Είμαι ο τελευταίος που θα υποστήριζα ότι ο κ. Κουκουλόπουλος φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τα δεινά που έχουν βρει τον τόπο μας. Και αυτό γιατί γνωρίζω μάλλον καλύτερα από πολλούς, πώς είναι να γίνεσαι δέκτης ενορχηστρωμένων επιθέσεων, αλλά και παραλογισμών, όπως το βίωσα στην διάρκεια της ενασχόλησής μου με την Τοπική Αυτοδιοίκηση .
Ο κ. Κουκουλόπουλος σε ανάρτησή του στις 15/1/2021 με χαρακτηρίζει «οικολόγο κατ’ όνομα», σε σχόλιό του δε αναφέρεται στην «τεράστια ζημιά που έκανα στον τόπο». Είναι η ίδια ρητορική που ακολουθεί και η παράταξη που δημιούργησε στον Δήμο Κοζάνης.
Και φυσικά δεν έχω καμιά απαίτηση να τύχω συμπεριφοράς, ανάλογης με αυτήν που επέδειξα εγώ απέναντι στους προκατόχους μου, δηλαδή να αναγνωρίζω δημόσια όσα σημαντικά για τον τόπο έχουν κάνει, αλλά προφανώς και να επισημαίνω τα κακώς κείμενα, ως Δήμαρχος από το 2014-2019 και ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης από το 2019 μέχρι και σήμερα.
Στο διά ταύτα
Θα ξεκινήσω από το δήθεν ‘χονδροειδές ψεύδος’, όπως καταγράφει ο πρώην Δήμαρχος και Υπουργός.
Η απόφαση για το γκρέμισμα των γεφυρών λήφθηκε κατά την περίοδο της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου (όπου ο κ. Κουκουλόπουλος ήταν Βουλευτής της πλειοψηφίας και Αναπληρωτής Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ) και την ευθύνη είχε ο τότε Υφυπουργός Μεταφορών κ. Παπαδόπουλος, ο οποίος παρευρέθηκε στην διαδικασία κατεδάφισης στις 14/5/2015! Καταγράφω ξανά την απόφαση 284/14 του περιφερειακού συμβουλίου Δυτ. Μακεδονίας προς απόδειξη του παραπάνω ισχυρισμού (ΑΔΑ: ΩΔΧΨ7ΛΨ-ΚΜΥ).
Εξάλλου τότε ο κ. Κουκουλόπουλος δεν εξέφρασε δημοσίως καμιά διαφωνία με το γκρέμισμα των γεφυρών!
Στην ανάρτηση του στις 15/1/2021 ο κ. Κουκουλόπουλος γράφει: «Μέχρι το Γενάρη του 2015, που παρακολουθούσα από πολύ κοντά ως βουλευτής την εξέλιξη του έργου, ο ΟΣΕ είχε προχωρήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την ωρίμανσή του, εξ ου και η ένταξή του στο ΕΣΠΑ.».
Όμως το ότι το έργο εντάχθηκε στο Στρατηγικό Πλαίσιο Επενδύσεων Μεταφορών 2014-2025 (ΣΠΕΜ) είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την ένταξή του στο ΕΣΠΑ.
Ο κ. Κουκουλόπουλος στοχεύοντας προφανώς στις εντυπώσεις, αγνοεί σκοπίμως αυτήν την πολύ ουσιαστική διαφορά!
Και βέβαια, ουδεμία απάντηση στην παρατήρηση ότι η Ε.Δ.Α. Μεταφορών το 2013 απέρριψε την χρηματοδότηση της ολοκλήρωσης μελετών του έργου, καθώς, σύμφωνα με απάντηση του τότε αρμόδιου Υφυπουργού κ. Παπαδόπουλου σε κοινοβουλευτική ερώτηση (αριθ. Πρωτ: Β2355/9-1-2014), «αξιολόγησε ότι είχαν υψηλή επισφάλεια τόσο ως προς το χρονοδιάγραμμα ανάθεσης των αντίστοιχων μελετών, όσο και ως προς το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης τους, τα επικαλούμενα στοιχεία σκοπιμότητας έχρηζαν αναθεώρησης και διαπιστώθηκε ότι οι προτάσεις είχαν τεχνικές ελλείψεις»
Σχετικά με την ύπαρξη περιβαλλοντικών όρων της σιδηροδρομικής γραμμής Κοζάνη – Καλαμπάκα, αποσιωπάται από τον πρώην Υπουργό κ. Κουκουλόπουλο πως αυτές προϋπήρχαν του 2010 για το κομμάτι Δήμητρα – Σιάτιστα. Ενώ το κομμάτι Κοζάνη – Σιάτιστα δεν είχε εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους, καθώς ήταν σε όλους γνωστή εδώ και πολλά χρόνια η διαφορετική προσέγγιση του ΟΣΕ σχετικά με την παράκαμψη της Κοζάνης.
Αξίζει όμως να υπενθυμίσουμε πώς, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ στις 31 Ιανουαρίου 2011 κόπηκε η μοναδική σιδηροδρομική σύνδεση της περιφέρειας Δυτ. Μακεδονίας, η γραμμή Φλώρινα – Έδεσσα, μαζί με πολλές άλλες γραμμές του δικτύου. Η παραπάνω γραμμή επαναλειτούργησε τον ΟΚΤ του 2012 έπειτα από έντονες κινητοποιήσεις των κατοίκων της Φλώρινας και την παράλληλη στήριξη της ΔΕΗ.
Όσον αφορά στην αναδρομή του κ. Κουκουλόπουλου στο παρελθόν, θα κατανοούσα την επιλογή του να αποφύγει την συζήτηση, αν δεν το έκανε κατά το δοκούν. Προφανώς έχουμε διαφορετική άποψη για τον ποιον θα δικαιώσει αυτή η αναδρομή.
Και βέβαια τα άτομα του οικολογικού χώρου στην περιοχή μας για ένα πράγμα μπορεί να «κατηγορηθούν»: Για την διαχρονική σταθερότητα των απόψεών τους, ακόμα και όταν φάνταζαν αιρετικές! Η ιστορία θα κρίνει.
Τέλος, ο κ. Κουκουλόπουλος αναπαράγει με ευκολία, την άποψη ότι για τα δεινά του τόπου φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι και όχι οι πολιτικές δυνάμεις που διοίκησαν τον τόπο, την περιοχή, αλλά και τον Δήμο Κοζάνης τα τελευταία 30 χρόνια. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να είναι βολική για τον κ. Κουκουλόπουλο, αλλά αδυνατεί να ερμηνεύσει ορθά την βαθιά υπαρξιακή, τοπική αλλά και εθνική, οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση.
