Επειδή τα καλοκάναλα της Δημοκρατίας ξεσαλώνουν πάλι μέρες επετειακές που είναι εναντίον του Καποδίστρια και παρουσιάζουν τους δολοφόνους του Μαυρομιχαλαίους σαν τα καημένα θύματα που σκότωσαν έναν δικτάτορα, παραθέτουμε τα κάτωθι σύντομα ιστορικά στοιχεία προς διευκρίνιση και γνώσιν.
Ο Καποδίστριας είχε φυλακίσει στο Ναύπλιο τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, πολιτικό ηγέτη, δημογέροντα και πρωτοπόρο της επαναστάσεως στην Πελοπόννησο, κάτω στη Μάνη. Για τη νομή της πολιτικής εξουσίας η διαμάχη. Η γνωστή ελληνική διχόνοια που φυλάκισε επανειλημμένα και καταδίκασε σε θάνατο και τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη το 1832 αμέσως μετά από τον Καποδίστρια και που η ποινή την τελευταία στιγμή δεν εκτελέστηκε με την παρέμβαση των δικαστών Γεωργίου Τερτσέτη και του Προέδρου Αναστάσιου Πολυζωίδη, για να λάβει κατόπιν χάρη από τον βασιλέα Όθωνα μόλις αυτός ενηλικιώθηκε και ανέλαβε την εξουσία από την Αντιβασιλεία. Διαφορετικά, θα είχαμε καταγράψει στην Ιστορία μας άλλο ένα φρικτό έγκλημα εμφύλιου σπαραγμού και πολιτικής δολοπλοκίας.
Η διαμάχη ξεκινά από το 1830 όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας επιχειρεί να αφαιρέσει τα φεουδαρχικά προνόμια των δασμών και της φορολογίας που απολάμβαναν πολλοί Μανιάτες από την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Ο Καποδίστριας δεν ήταν δυνατό να δεχτεί τις πιέσεις των Μαυρομιχαλαίων επειδή ήσαν αντίθετες προς την ομαλή συγκρότηση του νέου ελληνικού κράτους, και είχε πάρει προσωρινά έκτακτες εξουσίες, τις περισσότερες από την Δ΄ Εθνοσυνέλευση του Άργους το 1829 η οποία ενέκρινε την πολιτική του. Δεν γίνονταν αλλιώς σε ένα κράτος ουσιαστικά ανύπαρκτο και διαλυμένο. Ήδη είχε προηγηθεί στάση στη Μάνη.
Την παραμονή της εκτέλεσής του, το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 1831 (με το παλαιό ημερολόγιο) και ώρα 11 το πρωί, ο Καποδίστριας δέχεται να συναντήσει τον Πετρόμπεη για να συμφιλιωθούν και το ραντεβού έχει οριστεί επάνω στο πλοίο του Ρώσου ναυάρχου το οποίο είναι αραγμένο στο Μπούρτζι στο Ναύπλιο, για να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ τους αλλά στις 11:30 ό Καποδίστριας διαβάζει σε μια αγγλική εφημερίδα στον Ταχυδρόμο, ένα πύρινο άρθρο εναντίον του και υπέρ της οικογενείας Μαυρομιχάλη και γίνεται έξαλλος. Οργισμένος, στη 1μμ ο Καποδίστριας ματαιώνει τη συνάντηση εκείνη και αρνείται να δει τον Πετρόμπεη ο οποίος την ίδια ώρα έρχεται για να τον συναντήσει στο Κυβερνείο. Την 5μμ ο Πετρόμπεης επιστρέφει σιδηροδέσμιος πάλι πίσω στη φυλακή της Ακροναυπλίας περνώντας κάτω από το σπίτι όπου έμεναν ο γιος του Γιώργης και ο θείος του Κωνσταντής, αδερφός τού Πετρόμπεη και φωνάζοντας για το κατάντημά του ως Μπέη της Μάνης. Την 6μμ γίνεται γνωστό στο Ναύπλιο ότι ο Γιώργης και ο Κωσταντής Μαυρομιχάλης έχουν στην κατοχή τους πιστόλια που τα αγόρασαν την ίδια ημέρα από γνωστό οπλοπωλείο εκεί. Την 8μμ ο Γραμματέας της Επικρατείας Νικόλαος Σπηλιάδης ορμά μέσα στο γραφείο του Καποδίστρια και τον πληροφορεί για την απόπειρα που ετοιμάζεται αλλά ο εκείνος απαντά ήρεμα «Δε βαριέσαι, στο τέλος θα σεβαστούν τα άσπρα μου μαλλιά». Λάθος του. Έπρεπε να λάβει μέτρα.
Την εκτεταμένη διαμάχη εκμεταλλεύτηκε αριστοτεχνικά και δόλια ο ξένος παράγοντας διότι φοβόταν πολύ λόγω του ορθοδοξότατου φρονήματος του Καποδίστρια, ότι θα φέρει το νέο κράτος που ήθελαν ως προτεκτοράτο τους – και που στο τέλος το επέτυχαν, μέχρι και σήμερα – στην επιρροή της Ρωσίας και έτσι θα κατέβει η τελευταία στη Μεσόγειο και στις θερμές θάλασσες. Από τότε δεν άλλαξε στην στρατηγική τους αυτή απολύτως τίποτα και αυτό ακριβώς κάνουν σήμερα οι Δυτικοί μας «Σύμμαχοι» αγκαλιάζοντας την Τουρκία. Υποδαύλισαν λοιπόν έντεχνα το μίσος που υπέβοσκε, Γάλλοι και κυρίως οι Εγγλέζοι και πέτυχαν την εξόντωσή του αλλά από Έλληνες πατριώτες.
Η δολοφονία εκτελείται όρθρου βαθέως την επομένη, με μαχαίρι και πιστόλι έξω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο όπου ο Καποδίστριας προσέρχονταν στην κυριακάτικη Θεία Λειτουργία σχεδόν μόνος, με έναν μόνο συνοδό, τον Κρητικό μονόχειρα σωματοφύλακά του Γεώργιο Κοζώνη ο οποίος πυροβόλησε τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη και τον αποτελείωσε μετά ο όχλος πετώντας το πτώμα του στη θάλασσα. Ο Γιώργης κατέφυγε αμέσως στη Γαλλική Πρεσβεία, καταδικάστηκε σε θάνατο από τις ελληνικές αρχές και τουφεκίστηκε λίγες ημέρες αργότερα.
Επίσης ο ρόλος των Υδραίων στην οργάνωση της πολιτικής δολοφονίας οι οποίοι έχαναν προνόμια λόγω Καποδίστρια, ήταν καθοριστικός, σε σύσκεψη που είχε γίνει εκεί, και πανηγύρισαν τον θάνατό του. Άλλος ισχυρός ηθικός αυτουργός της δολοφονίας Καποδίστρια, ο πολύς Κοραής που από το Παρίσι αρθρογραφούσε, παροτρύνοντας ανοιχτά να σκοτώσουν τον τύραννο. Ο Κοραής ήθελε μια Ελλάδα μικρή, άθεη («πλην έντιμον») κατά τα πρότυπα της Γαλλίας και συνδεδεμένη μόνο με το αρχαίο της παρελθόν, έχοντας πολλούς μαθητές και υποστηρικτές του στην Ελλάδα. Το σημερινό δηλαδή εθνομηδενιστικό αφήγημα που ξεκίνησε γύρω στο 1990 και ευτυχώς από το Μνημόνιο το 2010 και εντεύθεν έχει πάψει να επηρεάζει δυναμικά τους Έλληνες. Σήμερα κυριαρχεί στα περισσότερα αργυρώνητα ΜΜΕ, σε πανεπιστημιακά ιδρύματα και στη διακυβέρνηση. Είναι οι επίγονοι εθνομηδενιστές κοραϊστές που ως εξελιγμένη μα μειοψηφική μορφή εμφανίζονται ως παγκοσμιοποιητές, συν τους ειδωλολάτρες Οικουμενιστές στον χώρο της Εκκλησίας και η μίξη παράγει το γνωστό πρόβλημα που ζούμε, όσοι πιστοί το αντιλαμβανόμαστε.
Τα απόρρητα αρχεία του αγγλικού Φόρεϊν Όφις ενώ για όλες σχεδόν τις περιπτώσεις ανοίγουν σε 50 χρόνια για τους ιστορικούς, ο φάκελος Καποδίστρια θα είναι κλειδωμένος μέχρι το 2131, δηλαδή για 300 χρόνια. Οι Ελβετοί τιμούν τον Καποδίστρια με ανδριάντες και όχι μόνο ο οποίος τους έφτιαξε το κράτος τους, κι εμείς τον σκοτώσαμε. Τον μόνο πραγματικά ορθόδοξο Έλληνα και ικανό Κυβερνήτη στη διάρκεια των 200 χρόνων που εορτάστηκαν. Αυτοί είμαστε.
