Με αφορμή, ένα άρθρο. Διάβασα με προσοχή το αξιόλογο άρθρο του Αλέκου Παπαδόπουλου ( πρώην Υπουργός ) ” Το ναυάγιο των θεσμών ” .
Μέσα μου αναρωτήθηκα, άμεσα. Αλήθεια , ποιες είναι οι πνευματικές δυνάμεις, που έχουν ερμητικά κλειστά τα στόματα, χρόνια τώρα; Γιατί απουσιάζουν από το προσκήνιο και τα τεκταινόμενα της πολύπαθης Χώρας μας, όλοι αυτοί οι ” σοφοί ” της Ακαδημίας Αθηνών, οι Πρυτάνεις των Πανεπιστημίων μας, οι Μεγάλοι Καθηγητές; Τους δρόμους πορείας ενός λαού, τους χαράζουν οι Μεγάλοι Δάσκαλοι, κι είναι οδηγοί οι ίδιοι. Είναι τα πρότυπα, τα ινδάλματα της νεολαίας.
Γιατί δεν παρέχουν την βοήθεια και την συμπαράστασή τους στους κοινωνικούς θεσμούς, που ταλαιπωρούνται; Στις συζητήσεις μας, σε καθημερινή βάση, στις παρέες με άλλους πολίτες : – Κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου, για τα όσα συμβαίνουν στις βαθμίδες εκπαίδευσης, από το Νηπιαγωγείο έως το Πανεπιστήμιο.
Τα πνευματικά ιδρύματα πλάθουν χαρακτήρες.
Οδηγούν τους νέους να αναγνωρίζουν, με αυτοκριτική, το σωστό, το δίκαιο, το νόμιμο. – Κλείνουμε τα αυτιά μας, στις ” Ειδήσεις ” των καναλιών, που οργιάζουν, ως πρώτη είδηση, οι βιασμοί των ανήλικων παιδιών, οι γυναικοκτονίες, οι δολοφονίες, οι ληστείες των συμμοριών κι όλα τα κακά.
Το Ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο, δεν ” ακούει ” ειδήσεις…; Η ΟΛΜΕ κι η ΔΟΕ , ως εκπ/κές συνδικαλιστικές οργανώσεις, δεν διαμαρτύρονται, δεν έχουν ανάστημα αντίστασης σ’ αυτήν την κατηφόρα…; –
Απορούμε με την αδιαφορία των αρμοδίων φορέων και αρχών, μέσω των υπαλλήλων τους, να παράξουν τις υπηρεσίες προς τους πολίτες χωρίς ταλαιπωρία. – Διαμαρτυρόμαστε, για το δυσθεώρητο χάσμα ανάμεσα στη σύνταξη του χαμηλοσυνταξιούχου αγρότη ( 414,00 ) € και του μισθού Ευρωβουλευτή ( 20.000,00 ) €.
Η δικαιοσύνη κι η ισονομία πού είναι…; Λυπάμαι και λυπόμαστε, χωρίς όμως να αρνούμαστε και τις ίδιες τις ευθύνες μας, των ίδιων των πολιτών, που αράξαμε στους καναπέδες της καλοπέρασης. Αλέκο, σ’ ευχαριστώ, που μου ‘δωσες την ευκαιρία, να γράψω όλα αυτά.
Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά.
