ΣΥΛΛΟΓΟΣ “ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”
Κυριακή Β’ Νηστειών, εορτή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά
Η διαχρονική αξία της «οικίας»
Λόγω της εορτής του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά ο σύλλογός μας- που τόσο τα μέλη του κοπίασαν στην ανέγερση της Ιεράς Μονής του που βρίσκεται 23 χιλιόμετρα παρέκει της πόλεως Πτολεμαΐδας – απευθύνει λόγο αγάπης προς όλους τους αγίους αδελφούς μας, κληρικούς και λαϊκούς, που από κοινού ορίζουν τη Μία Εκκλησία του Σωτήρος Χριστού, του Λυτρωτή των ψυχών και των σωμάτων ημών των Ορθοδόξων Χριστιανών!
Ο Ευαγγελιστής Μάρκος ευαγγελίζεται σήμερα – μία εβδομάδα μετά από την Κυριακή της Ορθοδοξίας – τη διαχρονική αξία της οικίας. Με την ευαγγελική περικοπή του Β΄ Κεφαλαίου: «(1) Καί εἰσῆλθε πάλιν εἰς Καπερναοὺμ δι᾿ ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. (2) καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον», δείχνει τον Ιησού να εισέρχεται στην Καπερναούμ, στην πιο γνωστή από τις πόλεις της Καινής Διαθήκης, που ήταν ένα από τα κύρια κέντρα της δράσεως Του στην περιοχή της Γαλιλαίας, 16 χλμ. από την Τιβεριάδα, στα όρια Ζαβουλών και Νεφθαλίμ. Ο Μάρκος λέγει λοιπόν πως ύστερα από λίγες ημέρες ο Ιησούς εισήλθε και πάλι στην πόλη αυτή και όταν «ακούστηκε ότι είναι μέσα σ’ έναν οίκο», «συνάχτηκαν πολλοί», τόσοι «ώστε να μη χωρούν πια μήτε στα μέρη μπροστά στη θύρα και τους μιλούσε τον λόγο του Θεού» [1].
Σίγουρα, αδελφοί, κάποιος σοβαρός λόγος θα υπήρχε που ο Κύριός μας μέσα σε λίγες μόνο ημέρες επισκέπτεται και πάλι την πόλη της Καπερναούμ… αλλά και πάλι τι νομίζετε; Όλοι οι εν Χριστώ αδελφοί μας που άνευ αδείας επισκόπου επισκέπτονται πόλεις και χωριά για να κηρύξουν λόγο Θεού, τι; Είναι παράτυποι και παραβάτες του νόμου; Και ο κ. Βαρθολομαίος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως που επιτρέπει και νομοθετεί ημέρα Σαββάτου 11η Μαρτίου 2017 την τέλεση Ορθόδοξης Θείας Λειτουργίας σε ναό της Πόλης που ανήκει σε Ρωμαιοκαθολικούς, μία ακριβώς ημέρα πριν την Κυριακή της Ορθοδοξίας, τι; Δεν είναι ο άνθρωπος αυτός παράτυπος και παραβάτης των Ιερών Κανόνων; Αλλά και συ που χάφτεις μύγες δεν βλάπτεις τον εαυτό σου και κάθε άλλο συγγενή σου με την σιωπή σου, και η οργή του Θεού δεν θα πέσει πάνω στο κεφάλι σου, αλλά και στα (πνευματικά) τέκνα σου; [ΔΕΣ ΕΔΩ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΗΔΑΛΙΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ: http://eordaia.org/index.php/17-2017-martios/3527-to-oikoumeniko-patriarxeio-apofasise-tin-taktiki-pragmatopoiisi-theias-leitourgias-stin-agkyra-deite-tin-episimi-anakoinosi]
«Εκκλησίαν ποίησόν σου την οικίαν»
Αδελφοί, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος με την προτροπή του: «Εκκλησίαν ποίησόν σου την οικίαν» γίνεται ο άγιος περαστής που φωτίζει και συγκρατεί τον νου μας σ’ ό,τι αφορά την οριακή οδό της αποτείχισης, του δρόμου εκείνου που οδηγεί στην «οικία», στην «κατ’ οίκον Εκκλησία» ή και σε κάποιο νέο είδος κατακόμβης! Η οδός αυτή που περνάει μέσα από πλατείες και φωταγωγημένους δρόμους – έξω φυσικά από τις «πολύχρωμες-ετερόδοξες εκκλησίες» των οικουμενιστών – και που καταντάει με μαθηματική ακρίβεια στη μία και μοναδική «ακραία λύση» η οποία όχι μόνο δεν λύνει τα δεσμά του γάμου (θέτοντας ημάς έξω δήθεν από τα τείχη!) αλλά αντίθετα ενισχύει τους δεσμούς της «γυναίκας» μετά του νόμιμου και κανονικού Ανδρός της (του επισκόπου), αλλά και της “νύφης” μετά του Νυμφίου Χριστού! Όταν ο πηδαλιούχος επίσκοπος στρέφει το μητροπολιτικό του σκάφος προς Δυσμάς τότε “τί θα κάνει ο πιστός, κορόιδο είναι” (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)! Δυστυχώς για τους επισκόπους μας οι πιστοί αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν σε κάποια φτωχικά σπίτια όπου κάποιος άλλος Μωυσής μονάχος, διωγμένος και κατατρεγμένος θα μιλάει τον «λόγο του Θεού» εξ ονόματος του Λαού! «Εκκλησίαν ποίησόν σου την οικίαν» φωνάζει λοιπόν ο μεγάλος αποστολικός Πατέρας μας και την εικόνα του πράγματος έρχεται να ενισχύσει μία ακόμη φωνή, η του Αποστόλου των Εθνών που λέγει προς πάντας: «τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν» (Εφεσίους. 5, 32)…. Ο νοών νοείτω!
Στην παρθένο ταιριάζει μόνο το σπίτι…
«Μνημονεύετέ μου, λέγει, των δεσμών» (Κολ. 4, 18). Δεσμός είναι ο γάμος! «Δεσμός που – σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο – έχει ορισθεί από τον Θεό (αλλ’ όμως!) η πόρνη είναι διάλυσις και κατάργησις του γάμου.(…) Διότι δέχεσαι εκείνα που σιχαίνεται κανείς να τα βλέπει γιατί τα τερατουργήματα; Πες εκείνα που ακούς από αυτούς [π.χ. ότι ο Πάπας είναι «αδελφός και άγιος μαζί», ότι είναι «Εκκλησία», ότι οι Προτεσταντικές άνω των 400 «ετερόδοξες εκκλησίες» έχουν «μυστήρια και χάρη», ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία μας του Σωτήρος Χριστού δεν είναι η «Μία, Αγία» αλλά ότι υπάρχουν «Πολλές πόρνες μαζί ενωμένες με σύμφωνο του Π.Σ.Ε», κ.ο.κ ]. Αλλά κοκκινίζεις από ντροπή να τα πεις; Εσύ κοκκινίζεις και αναγκάζεις εκείνους να κάνουν αυτά; Εάν είναι καλό, γιατί και ο ίδιος [παπά μου] δεν τα κάνεις; [Γιατί, δεν καλείς όπως και ο επίσκοπός σου έναν Μουφτή να μιλήσει για την «Αγία Σκέπη» αφού και στα βιβλία πάλι των παιδιών μας θα μιλούν για την «Χάρη της» μέσα από χωρία του Κορανίου, γιατί δεν προσκαλείς στο Ναό σου έναν αδελφό σου Καρδινάλιο, κ.ο.κ ;] Εάν όμως είναι αισχρό, γιατί [με το κείμενο «Προς τον λαόν»] αναγκάζεις άλλον [να δεχθεί για «αγία» την «πορνική Σύναξη του Κολυμπαρίου»]; Όλα πρέπει να γεμίσουν από σωφροσύνη- λέγει πάλι ο Χρυσόστομος-, όλα από σεμνότητα, όλα από κοσμιότητα. Αντίθετα όμως, βλέπω να σκιρτούν όπως οι καμήλες, όπως τα μουλάρια. (Και καταλήγει ο άγιος Οικοδιδάσκαλος): Στην παρθένο ταιριάζει μόνο το σπίτι» [3]. Εν τέλει όποιος οργανισμός θέλει να μείνει «Παρθένος» θα πρέπει να μείνει μακριά από τον επισκοπικό οργασμό των συνοδικών της Κρητικής Σύναξις εν Κολυμπαρίω, ή όχι;
«Μνημονεύετέ μου… των δεσμών» φωνάζει μαζί με τον Απόστολο και κάθε άδικος επίσκοπος της Εκκλησίας μας που με την διάδοση του κειμένου «Προς τον λαόν» άνοιξε με τα χέρια του την πόρτα της οικίας του για την ελεύθερη παρέλαση των λυκοποιμένων! αλλά ποιών «δεσμών» και ποιών δεσμεύσεών τους να λάβουμε υπόψη, όταν μάλιστα οι ίδιοι αδιάντροπα αυτοαναιρούνται αλλάζοντας αποφάσεις που έλαβαν εν «Συνόδω»; Είναι σοβαροί οι άνθρωποι αυτοί και τα «δεσμά» του νου τους είναι ή δεν είναι σπασμένα με κάποιον μυστικό κώδικα ακατανόητο στον απλό λαό που δεν είναι σε θέση να διακρίνει την παναίρεση της «επισκοπικής αγάπης»;
«Μνημονεύετέ μου» λέγει ο Παύλος των δεσμών αλλά δυστυχώς «η πόρνη είναι διάλυσις και κατάργησις του γάμου»! Ο επίσκοπος ή ο ιερέας που δεν είναι φερέγγυος στις δεσμεύσεις του ως προς τον Θεό δεν δύναται να απαιτεί το «Μνημονεύετέ μου» από τη «νύφη και παρθένο»! Ο απατών πώς γίνεται να απαιτεί τη μνημόνευσή του δίχως μάλιστα να επαιτεί από τον Κύριο την άφεση της εν Κρήτη αμαρτίας του;
Αδελφοί, ας έχουμε τέλος κατά νου ότι ο επίσκοπος ως «άντρας» έχει ορισθεί από τον Θεό όπως ακριβώς και ο Δίκαιος Ιωσήφ παρά τω πλευρώ της Παρθένου Μαριάμ ως προστάτης δηλαδή της σωφροσύνης της! Προστάτης λοιπόν της «γυναίκας» Εκκλησίας θεωρείται ο άγαμος επίσκοπος και όχι ως ο «προαγωγός» αυτής!
«Δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε μὲ αὐτοὺς φιλίες… Ἡ αἵρεση μὲ χωρίζει ἀπὸ τὸ Θεό»
Ο πρώτος από τους 33 αποτειχισμένους αγιορείτες Πατέρες, ο γέρων Γαβριήλ ο Αγιορείτης απαντά στους νέους επισκοποεχθρούς του Θεού και της Παναγίας που θεωρούν τον Πάπα ως “ερχόμενο και ευλογημένο”:
– Γέροντα ποιό εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα μιᾶς αἵρεσης στὸν ἄνθρωπο;
Κάποτε πῆγαν στὸν ἀββᾶ Ἀγάθωνα οἱ πατέρες νὰ τὸν πειράξουν. Τοῦ λένε εἶσαι πόρνος. Εἶμαι ἀπαντάει. Εἶσαι γαστρίμαργος. Εἶμαι. Εἶσαι θυμώδης. Εἶμαι. Εἶσαι τοῦτο. Εἶμαι. Εἶσαι αἱρετικός. Ἀντέδρασε! Τοῦ λένε γιατὶ τὸ ἔκανες αὐτό; Αὐτὰ ὅλα ποὺ μοῦ εἴπατε προηγούμενα δὲν μὲ χωρίζουν ἀπὸ τὸ Θεό. Ἡ αἵρεση μὲ χωρίζει ἀπὸ τὸν Θεό. Οἱ αἱρετικοὶ εἶναι ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Παναγίας. Δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε μὲ αὐτοὺς φιλίες. Ὁ Πάπας εἶναι ἀρχιαιρεσιάρχης. Εἶναι Ἀντίχριστος. Πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὄργανο τοῦ Σατανᾶ. Διαβάστε τὰ ἀναθέματα. Δεῖτε τί ἀναθέματα ἔχει ἡ Ἐκκλησία τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Τί ἀναθέματα ἔχει γι᾽ αὐτοὺς τοὺς αἱρετικούς.[4]
Με τιμή
Το Δ.Σ
Υ.Γ.
«Προς επισκόπους»
«(…) Τι κάνεις άνθρωπε; Δεν γνωρίζεις τι πράττεις; Νυμφεύεσαι για σωφροσύνη και για γέννησι παιδιών [εν Αγίω Πνεύματι!] τι λοιπόν θέλουν οι πόρνες; – Για να γίνει η ευχαρίστησις πιο μεγάλη, λέγει. Και όμως αυτά δεν είναι δείγματα ευχαριστήσεως, αλλά παραφροσύνης. Προσβάλλεις τη νύφη, προσβάλλεις τις καλεσμένες [που προσέρχονται να ακούσουν λόγον αληθείας και να λάβουν τα Τίμια Δώρα της Γέννησης του Λυτρωτού με πρώτο την επίγνωση της αμαρτίας!]. Διότι εάν ευχαριστούνται με τέτοια [πολύχρωμα ανοίγματα!] το πράγμα είναι προσβολή. Εάν το να βλέπει κανείς πόρνες γυναίκες να ασχημονούν προκαλεί κάποια διέγερση της φιλοτιμίας γιατί οδηγείς και τη νύφη [του Χριστού!] να βλέπει και εκείνη; Οπωσδήποτε είναι άσχημο και αισχρό, θηλυπρεπείς άνδρες [και δήθεν επίσκοπους] και χορευτές, και όλη την ακολουθία του σατανά να εισάγεις στο σπίτι σου [στην μητρόπολή σου;]» [2]
Να τι «εφεύρεν ο διάβολος» την 25η Ιουνίου 2016, λίγα χλμ. έξω από τα Χανιά της Κρήτης και μέσα στον οίκο της γνωστής αναξιολόγητης από τον λαό του Θεού Ανορθόδοξης Ακαδημίας της Κρήτης! Να γιατί είναι συμφέρον να προσεύχεται κανείς ακόμη και στον οίκο του από το να το ενισχύει τις πορνικές διαθέσεις των Οικουμενιστών επισκόπων με την παραμονή του μέσα σε Πολύχρωμους Βέβηλους Ναούς… Βέβαια αυτή η γνώμη δεν αποτελεί μυστικό για το 98/100 περίπου των αγίων αδελφών μας που δεν πατούν το πόδι τους σε Ιερούς Ναούς… Τι να κατάλαβαν άραγε εδώ και πολλά έτη που εμείς οι βλέποντες δεν καταλάβαμε;
Αδελφοί κατασκανδαλισμένοι: «Μὴ μακαρίζετε λοιπὸν τοὺς ἀσυνείδητους… ἔφθασε ἡ ὥρα νὰ ξυπνήσῃ ἡ συνείδησή σας… Ἐσεῖς ποὺ μολύνατε τὴ γλῶσσα σας μὲ τὴ βλαστήμια… σᾶς καλῶ ἐν ὀνόματι τοῦ Ναζωραίου νὰ κάνουμε μία ἀναθεώρησι.» (+ επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης).
«Διερχόμαστε, αγαπητοί μου αδελφοί χριστιανοί, την αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή και σήμερα βρισκόμαστε στην Β΄Κυριακή των νηστειών. Ο σκοπός της Μ. Τεσσαρακοστής είναι να ζήσουμε το βάπτισμα διότι στο βάπτισμα των κατηχουμένων αδελφών μας κατέληγε η γλυκιά αυτή κατανυκτική περίοδος. Και το βάπτισμά μας αδελφοί, εμείς οι βαπτισμένοι το βιώνουμε με τη μετάνοια επειδή με τη μετάνοια ξαναποκτούμε τη χάρη του αγίου βαπτίσματος που χάσαμε με τα αμαρτήματά μας.
(…) Πού ρίπτει αδελφοί μου, η αμαρτία τον άνθρωπο, το βλέπουμε στο σημερινό Ευαγγέλιο. Όρθιο έκανε ο Θεός τον άνθρωπο, βασιλιά ολόκληρης της κτίσης αλλά παράλυτο, ερείπιο, στο κρεβάτι κατακείμενο τον έκανε η αμαρτία.(…) Κανείς, αδελφοί μου, κανείς δεν βρέθηκε να νικήσει την αμαρτία αφού όλοι είμαστε ένοχοι αμαρτίας. Όμως σήμερα στο Ευαγγέλιο ακούσαμε παρήγορη φωνή σε αμαρτωλό: «Αφέονταί σοι αι αμαρτίαι σου»! Ποιός λέει τον λόγον αυτόν; Ο Χριστός, ο Λυτρωτής μας. (…) Κουράγιο αδελφοί» (Αρχιμ. Ιερεμίου Φούντα ) [3]
Ο Θεός μεθ’ ημών, αμήν.
