Ήταν το Γυμνάσιο Τσοτυλίου ένα αναμορφωτήριο; Απάντηση: Όχι, με την κλασσική έννοια του όρου. Ήταν ένα σχολείο σκληρής πειθαρχίας και περιορισμών- ιδιαίτερα για τους οικότροφους (Μέρος 2ο). Ανδρέα Τακαλιού

Πολλές ευχαριστίες για τη συμμετοχή και τις αντιδράσεις τόσων φίλων. Αυτός ήταν κι ο στόχος μου άλλωστε. Δεν θεωρώ τις απόψεις μου εξ ορισμού δικαιωμένες. Για να χρησιμοποιήσω ένα όρο από τη λογοτεχνία, η πρόσληψη μιας τόσο σύνθετης κατάστασης δεν είναι εύκολη. Επομένως οι θέσεις μας, που έχουν σχέση με διαφορετικά βιώματα, σε επιμέρους θέματα δεν συμπίπτουν. Κάνω μια έκκληση: Γιορτάζουμε τα 150 χρόνια. Έχουμε αρκετά κοινά. Κανείς δεν αποκλείεται από τη συζήτηση. Αν δώσουμε υπερβολικό ιδεολογικό χαρακτήρα και οδηγηθούμε σε αντιπαραθέσεις, θα χάσουμε τη μπάλα. Ίσως, κάποια στιγμή, κι από όσα γράφονται εδώ γίνει μια σταχυολόγηση.
ΕΝ ΤΣΟΤΥΛΙΩ ΤΗ…Από τις περιγραφικές εκθέσεις στις εκθέσεις ιδεών
Τα εφόδια μου από το δημοτικό σχολείο Πενταλόφου όσον αφορά το γράψιμο ήταν σχετικά ικανοποιητικά. Είχα μια άνεση στον προφορικό λόγο και όσον αφορά τον γραπτό καλούτσικη ορθογραφία. Αυτά όμως δεν έφταναν. Στη Β΄ Γυμνασίου τις καλύτερες εκθέσεις τις έγραφε η Θύμη Χασιώτη, θαυμαστές. Αυτή και ο Ζήσης Παπακώστας ήταν οι καλύτεροι μαθητές. Και δυο από το Τσοτύλι. Και τότε, όχι στην αρχή της χρονιάς, ήλθε και ανέλαβε την τάξη (Β2) στα Νέα τα Αρχαία Ελληνικά ο Γεώργιος Αντωνόπουλος, ο Κομψής, όπως ήταν το παρατσούκλι του στο Τσοτύλι. Ποιος είδε το θεό και δεν τον φοβήθηκε. Άριστα κατηρτισμένος, διαβασμένος, με εκρηκτικό όμως χαρακτήρα και παιδαγωγικές μεθόδους δικής του επιλογής, χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπόψη του την ψυχολογία του μαθητή, δια πυρός και σιδήρου, ήτοι με σκληρή ειρωνεία, φοβέρες και απειλές έμοιαζε περισσότερο με λοχαγό εκπαιδευτή, που καταπονεί τους στρατιώτες στις ασκήσεις, τους οδηγεί όμως με σοφία και σχέδιο στη μάχη κι έχει τις λιγότερες απώλειες. Μέσα σε λίγο χρόνο τα 2/3 της τάξης είχαν αλλάξει επίπεδο, εμείς οι άπλαστοι είχαμε αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Οι Χατζής Σωτήριος (Αγ. Σωτήρα) και Σκόδρας Στέργιος (Δασύλλιο) από τους καλύτερους της τάξης. Τότε, φάγαμε με το κουτάλι τον Τζάρτζανο και στο τέλος είχαμε κάμει κτήμα μας τη γραμματική. Θέλω να με πιστέψετε δεν χρειάστηκε να διαβάσω ιδιαίτερα γραμματική από τότε ακόμα και στις εξετάσεις για την εισαγωγή στο τμήμα κλασικών σπουδών του ΑΠΘ. Εύλογα θα ρωτούσε κάποιος «καλά εσύ, οι άλλοι;» Όλοι οι περί την γραμματικήν διαπονηθέντες εκείνων των χρόνων, εμείς δηλ., τα «βλαχάκια» του Παπαδιαμάντη, βρίσκουμε ένα δρόμο προς το ένα πιο απαιτητικό λεξιλόγιο, που δεν είχαμε πριν στα γλωσσικά περιβάλλοντα που ζούσαμε. Δηλ. βοηθιούνται οι πιο αδύνατοι. Αυτό συνέβαινε. Οι του πρακτικού, ως ευφυέστεροι, ήξεραν καλύτερα ΑΕ και ΝΕ από μας. Δεν τους/ μας έλειπαν οι ώρες των μαθηματικών. Εκείνο που έλειπε εντελώς ήταν η διδασκαλία ξένων γλωσσών. Άλλη μια διάκριση της κρατικής παιδείας τότε. Διάκριση καθοριστική. Προσθέτω πως ο Γ.Α. δεν ήταν φορμαλιστής. Δεν μαθαίναμε απέξω τη γραμματική, για να τη ξεχάσουμε την άλλη μέρα. Ο Αντωνόπουλος δίδασκε την αρχαία γραμματική σε βάθος. Πάθη φωνηέντων, συμφώνων, μορφολογία, ετυμολογία, ρίζες λέξεων, ομάδες λέξεων, παραγωγή σύνθεση τα πάντα όλα. Υπήρχε, βέβαια, και ο χρόνος για την αφομοίωση. Κάθε μέρα έπρεπε να δείχνουμε στην πράξη τα όσα είχαμε διδαχθεί όχι την προηγουμένη, αλλά μήνες πριν.
——————————————————————————————————-1965/ Έχουμε χωρισμό του Γυμνασίου και τη δημιουργία του Λυκείου, τα πρακτικά και τα κλασικά. Οι πιο καλοί μαθητές πάνε στο πρακτικό, παραμένω στο τμήμα της θεωρητικής κατεύθυνσης. Στο Τσοτύλι έρχονται, όσο είμαι εγώ, μερικοί φιλόλογοι εκλεκτοί: Γιάννης Κόραβος, Αριστοτέλης Μπαλάρης, Νίκος Σελίδης, Κυριάκος Δελιγιάννης. Συνεχίζω να βελτιώνω την απόδοσή μου.
Σχολ. έτος 1966-1967. Ταραγμένοι καιροί. Δ/ντής του Λυκείου Γεώργιος Αντωνόπουλος. Ξεκινάμε το μάθημα των ΝΕ με τον Χ.Κ. Μετριότατος. Μερικές φορές του κάνω παρατήσεις, όχι, πάντα, με τον πρέποντα τρόπο. Αρχίζω να βεντετίζω Από το τετράδιο εκθέσων του μαθητού Τ. Α. της Γ΄ Λυκείου καταγράφω παρακάτω τα θέματα των εκθέσεων
1η χωρίς χρονολογία: «Τελευταίος χρόνος των Γυμνασιακών μου σπουδών. Ένας κόσμος χάνεται, ένας καινούργιος δημιουργείται» καθ. Κ.Χ.
2ο 7/11/66 «η θέλησις ανοίγει την θύραν της επιτυχίας. Καθ. Κ.Χ.
3η 28/11/1966 «ούτοι συνέχθειν αλλα συμφιλείν έφυν» Αδιόρθωτη. Αλλαγή καθηγητή για λόγους που δεν γνωρίζω. Φιλόλογος ο Γ. Αντωνόπουλος
4η 12/12/66 «Προπάροιθεν αρετής θεοί αθάνατοι έθηκαν ιδρώτα» Πατήρηση: «Σύγχυση στη γλώσσα. Κάποια μέθοδος στην ανάπτυξη του θέματος δεν μπορεί να καλύψει τη ρηχή αντιμετώπιση και την έλλειψη επιμυθίου»
5η αχρονολόγητη «Κι έσκυψα μες στην ψυχή μου σαν στην άκρη πηγαδιού. Γείρε αν θέλεις να υψωθείς». Παρατήρηση: «Καλή»
6η αχρονολόγητη «Δεν φτάνει να λάμπη η αλήθεια, πρέπει και να σφάζη» Παρατήρηση: «Πολύ καλή»
7η 20/2/67 «Η Δικαιοσύνη θυγατέρα της Ανάγκης και μητέρα της Ειρήνης». Παρατήρηση: «Περίμενα περισσότερο δέσιμο στην έκθεσή σου αυτή»
8η Λείπει. Πιθανόν απουσίαζα.
9η Το νόημα της 25ης Μαρτίου (επίκαιρο) Μόνο υπογραφή. Μου ζητά να την ξαναγράψω. Παρατήρηση στη δεύτερη « Καλή. Αλλά έπρεπε να τα συμπτύξεις κάπως»
10η | ; |”Η ψυχή όσους περιορισμούς βρίσκει έξω της, τόσο περισσότερο εκτείνεται μέσα της» ΣΙΛΛΕΡ. Από τα προλεγόμενα του Πολυλά στους “Ελεύθερους πολιορκημένους» Παρατήρηση: «Σε πολλά σημεία υπάρχουν παρερμηνείες. Δεν ανακάλυψες το βαθύ κεντρικό άξονα του θέματος». Συνεχίζεται. Έπονται φωτοτυπίες με διορθώσεις- παρατηρήσεις και μια όχι τελική αξιολόγηση.