☆“Δεν Ξεχνώ….”: 50 Χρόνια Κατοχή, 50 χρόνια ξεριζωμός…
** “Μνησιπήμων Πόνος”: Ο Πόνος που διεγείρει τη μνήμη μας και μάς θυμίζει τα παθήματά μας. Ο καημός της συμφοράς
*Μία συνάντηση της Ιστορίας με τη Λογοτεχνία
Επειδή η Κύπρος “δεν κείται μακράν της Ελλάδας” αλλά κι επειδή κείται και πλησίον του πολέμου στο Ισραήλ και ενόψει της επανέναρξης των συνομιλιών με την Τουρκοκυπριακή πλευρά, κρίνεται φρόνιμο να θυμηθούμε τα παλιά.
Τι μπορεί να μάς διδάξει, όμως, ένα σύνθημα (“ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ»);
Μπορούν τα συνθήματα να αντικαταστήσουν την εξωτερική πολιτική και τον εθνικό φρονηματισμό;
Πώς μπορούν να χωρέσουν σε 2 λέξεις μία εθνική τραγωδία και η σμίκρυνση του Ελληνισμού;
Είναι αρκετό κάθε 20 Ιουλίου να ανασύρουμε από τα υπόγεια της Μνήμης μας ένα σύνθημα που μάς καλεί να θυμόμαστε μία εθνική τραγωδία που είχε δύο γεννήτορες; Τα λάθη της Μητέρας-Πατρίδας (Ελλάδα) και την επιθετικότητα των Τούρκων που χρόνια προετοίμαζαν την εισβολή στην Κύπρο και περίμεναν το λάθος των Ελλήνων για να το χρησιμοποιήσουν ως ισχυρό άλλοθι για την εισβολή και διαμελισμό του νησιού.
“Εις γην εναλίαν Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν…”
Πώς μπορεί ο ηγέτης της γειτονικής Τουρκίας να διεκδικεί με το πρόσχημα της “εγγυήτριας δύναμης” τη μισή Κύπρο που οι αρχαίες πηγές την αναφέρουν ως ελληνικότατη; Πώς μπορεί ο τουρκικός επεκτατισμός να ακυρώσει τον Ευριπίδη και τον Αισχύλο που στα έργα τους υμνούσαν την Ελληνικότητα της Κύπρου;
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
