενδέκατο αιώνα η εκκλησία του Αγίου Αμφιλοχίου κατασκευάστηκε μέσα στην ακρόπολη της Καμπάλας, στεγάζοντας τον τάφο του αγίου που οι Τούρκοι αργότερα πίστεψαν ότι ήταν ο τάφος του Πλάτωνα , μετονομάζοντας την εκκλησία σε Eflâtun Mescidi (τζαμί του Πλάτωνα).

Το μοναστήρι του Αγίου Χαρίτωνα , άλλου ντόπιου από το Ικόνιο, βρισκόταν λίγα μίλια μακριά στα Σύλατα .

–Οι Σελτζούκοι Τούρκοι

Οι Σελτζούκοι Τούρκοι επιτέθηκαν για πρώτη φορά στην περιοχή το 1069 , αλλά μια περίοδος χάους κυρίευσε την Ανατολία μετά τη νίκη των Σελτζούκων στη μάχη του Μαντζικέρτ το 1071, και ο Νορμανδός ηγέτης μισθοφόρων Roussel de Bailleul ξεσηκώθηκε σε εξέγερση στο Ικόνιο. Η πόλη τελικά κατακτήθηκε από τους Σελτζούκους το 1084.

ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Αρχαιολογικά ευρήματα παραπέμπουν σε κατοίκηση του Ικονίου από την προϊστορική εποχή/

Ανήκουν στην εποχής του Σιδήρου

Αγγεία από την εποχή που οι Φρύγες κυριάρχησαν στην περιοχή

Εκπληκτικά είναι τα ευρήματα από την Ελληνιστική εποχή

με την σαρκοφάγος με τα κατορθώματα του Ηρακλή όπου απεικονίζονται ανάγλυφα οι 12 άθλοι του Ηρακλής που αναφέρονται στην Ελληνική μυθολογία, ΠΟΥ χρονολογείται στο 250-260 π.Χ. και τα αγάλματα Ποσειδώνα -Ασκληπιίου -Αφροδίτης

που επιβεβαιώνουν τις προαιώνιες ρίζες των Ελλήνων στην περιοχή

ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Περί τα μέσα του 1ου μ.Χ. αιώνα και κατά τη διάρκεια της πρώτης αποστολικής του περιοδείας ο Απόστολος Παύλος έφτασε από την Αντιόχεια στο Ικόνιο της Μικράς Ασίας για να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Χριστού.

Αποτελεί την πατρίδα πλήθους μαρτύρων όπως η Αγία Θέκλα , που πίστεψε στον Χριστό μετά το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου στο Ικόνιο και υπήρξε η πρώτη γυναίκα μάρτυρας του Χριστιανισμού και ισαπόστολος.

Η Αγία Ιουλίττα και ο γιος της Κήρυκος , έζησαν στο Ικόνιο την εποχή του Διοκλητιανού (τέλη του 3ου–αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ.), μαρτύρησαν για την πίστη τους και η μνήμη τους διαδώθηκε σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο. Τον 4ο αιώνα, ποίμανε την επισκοπή Ικονίου ο Αγιος Αμφιλόχιος.

Ήταν Καππαδόκης, καθώς γεννήθηκε στην Καισάρεια, ενώ ως επίσκοπος Ικονίου έλαβε μέρος στη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη το 381 και θεωρείται εφάμιλλος του Μ. Βασιλείου, του αγίου Γρηγορίου Νύσσης και του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.

— Έδρα Επισκόπου απο το 370 μ.Χ.

Επί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας , η πόλη έγινε έδρα επισκόπου και τον περ. Το 370 ανέβηκε σε μητροπολίτη Λυκαονίας , με πρώτο μητροπολίτη τον Άγιο Αμφιλόχιο

Το Ικόνιο υπήρξε κατά το Μεσαίωνα έδρα επισκόπου και αργότερα αρχιεπισκόπου, όταν έγινε μητρόπολη της επαρχίας Λυκαονίας.

Όσον αφορά την Οθωμανική περίοδο διασώζονται ονόματα μητροπολιτών του 15ου αιώνα (ο Αμφιλόχιος που βρισκόταν στο μητροπολιτικό θρόνο μέχρι το 1488),1 του 17ου και του 18ου αιώνα, ο Παρθένιος που είχε συμμετάσχει σε σύνοδο υπό τον Κύριλλο Ε΄ Κονταρή, η οποία είχε καταδικάσει τον Κύριλλο Λούκαρι, ο Κλήμης που διαδέχτηκε τον Παρθένιο και ο Σίλβεστρος που κατείχε το θρόνο από το 1721

Σύμφωνα με τα δημογραφικά στοιχεία που δημοσίευσε το 1906 το περιοδικό Ξενοφάνης (του συλλόγου Μικρασιατών στην Αθήνα η «Ανατολή»), ο χριστιανικός πληθυσμός της μητρόπολης Ικονίου ανερχόταν σε 53.225 πιστού

— Ναός του Αγίου Αμφιλοχίου

Το 15ο αιώνα επίσης, η εκκλησία του Αγίου Αμφιλοχίου που μετατράπηκε σε τζαμί ήταν κοινός τόπος λατρείας για Έλληνες και Οθωμανούς – για όσο πληροφορούμαστε τουλάχιστον.

Υπήρχαν και οι Εκκλησίες της Παναγίας και του Αγίου Σάββα για τις οποιες δυστυχώς δεν έχουμε καμιά πληροφορία .

— Η Εκκλησία του Αγίου Παύλου

Η Εκκλησία του Αγίου Παύλου στο Ικόνιο ανήκει στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και ειναι Γοτθικής αρχιτεκτονικής Η εκκλησία του Αγίου Παύλου είναι μια ιστορική Ρωμαιοκαθολική εκκλησία που βρίσκεται στην οδό Mimar Muzaffer του Ικονίου , νοτιοανατολικά του λόφου Alaeddin. Η χρονολογία κατασκευής είναι το 1910 μ.Χ. Το υλικό κατασκευής είναι κομμένη λεία πέτρα … Χτισμένη σε γοτθικό ρυθμό, η εκκλησία είναι η μόνη που στέκεται ακόμα ανάμεσα στις πολλές εκκλησίες της πόλης. Άλλα κατεδαφίστηκαν ή μετατράπηκαν σε τζαμιά καθώς η χριστιανική κοινότητα μειώθηκε.

Η εκκλησία, κατασκευασμένη από κομμένη πέτρα, βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά του λόφου Alaeddin στο κέντρο της πόλης

— Άγιος Χαρίτων ή Deyr-i Eflatun (Μονή Πλάτωνα)

Το μοναστήρι, ήρι, γνωστό και ως, Μονή Πλάτωνα , απέχει 4χλμ. από το Ικόνιο. Βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Τάκκελι στα δυτικά.

Αποτελείται από δύο λαξευμένες στους βράχους εκκλησίες, ιερή πηγή, κελιά μοναχών, διάφορα δωμάτια και εξέδρα.

Το Μοναστήρι, που θεωρείται ότι ιδρύθηκε από τον Άγιο Χαρίτωνα τον 4ο αιώνα, επισκευάστηκε το 1067 και το 1289, όπως γίνεται αντιληπτό από δύο επιγραφές.

Το μοναστήρι, που μελέτησαν οι Κύριλλος, W. M. Ramsay, G. Bell, F. W. Hasluck και S. Eyice, λέγεται ότι περιείχε μια μεγάλη εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία της Σπηλιάς, έξι ή επτά παρεκκλήσια, κελιά μοναχών και ένα ιερό πηγάδι που αποκαλύφθηκε θαυματουργικά από τον Άγιο Χαρίτωνα κάτω από το έδαφος.

Είναι γνωστό ότι το μοναστήρι, που ήταν ερειπωμένο στις αρχές του αιώνα, επισκέπτονταν κάθε χρόνο ορθόδοξοι χριστιανοί στις 28 Σεπτεμβρίου, εορτή του Αγίου Χαρίτωνα.

Το μοναστήρι είναι επίσης σημαντικό για τον Μουσουλμανικό λαό.

Σύμφωνα με την παράδοση του Μουσουλμανικού στοιχείου του Ικονιου ,, χτίστηκε στο σημείο όπου, με παρέμβαση του αγίου Χαρίτωνος, σώθηκε από επικίνδυνη πτώση το παιδί του μυστικιστή και καθαγιασμένου ιδρυτή των Μεβλεβήδων δερβίσηδων Μεβλανά Τζαλάλ αλ-Ντιν Ρουμί.

Πιθανότατα πρόκειται για το «μοναστήρι του Αγίου Πλάτωνα», το οποίο επισκέπτονταν το 13ο αιώνα ο Μεβλανά Ρουμί και οι οπαδοί του για να προσευχηθούν και να συζητήσουν με τους Έλληνες μοναχούς.

. Είναι λαξευμένη σχεδόν εξ ολοκλήρου στους βράχους μιάς απότομης χαράδρας του όρους του Αγίου Φιλίππου (Τεκελί-Ντάγ). Η μονή είναι γνωστή και ως Άκ μαναστίρ, δηλαδή λευκό μοναστήρι, εξαιτίας των άσπρων βράχων που την περιέβαλλαν. Η ίδρυση της μονής του Αγίου Χαρίτωνος ανάγεται στον 9ο μ.Χ. αιώνα

Η θαυματουργή διάσωση του γιου του Μεβλάνα οδήγησε στην κατασκευή ενός ορθογώνιου τζαμιού στο μοναστήρι, το οποίο επισκεπτόταν κάθε χρόνο ο Τσελεμπί Εφέντι, ο επικεφαλής των Μεβλεβήδων δερβίσηδων.

Ο κεντρικός ναός της μονής έχει τετρακιόνιο, κλειστό Ελληνικό σταυρό κάτοψη.

Ο ναός, στον οποίο μπαίνει από πόρτα στη νότια πρόσοψη, έχει τρεις ημικυκλικές αψίδες.

Η εκκλησία, που έχει καμάρα, φωτίζεται από δύο παράθυρα στη νότια πρόσοψη. Η εκκλησία, η οποία φαίνεται να έχει ακατέργαστη λιθοδομή, δεν έχει τοιχογραφίες που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα.

Η άλλη εκκλησία στη Μονή Ακ έχει μονόκλιτο. Στους τοίχους του ναού, του οποίου το τέμπλο είναι άθικτο διακρίνονται διακοσμήσεις από κόκκινη ώχρα. Ίχνη τάφων που βρέθηκαν στο έδαφος υποδηλώνουν ότι αυτό το μέρος μπορεί να ήταν ταφικός ναός.

Στο μοναστήρι υπάρχουν ορθογώνια σχεδιασμένα δωμάτια με κόγχες με μοτίβα από στρείδια στους τοίχους, ιερή πηγή από χοντροκομμένη πέτρα και κελί μοναχού. Σήμερα, δύο ενεπίγραφα κομμάτια που ανήκουν στο μοναστήρι βρίσκονται στην εκκλησία και δύο ενεπίγραφες επιτύμβιες στήλες στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ικονίου. Οι ταφόπλακες που ανήκουν σε μέλη της οικογένειας των Κομνηνών δείχνουν ότι η μονή ήταν ένας τόπος όπου βρίσκονταν σημαντικοί τάφοι χριστιανών κατά την περίοδο των Σελτζούκων.

— Αγίου Χαρίτωνος Σύμφωνα με την παράδοση, χτίστηκε στο σημείο όπου, με παρέμβαση του Αγίου Χαρίτωνος, σώθηκε από επικίνδυνη πτώση το παιδί του μυστικιστή και καθαγιασμένου ιδρυτή των Μεβλεβήδων δερβίσηδων Μεβλανά Τζαλάλ αλ-Ντιν Ρουμί. Πιθανότατα πρόκειται για το «μοναστήρι του Αγίου Πλάτωνα», το οποίο επισκέπτονταν το 13ο αιώνα ο Μεβλανά Ρουμί και οι οπαδοί του για να προσευχηθούν και να συζητήσουν με τους Έλληνες μοναχούς.

. Είναι λαξευμένη σχεδόν εξ ολοκλήρου στους βράχους μιάς απότομης χαράδρας του όρους του Αγίου Φιλίππου (Τεκελί-Ντάγ). Η μονή είναι γνωστή και ως Άκ μαναστίρ, δηλαδή λευκό μοναστήρι, εξαιτίας των άσπρων βράχων που την περιέβαλλαν. Η ίδρυση της μονής του Αγίου Χαρίτωνος ανάγεται στον 9ο μ.Χ. αιώνα

Η ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ

Η πλειοψηφική παρουσία του τουρκόφωνου στοιχείου μεταξύ του Ελληνορθόδοξου πληθυσμού της περιοχής την κατέστησε ουσιώδους σημασίας κατά την εκπόνηση του σχεδίου του Παπαευθύμ για την ίδρυση τουρκορθόδοξης Εκκλησίας και τον προσεταιρισμό του πληθυσμού αυτού.

Ο τελευταίος μητροπολίτης Ικονίου Προκόπιος Λαζαρίδης επιλέχθηκε το 1922 ως κεφαλή της υπό ίδρυση Εκκλησίας, με τον τίτλο του πατριάρχη Καισαρείας,

Ο Παπαευθύμ (Ελληνικής καταγωγής ,γιος του υφασματέμπορου Μπαράς Καραχισαρίδη και της Μαρίας, γεννήθηκε το 1884 στο Ακ Νταγ Ματέν της Υοσγάτης. Το κοσμικό του όνομα ήταν Παύλος.) δημιούργησε πρόβλημα στον Ελληνορθόδοξο πληθυσμό γιατί . αυτοδιορίσθεικε πατριάρχης των ορθοδόξων << Τούρκων >> , ιδρυτής της αυτοκέφαλης «Τουρκορθόδοξης Εκκλησίας»,που σε συνεργασία με την Κεφαλιάτικη ηγεσία προσπάθησαν να εξαφανίσουν το Ουκουμενικο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης

Όμως αυτό το σχέδιο τελικά δεν είχε συνεχεία λόγω της υποχρεωτικής ανταλλαγή που επιβλήθηκε με τη συνθήκη της Λωζάννης του 1923 .

ΠΑΙΔΕΙΑ

Στην πόλη είχε ιδρυθεί αστική επτατάξια σχολή με 148 μαθητές, σχολή θηλέων τριτάξια με 58 μαθήτριες, νηπιαγωγείο αρρένων με 96 παιδιά και νηπιαγωγείο θηλέων με 65 κορίτσια.

Αναφέρεται ωστόσο το πρόβλημα του ελλιπούς προσωπικού των σχολείων. Ο Σ. Αντωνόπουλος συμπληρώνει πάντως ότι με τη δημιουργία σχολών ο τουρκόφωνος Ελληνορθόδοξος πληθυσμός της πόλης άρχισε να μιλά περισσότερο την Ελληνική γλώσσα.

. Στο Ικόνιο υπήρχαν επίσης δύο δυτικές σχολές, καθολικών και διαμαρτυρομένων, όπου φοιτούσαν –στην πρώτη ιδίως– και Ελληνόπαιδα.

ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ

Η κατασκευή του σιδηροδρόμου Βαγδάτης αύξησε την εμπορική σημασία του Ικονίου, επιφέροντας ανάλογη δημογραφική άνοδο Οι σιδηροδρομικές εγκαταστάσεις (σταθμός, βοηθητικές εγκαταστάσεις και ξενοδοχείο) προσέδωσαν αναπτυξιακή πνοή .

Η Ελληνική δραστηριότητα κυριαρχούσε και στην οικονομία του Ικονίου και της ευρύτερης περιοχής (επαρχία Λυκαονίας) με κυριότερες επαγγελματικές ασχολίες αυτές της ταπητουργίας, της επεξεργασίας δερμάτων, της παραγωγής πυρίτιδας και της κτηνοτροφίας. Κατασκευάζονταν επίσης τα διαδεδομένα στην Ανατολή πιλήματα ή κετσέδες (είδος υφάσματος μαλλί ή τρίχες συμπιεσμένες ). Μετά την Καταστροφή και την Ανταλλαγή Πληθυσμών, οι εξ Ικονίου πρόσφυγες μεταφυτεύουν την τέχνη της ταπητουργίας στην Ελλάδα καθώς αυτή ήταν σχεδόν άγνωστη στον κυρίως Ελλαδικό κορμό πριν την έλευση των προσφύγων.

–Επεξεργασία δερμάτων .

Η βιομηχανία του Ικονίου ασχολούνταν με την επεξεργασία δερμάτων –καθώς υπήρχε πλούσια κτηνοτροφία στην περιοχή–

— Ταπητουργία

και με την ταπητουργία, όπου απασχολούνταν ελληνορθόδοξο και μουσουλμανικό γυναικείο εργατικό δυναμικό

–Πιλήματα (κετσέδες )

Κατασκευάζονταν επίσης τα διαδεδομένα στην Ανατολή πιλήματα (κετσέδες).

— Πυρίτιδα

Στην πόλη παραγόταν και πυρίτιδα.

— Υδράργυρος – Μόλυβδο

Σε κοντινή απόσταση από το Ικόνιο εξορυσσόταν υδράργυρος στην περιοχή Σούσμα Μόλυβδος εξορύσσεται επίσης στην περιοχή.

Οι αλυκές των αλμυρών λιμνών του βιλαετιού του Ικονίου, και ιδιαίτερα της Τάττας (Tuz Gölü), απέδιδαν αξιόλογη παραγωγή αλατιού που έφτανε στους 20.000 τόνους.

Η παραγωγή του αλατιού αποτελούσε εκμετάλλευση που τη διαχειριζόταν μονοπωλιακά η διοίκηση του οθωμανικού χρέους.

Το βιλαέτι Ικονίου από την πλευρά της βιοτεχνικής παραγωγής διέθετε ταπητουργεία που ήδη αναφέραμε , εργαστήρια για αποστάγματα μέντας (essences de menthe) και σησαμέλαια, καθώς και υδρόμυλους.

Η γύρω περιοχή, που αποτελείται από πεδιάδες στη βάση των βουνών του Ταύρου, έ. Το σιτάρι και το βαμβάκι είναι οι κύριες καλλιέργειες που καλλιεργούνται στις πεδιάδες.

Βόρεια της πόλης, η γυμνή στέπα της Ανατολίας παρέχει ανοιξιάτικο βοσκότοπο και υποστηρίζει ορισμένες καλλιέργειες που δεν έχουν απαιτήσεις από νερό.

Τα προϊόντα της στέπας περιλαμβάνουν το μαλλί και την κτηνοτροφία.

ΕΚΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Πριν από το 1923 ζούσαν εκεί 4.000 ορθόδοξοι, Τουρκόφωνοι (Καραμανλήδες ) και Ελληνόφωνοι χριστιανοί. Η ελληνική κοινότητα αριθμούσε περίπου 2.500 άτομα που διατηρούσαν με δικά τους έξοδα εκκλησία, αρρεναγωγείο και παρθεναγωγείο. Το 1923 κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ,

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Νέο Ικόνιο Περάματος

Το σύγχρονο Πέραμα αποκτά τη μορφή μικρού οικισμού τη δεκαετία του 1920 μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, όταν οικογένειες Μικρασιατών προσφύγων από το Φανάρι Δέρκων Κωνσταντινούπολης και από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας εγκαθίστανται στην περιοχή.

Το Νέο Ικόνιο Περάματος δημιουργήθηκε και έλαβε το όνομά του από τους Μικρασιάτες πρόσφυγες που προέρχονταν από την πόλη Ικόνιο της Μικράς Ασίας.

Το 1928 ιδρύονται τα πρώτα ναυπηγεία.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την άφιξη νέων κατοίκων, ως επί το πλείστον νησιωτών και Μικρασιατών.

Νέο Ικόνιο

Νέο Ικόνιο είναι Ελληνικό χωριό του Δήμου Σοφάδων της Περιφέρειας Θεσσαλίας (πρόγραμμα Καλλικράτης). Δημιουργήθηκε από Μικρασιάτες που ήλθαν από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας μετά την ανταλλαγή πληθυσμών το 1924. Σήμερα έχει 218 κατοίκους και στο χωριό δραστηριοποιείται ο “Αθλητικός Όμιλος Νέου Ικονίου”.

ΣΗΜΕΡΑ

Μια πόλη στην κεντρική Τουρκία. Η ίδια η πόλη έχει πληθυσμό περίπου 1,4 εκατομμυρίων κατοίκων, καθιστώντας την την 7η μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας.

Μέχρι το 1923 το Ικόνιο ήταν η σημαντικότερη πόλη της κεντρικής Μικράς Ασίας που επισκίαζε την Άγκυρα . Το νοτιοδυτικό τμήμα της πόλης έχει επανασχεδιαστεί και μια φαρδιά λεωφόρος οδηγεί μέσω των δυτικών προαστίων στον σιδηροδρομικό σταθμό, αλλά η παλιά πόλη σώζεται ακόμα στα ανατολικά της ακρόπολης

(2000) 742,690; (εκτίμηση 2013) 1.107.886.