Κλαίει ο γέρο-γαϊδαράκος μέ παράπονο πολύ Γιατί άνθρωπο τόν είπαν καί είν’ μεγάλη προσβολή

Κλαίει ο γέρο-γαϊδαράκος
μέ παράπονο πολύ
Γιατί άνθρωπο τόν είπαν
καί είν’ μεγάλη προσβολή

Στά βαθειά τά γηρατειά του
άνθρωπο νά τόν ειπούνε…
Πώς τή λέν’ τέτοια κουβέντα
δίχως νά τόν λυπηθούνε

Κλαίει ο γέρο-γαϊδαράκος
μέ παράπονο πολύ,
Λέει στ’ αναφυλλητά του
μέ σπαραχτική φωνή,

Ανθρωπος εγώ δέν είμαι
καί μπορώ νά τ’ αποδείξω
Αντικλείδια εγώ δέ φτιάχνω
Δέν μπορώ νά διαρρήξω

Τά παιδιά μου δέν τά δέρνω
δέν μισώ δέν κοροϊδεύω
Δέν μετέχω σέ απάτες
δέν σκοτώνω δέν ληστεύω

Εγώ δέν κάνω ατιμίες
ούτε σαμποτάζ καί φόνους
Στυγερές δολοφονίες
δέν πρόδιδω εγώ τούς νόμους

Ολα αυτά νά τά σκεφθήτε
γιατί λάθος έχει γίνει
Είμαι γνήσιο γαϊδούρι…
άνθρωπος δέν έχω γίνει