ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ….

Εισέρχεται ο Χριστός στην πόλη την Αγία, βασιλικά κι αρχοντικά, με εξουσία και δύναμη, όχι όπως οι κοσμικοί βασιλείς, η δική του εξουσία είναι αυτή της Ζωής. Λάφυρο, ο Λάζαρος που πριν λίγο ανέστησε υμνητές, τα βρέφη και τα μικρά παιδιά, αυτά που αναγνωρίζουν τον βασιλιά και μπορούν να δουν που πηγαινεί. Διακρίνουν σ’ αυτήν την ταπείνωση, την κεκρυμμένη Θεϊκή συγκατάβαση, βλέπουν στον βάθος τους χιλιάδες, των αιώνων αιχμαλώτους που ετοιμάζεται να λυτρώσει από το βασίλειο του Άδου. Μην σε παραξενεύει ετούτη η πομπή, βασιλική είναι με τα όλα της. Ο Βαιλεύς των αιώνων Θεός πορεύται στο Πάθος αναλαμβάνοντας ολόκληρο τον άνθρωπο βαδίζει στον θάνατο για να του προσφέρει Ζωή. Μην κλάψεις κι ας μην κλάψω και γω, δεν θέλει τον θρήνο, παρά μια απόφαση Ζωής, ετούτη την Μεγάλη Εβδομάδα που ανατέλλει να βαδίσουμε μαζί Του να σταυρώσουμε μ’ Αυτόν, για να ζήσουμε μ’ Εκείνον στην ανέσπερη βασιλεία, επειδή στο τέλος αυτή η συμπόρευση καταλήγει μονάχα: στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ.