Εικόνες σαν αυτή είναι συνηθισμένες αυτή την εποχή σε όλη σχεδόν την Δ. Μακεδονία, με πρωταγωνίστριες τις περιοχές της Φλώρινας. Και δεν είναι μόνο οι εικόνες, αλλά και το άρωμα της ψητής πιπεριάς. Παράδοση που κρατάει ακόμη. Οι γυναίκες ψήνουν, αποξηραίνουν, κάνουν τουρσί, σάλτσες, μπαχαρικά και ότι άλλο έμαθαν από τις γιαγιάδες τους, τις παλιές εκείνες νοικοκυρές που δεν άφηναν τίποτα να πάει χαμένο κι όλα γίνονταν, με τον τρόπο τους, προμήθειες για τον σκληρό Χειμώνα. Οι κατακόκκινες, γεμάτες άρωμα πιπεριές είναι σε κάθε σπίτι. Γνωρίζω πως έχει αρχίσει διαδικασία για την πιστοποίηση του προϊόντος, που κατ’ εμέ έπρεπε να έχει γίνει από δεκαετίες. Τα εδάφη της περιοχής είναι τα πλέον φιλικά για την πιπεριά και δικαίως είναι το πιο αναγνωρίσιμο και δημοφιλές προϊόν της Φλώρινας, με μεγάλη επιρροή και στην γαστρονομία της. Νόστιμη επιρροή! Όσο όμως η παραγωγή φθίνει, τόσο απομακρύνεται και η ταυτοποίηση του προϊόντος με την περιοχή που το ανέδειξε και η καλλιέργειά της απλώνεται εντός και εκτός Ελλάδας, αλλοιώνοντας με τον καιρό τα αυθεντικά χαρακτηριστικά της.
Αν δεν επισκεφθείτε τις περιοχές της πιπεριάς στη Φλώρινα, δεν θα αντιληφθείτε ποτέ πόσο πολύ ένα μόνο προϊόν μπορεί να αποτελέσει άριστο διαβατήριο για πολλά όμορφα συνεπακόλουθα. Η συγκομιδή της θα μπορούσε να είναι μια μεγάλη γιορτή και παράλληλα ένα αξιόλογο εμπορικό γεγονός. Υπάρχει τόσο πλούσιο υλικό, τόσο βαθιά παράδοση! Για μένα, αυτά τα δεδομένα γίνονται αναπτυξιακή προοπτική και όχημα τοπικής οικονομίας για την συγκράτηση των ανθρώπων στον τόπο τους. Ως μαγνήτη θα τοποθετούσα επί της βάσης, κάτι …αλάνθαστο! Το άρωμα της ψητής πιπεριάς. Πριν ακόμη την δεις, την μυρίζεις!
Έλενα Νάμινη
