Στην χώρα μας , υπάρχει μια λέξη που δεν θα έπρεπε να παίζει μαζί της κανείς, ειδικά ο νόμος και η πολιτική και αυτη είναι το… “κάρφωμα” .
Όσο κι αν φαίνονται ακίνδυνες οι «καταγγελίες», πιστεύω πως μόνο κοινωνική ένταση μπορούν να προσφέρουν.
Ενα σύγχρονο κράτος θα έπρεπε να λύνει αλλιώς
τέτοιου είδους θέματα.
Πηγαίνεις σήμερα σέ ένα καφενείο στο πιο μικρό χωρίο που δεν έχει πάνω από πεντε-εξι καθημερινούς θαμώνες και ακούς:
– Αν τολμήσεις και καπινίσεις, Κώστα, θα πάρω το 1142.
– Τόλμα, και θα πάρω την πολεοδομία για την αυθαίρετη επέκταση στο σπίτι σου.
– Αν πάρεις την πολεοδομία, θα πάρω το 100 που βάζεις την τηλεόραση στο τέρμα και δυνατά την μουσική
– Τότε θα πάρω την Τροχαία που σέρνεις τη σκαφίδα με κοτσαδόρο χωρίς άδεια.
– Ετσι και κάνεις τέτοιο πράγμα, θα πάρω το ΣΔΟΕ που δεν κόβει απόδειξη η νύφη σου.
– Αν το πας τόσο μακριά το πράμα, Μητσο, θα πάρω τη γυναίκα σου να πω που έχεις γκόμενα!
– Μια κουβέντα είπαμε, ρε φίλε, άντε, κάπνισε!»
Ειναι ένας διάλογος που περιγράφει έκδηλα την κατάσταση που βιώνουμε εδώ και δύο περίπου μήνες.
Το ζήτημα δεν είναι να διαμαρτυρηθείς, λένε πολλοί, το ζήτημα είναι να καρφώσεις.
Σε μια χώρα που έχει υποφέρει από έναν αιματοβαμμένο εμφύλιο, ξυπνάνε και πάλι -με αφορμή το τσιγάρο-
τα ταπεινά ένστικτα μιας κοινωνίας ανώριμης να διαχειριστεί το ζήτημα του αλληλοσεβασμού.
Τι άλλο κάνει το κράτος από το να προτρέπει τους πολίτες να… «αυτοδικήσουν».
«Ο τελευταίος πειρασμός είναι η πιο μεγάλη προδοσία: να κάνεις τη σωστή πράξη για τον λάθος λόγο» είχε πει κάποτε ο Ελιοτ.
Ποια είναι η πρόθεση άραγε και ο λόγος που καρφώνουν όσοι καρφώνουν τους καπνιστές και τα μαγαζιά που
παρανομούν;
Είναι πράγματι το ότι τους ενοχλεί ο καπνός;
Ή μήπως κινούνται από άλλα ένστικτα;
Εκδίκηση, ανταγωνισμός (να κλείσει το διπλανό μαγαζί), να πληρώσουν το «παλιοτσίγαρο», να μάθουν
να σέβονται οι «παλιοαλήτες» και άλλα τέτοια που ακούω και διαβάζω καθημερινά.
Και ολα αυτά τα γραφει ένα άτομο που εχει μιά περίεργη σχέση με το κάπνισμα καθώς μπορεί για μιά
βδομάδα να ανάβω καθημερινά την πίπα μου και γιά τούς επόμενους επτά μήνες να την έχω καταχωνιασμένη
στο συρτάρι μου και να μην αισθανθώ πότέ την αναγκή να την αναζητήσω
«Τα τρία από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης τα μοιράζονται όλα τα πλάσματα, αλλά η φωτιά ήταν δώρο που
έγινε μόνο στον άνθρωπο. Το κάπνισμα του τσιγάρου είναι ο μεγαλύτερος βαθμός οικειότητας που μπορούμε
να αποκτήσουμε με τη φωτιά χωρίς φόβο άμεσου τσουρουφλίσματος. Κάθε καπνιστής είναι μια ενσάρκωση
του Προμηθέα»… είπε ο Τομ Ρόμπιν
Και σημερα πέρνά εξω από καφετερίες εστιατόρια και κέντρα και βλέπεις συνωστισμένους τους “Προμηθείς”
να καπνίζουν κουκουλομένοι μέσα στό κρυο.
Αλλωστε πιθανότατα, επειδή η ανθρώπινη φύση αγαπά το απαγορευμένο -δείτε το προπατορικό αμάρτημα-
δεν αποκλείεται να αυξηθούν οι καπνιστές.
Μην ξεχνάτε ακόμη ότι για την εφαρμογη του νόμου στην χωρα μας ξεκινούν εντατικοί έλεγχοι και με την παροδό του χρονου οι έλεγχοι ατονούν και ο νόμος μένει μόνο στα χαρτιά
Γιαυτό καπνιστές και μη καπνιστές, ας μην καούμε μεταξύ μας,αλλά ο ένας να αρχίσει να σεβεται τον άλλο
Ευχομαι σε ολους και στους θεριακλήδες και στους άκαπνους να έχετε μια χαρούμενη, ευχάριστη και
ξεκούραστη μέρα.
Βασίλης Παπαδημούλης