Γειά σας πιδιά μ΄καλά! Τι γενησέστι; Ιγώ καλά είμι κι τώρα απού γύρσα από τ΄ν Αθήνα, είμι κόμα κι καλύτιρα, μόνι έκατι να σας μολογήσου, τι είηδα στ΄ν Αθήνα.
Να σας πω τ΄ν αλήθεια, μι τα όσα είηδα, πουλύ τς αψύχησα τς Αθηναίοι. Είνι που είνι να τς αψχάς κι τον καλόν τον κιρόν, τώρα μι τ΄ν Κινεζοσυρμή, τς αψχώ κόμα πλειότερο. Δεν έχουν έναν τόπο να βγούν λίγο όξω, να τς βαρέσ΄ ου ήλιους. Για να κατεβούν απ΄το σπίτ΄ στ΄ στράτα, ότ΄ κι να ακουμπήσπουν κι όπ΄ κι να νταϊακώσουν, θέλ΄ να λούζουντι μι αντισηπτικά, για να μη τς τσακώσ΄ αυτό το μόλυωμα, η κινεζοσυρμή.
Από τ΄ ικεί, για να παν στη δλειά τς, ή σι λεφωρείο είνι να σεβούν, ή σι μετρό, ή σι τραμ, τς πααίν πέντι – πέντι. Σουρβουλιάζουντι όλ΄ μέσα, ου ένας ουπάν στουν άλλον κι μόνι ου Θεός μπορεί να τς φλάξ΄. Κι άμα γκουχάει καένας, μαζώντι όλ΄ στ΄ν άλλ τ΄ μεριά. Πλειότερο απ΄ όλνους θιαμαίνουμι αφνούς που κατιβαίνουν στα λαγούμια, για να πάρουν το μετρό. Που να φύει το μόλυωμα απ΄ τ΄ ικεί, αφού αέρας δεν έρητι από καν΄ πθενά. Θιαμαίνουμι κι πως ανασαίνουν.
Στ΄ Ντράμστα, μι δυό δρασκλιές βγαίντς όξω απ΄ το χωριό. Στ΄ν Αθήνα Αθήνα, δε μπορείς να βγεις κατά όξω να περπατήεις. Μη μι πείτι τώρα, ότι περπατούν μέσα στ΄ν Αθήνα, γιατί τι να το καμς το να περπατήεις, άμα ανασαίντς κι γιουμώνουν τα πλεμόνια καπνιά κι άμα δε μπορείς να ξαστοχηθείς λίγο, γιατί θα σι κόψ΄ καένα αυτοκίνητο.
Άφκι που άμα θέλτς να βγείς μ΄ ένα φίλο, να πιείς μια ρακή, όπως εφκιανάμι ημείς στο καζαναριό, δε βρίσκνς τόπον για τέτοια δλειά στ΄ν Αθήνα. Ούτι ένα χαϊάτ δεν έχουν, να κάτσουν από κάτ΄ κι να μη τς γλέπ΄ καένας. Άφκι που χωρίς ες εμ ες, δεν κοτάει καν΄ καένας να βγεί απ΄ το σπίτ΄, ούτι χωρίς μάσκα. Κι ιγώ όταν βγαίνου στ΄ στράτα τ΄ βάνω, αλλά άμα είμι στ΄ν αυλή ή πααίνω να περπατήσω όξω απ΄ το χωριό, ή πααίνου σι καμιά δλειά, τ΄ν έχω κρεμασμέν΄ απ΄ το φτί κι μόνι άμα ειδώ κα΄να γαλαζιόφωτο να κλώθητι λόϋρα, τ΄ βάνω. Μόνι μέσα στο χωριό όταν είμι, τ΄ βάνω, γιατί καμμιά φορά δεν ξέρς τι γένητι κι μαλώνου κι του Μίχου, όταν τ΄ βάν΄ στου στόμα κι αφήν΄ τ΄ μύτ΄ όξου σαν τσίμκον.
Για τ΄ αυτό σας, λέου. Ντράμστα κι πάλι Ντράμστα. Κόμα κι στ΄ν κινεζοσυρμή, στον παράδεισο ζούμι κι δεν το ξέρουμι!!
Μπαρμπα Κώτσιους Τσιαμήτς
Ντράμστα
