ΚΑΔΗ- ΤΟ ΨΥΓΕΙΟ ΤΟΥ ΧΘΕΣ

Αυτές οι δυο τρεις μέρες μετά τα Χριστού (Χριστούγεννα) αν θυμάμαι καλά, ήταν αφιερωμένες πάντα στην τακτοποίηση του κρέατος απ’ το χοιράδι (το γουρούνι δηλαδή).Ό,τι φάγαμε φάγαμε και το υπόλοιπο έπρεπε να τακτοποιηθεί.Ο τεμαχισμός γινόταν συνήθως σε μεγάλα κομμάτια ,τις μπλάνες που λέγαμε.
Πρώτα έμπαιναν στην άκρη τα πολύ παχιά κομμάτια .Έ και κάποια με λίγο ψαχνό κρέας. Είναι αυτά που θα πήγαιναν για λίπος ,την λεγόμενη και λίγδα. Θα κοβόταν σε μικρότερα κομμάτια. Μετά κατευθείαν στην μπραγάτσα (χάλκινη χύτρα) και στην φωτιά. Συνέχεια ανακάτεμα με ξύλινη κουτάλα. Και να η λίγδα έτοιμη.
Τώρα θα μου πεις πως ήταν ένα πολύ βαρύ λίπος. Σύμφωνοι. Μα ήταν τόσο αναγκαίο για την διατροφή στους κρύους εκείνους χειμώνες. Εκτός του ότι ήταν η πρώτη ύλη της παπάρας ήταν και πολύ καλό γιατρικό για χτυπήματα και στραμπουλήγματα. Ήταν πολύ καταπραϋντική και ανακούφιζε απ’ τον πόνο. Πρώτης τάξης αντιφλεγμονώδες. Κάτι σαν voltaren θα λέγαμε σήμερα. Kαι χωρίς παρενέργειες βέβαια.
Μαζί με την λίγδα παίρναμε κι ένα σημαντικό υποπροιόν. Ας το πούμε έτσι .Τις τσιγαρίδες με τόνομα. Με την ξακουστή γεύση τους σε όλα τα Καμβούνια. Γενιές και γενιές μεγάλωσαν μ’ αυτές. Όλοι έτρωγαν τσιγαρίδες.Και όλοι τις θυμούνται με νοσταλγία κάθε Χριστούγεννα. Αν δεν είχες κρέας για φαγητό σίγουρα θα έβρισκες λίγες τσιγαρίδες να φας. Οι τσιγαρίδες κι ο τραχανάς ήταν οι super foods της εκείνης της εποχής.
Στην συνέχεια οι υπόλοιπες μπλάνες με κόκκαλο ή χωρίς και στην πλειοψηφία τους πάντα με ψαχνό κρέας αλατίζονταν. Με χοντρό αλάτι. Το ΚΑΛΑΣ δεν είχε φθάσει στο χωριό. Η συνέχεια γνωστή. Όλες οι αλατισμένες μπλάνες έπαιρναν την θέση τους στο ψυγείο της εποχής. Στην κάδη. Για συντήρηση μέχρι και δύο με δυόμιση μήνες περίπου. Το ξύλινο βαρέλι,που έκλεινε ΄΄αεροστεγώς΄΄με ξύλινο καπάκι. Εκεί το κρέας θα σίτευε .Αλλά κυρίως θα έμενε φρέσκο, χωρίς να χαλάσει.
Τέλος ό,τι απόμενε μετά από καιρό στον πάτο της κάδης σίγουρα ήταν το τελευταίο κρέας μα και το καλύτερο. Κι αυτό επειδή προορίζονταν για τις Απόκριες. Για να ΄΄αποκρέψει΄΄(νηστέψει) μ’ αυτό ο κόσμος στην σαρακοστή του Πάσχα. Κι η κάδη το ΄΄ήξερε΄΄πολύ καλά . Γι’ αυτό έκανε το παν να το διατηρήσει φρέσκο .

Κώστας Φαρμάκης