«…Και τον κόσμο φωτίσας…»
*Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog “ΙΔΕΟπολις”
☆Σήμερα είναι τα Φώτα και ο Φωτισμός
“Ο επιφανής Χριστέ ο Θεός / Και τον κόσμον φωτίσας δόξα σοι”
Στον γνωστό εκκλησιαστικό ύμνο της εορτής των Θεοφανίων ο υμνωδός καταγράφει τον Αγιασμό των Υδάτων αλλά και τον Φωτισμό των ανθρώπων. Δεν γνωρίζω αν η μετοχή «Φωτίσας» εκφράζει μία υπόρρητη ευχή-παράκληση-προτροπή προς τον Πατέρα θεό ή απλά καταγράφει μία συντελεσμένη πραγματικότητα.
Εν τω μεταξύ η έννοια του φωτισμού και της φώτισης του ανθρώπου είναι παρούσα στον νεοεληνικό λόγο, άλλοτε με την κυριολεκτική σημασία κι άλλοτε με την μεταφορική. Είναι μία έννοια θετικά προσδιορισμένη και απαντάται σε πολλές φράσεις, όπως: “Ας τoν φωτίσει ο Θεός”, “Ας μας φωτίσει όλους ο Πανάγαθος Θεός”, “Ας κάνει ό,τι τον φωτίσει ο Θεός”, “Ήταν φωτισμένος άνθρωπος”, “Πεφωτισμένη δεσποτεία” και πολλά άλλα.
Η εκκλησία πιστεύει και διακηρύσσει πως η μεγαθυμία του Θεού-Πατέρα και η θυσία του Υιού-Χριστού (μέσα από την ενανθρώπιση του και τη σταυρική του θυσία) συνέβαλαν στη Σωτηρία του ανθρώπου μετά την έκπτωσή του από τον Παράδεισο (Προπατορικό αμάρτημα). Ο άνθρωπος αφέθηκε ελεύθερος (προικισμένος με τη λογική του και την ευθύνη των πράξεών του ) να ρυθμίζει τα του βίου του και ανάλογα να κρίνεται από τον Θεό.
Εξάλλου και στη θρησκεία μας ισχύει το «Αιτία ελομένου, θεός αναίτιος» (η ευθύνη είναι αυτού που επιλέγει και ο Θεός δεν έχει ευθύνη). Ο διαχρονικός Πλάτωνας το είχε πει από παλιά στην Πολιτεία του («Λαχέσεως Λόγος», 617 e). Με άλλα λόγια ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέξει τον τρόπο που θα ζήσει και η ευθύνη βαραίνει τον ίδιο, αφού φωτίστηκε και απαλλάχτηκε από τις παλιές του αμαρτίες.
Ωστόσο η ανθρωπότητα και ο άνθρωπος φαίνεται να μην έχουν φωτιστεί επαρκώς, αν κρίνουμε από τα σκοτάδια γύρω μας. Σκοτάδια πνευματικά,κοινωνικά, ηθικά και ψυχικά. Ο άνθρωπος δείχνει να μην μπορεί ακόμη να απαλλαγεί από τις αυταπάτες του και νομίζει πως οι σκιές που βλέπει είναι η ίδια η πραγματικότητα. Κι όλα αυτά στον αιώνα της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ).
Συνέχεια ΕΔΩ
