Με τα χέρια στις τσέπες, ο Κυριάκος!…

Με τα χέρια στις τσέπες, ο Κυριάκος!…

Τον συνέλαβε πολλοστή φορά η κάμερα!…

Κάποιοι απρόσκλητοι, που η επίσημη αρθρογραφία τους έχει τοποθετήσει στο περιθώριο, ήρθαν στην επικαιρότητα σκαλίζοντας την γωνιά του μνημονικού, και μεταξύ ενθύμησης και ανάπλασης, μας αφηγήθηκαν την προέλευση της καινοφανούς συμπεριφοράς του πρωθυπουργού, να συνομιλεί, να ενεργεί, να ελέγχει και στα όρια του επιτρεπτού, από τον αποπνικτικό καπνό, να διοικεί με τα χέρια στις τσέπες!

Όταν, λοιπόν, ήταν στην νηπιακή ηλικία, η γιαγιά του η Σταυρούλα τον πήγαινε τακτικά βόλτα στην πλατεία του Ψυρρή, όπου, είχαν εναπομείνει ακόμη κάποιοι κουτσαβάκηδες, οι οποίοι απαιτούσαν, προς ένδειξη σεβασμού στην αφεντιά τους, από τους περαστικούς, να βγάζουν τα χέρια από τις τσέπες!… Διαφορετικά επιβάλλονταν αυστηρές κυρώσεις μαστιγώματος…. Μόνο οι μάγκες, ήταν σε θέση να παραβιάζουν τον άγραφο κανόνα και να ενσταλάζουν σεβασμό στο πέρασμά τους, φυσικά, με τα χέρια στις τσέπες! Και τότε τα κουτσαβάκια άπλωναν τα χέρια τους θωπευτικά κάνοντας τεμενάδες!..

Η αποτύπωση της εικόνας στον μικρό Κυριάκο ήταν τόσο βαθιά που την αντέγραψε με πιστότητα ανεξίτηλη για να φαίνεται οσονούπω μάγκας. Νάτος! Νάτος… Νάτος… ο μάγκας ο Κυριάκος!…

Στην ηλικία των τεσσάρων ετών στάθηκε “ισίστιος” (κατά το μεσίστιος) απέναντι στη θεία του, Αρτεμισία, με τα χέρια στις τσέπες, και τότε αυτή αποφάνθηκε ότι, πρόκειται για μεγάλο μάγκα, που θα τον υπηρετούν οι πάντες και θα ζητωκραυγάζουν οι «νουνεχείς», ζήτω, ζήτω, στον μεγάλο μας τον μάγκα!…

Στο Δημοτικό Σχολείο, ένας άτεγκτος δάσκαλος, ίδιος με τον Δράκοντα, τον νομοθέτη των Αθηνών, όπως διασώζεται μέσα από την αχλή των χρόνων και αφηγούνται ανεπισήμως οι άσπονδοι παιδικοί του φίλοι, τον επέπληξε, λέγοντας «Βγάλε τα χέρια σου από τις τσέπες ανάγωγε, σεβάσου τον δάσκαλό σου, τους συμμαθητές σου και το σχολείο! Είναι απαράδεκτη η συμπεριφορά σου, έτσι σ έμαθαν οι γονείς σου?

Η επίπληξη τον στεναχώρησε πολύ τον καραμπινάτο μάγκα μας κι αυτός παραπονέθηκε στον πατέρα του τον Μήτσο Κώτσο. Ο πατέρας του, βαθύτατος Δημοκράτης, με κοινωνικές ευαισθησίες, μετά από συζήτηση σε μια μάζωξη της αγίας οικογένειας, αποφάσισε ομόφωνα την μετάθεση του δασκάλου, Δράκοντα της ηθικής, εκτός Ελλαδικών Συνόρων!… Βλέπετε οι επιτυχημένοι, αδίστακτοι επέβαλαν αυτό που ήθελαν χρησιμοποιώντας κάθε οδό και κάθε τρόπο. Για αυτό τους ονόμασαν πολύτροπους και πανούργους, ως τον Οδυσσέα, σκέφτηκε, με αμεσότητα, ο αποδέχτης της έωλης μαρτυρίας και συντάκτης της εμπαθούς χρονογραφίας….

Πέρασαν τα χρόνια, ως η ταχυκίνητη αμαξοστοιχία που διέρχεται αυθημερόν την κοιλάδα των Τεμπών, και τούτος τράνεψε με κάθε τρόπο και έγινε ενήλικας, με τα χέρια στις τσέπες και πρωθυπουργός!… Και τώρα έχουν όλοι απλωμένα τα χέρια και περιμένουν τα ταγμένα. Περιμένουν ελεημοσύνη οι φτωχοί, που παλιότερα δεν είχανε «βρακί». Αλλά, περιπαίζονται και ελεεινολογούνται. Και συν αυτών, μην ξεχνάμε τους σπουδαιότερους, που περιμένουν κομμάτια από την πίτα του ενιαυτού προϋπολογισμού του κρατικού κορβανά, οι πλησίστιοι, που χρόνια τώρα καρπώνονται τα ασημικά και την προίκα της πατρίδας!…

Βλέποντας σε καθημερινή βάση, οι φτωχοί, να γίνονται φτωχότεροι και οι άφρονες του πλούτου αφθονότεροι, εισέρχομαι ακόμα και στις μύχιες σκέψεις του Πρωθυπουργού. «Δεν είναι δύσκολη υπόθεση να κοροϊδέψει κανείς το πόπολο! Δεν χρειάζεται να βγάλω τα χέρια μου από τις τσέπες και να τα κουνήσω, το περιβάλλον ολόκληρο με ακολουθεί. Φτάνει η αύρα μου, η φήμη μου και το καλό κληρονομημένο όνομά και όλα μπαίνουν στην στράτα και μόνα τους επιλύονται… Έχω τόση και τέτοια βεβαιότητα, που πλέον δεν είναι διαχειρίσιμη. Η αφθονία της απαγκιάζει σχεδόν όλους του Έλληνες, φτωχούς και χλιδάτους!… Το πόπολο, μου έχει παραχωρήσει την συγκατάθεσή του για τους επόμενους ευγενείς χρόνους. Είναι τα χρόνια των κερδοσκόπων ευγενών, και των μετοχών των ατιθάσευτων εταιρειών, ξένων και Ελληνικών. Είναι οι ευγενείς χρόνοι των πολλαπλών απατηλών, «πουλάμε πατριωτισμό και θησαυρίζουμε, χωρίς κανέναν κλυδωνισμό!» Αυτό απαιτεί η παγκόσμια συγκυρία! Και εμείς χτίζουμε τη νέα συγκυριαρχία!… Όλα αυτά δεν ομολογούνται ,αλλά είναι γνωστά στον περίγυρο των λιποσυσσωρευτών. Οι λιποσυσσωρευτές είναι μια κατηγορία λίγων και ξεχωριστών Ελλήνων, που δεν χρειάζεται να βγάλουν τα χέρια από τις τσέπες, παρά μόνο, όταν τρώνε και όταν κάνουν έρωτα!…

Και όταν, τόλμησαν κάποιοι κορυφαίοι εντός της παρατάξεως να στείλουν την αμφισβήτηση τους, τότε τους είπε ευθαρσώς, (ήμουν μακριά και δεν έπιασα καλά τον συριγμό, αλλά ερμηνεύοντας ανυπερθέτως το επιθετικό του ύφος, σκέφτομαι, ότι τους είπε:), «Τι θέλετε? Το ένα χέρι το έβγαλα από την τσέπη και αποκαλύφθηκα. Δημιούργησα αυτό το υπόστρωμα των επιχειρηματικών ομίλων, που άμα τους σφυρίξω θα είναι όλοι τους στην πρώτη γραμμή. Το άλλο δεν το βγάζω, γιατί ξέρετε, δεν ξέρετε τι κρατώ?… Και αυτοί μαζεύτηκαν και σιώπησαν γιατί η μαγκιά είναι ατέρμονη και γεμάτη γοητεία.

Η ιστορία, που μεταφέρθηκε στο σελιδοχώρο, είναι προϊόν εξόφθαλμων περιστατικών, απτών απεικονίσεων και ολίγης μυθοπλασίας, γιατί όπως, χωρίς μπαχαρικά και αλάτι δεν είναι νόστιμο το φαγητό, έτσι και χωρίς φαντασία δεν είναι νόστιμη η ιστορία!

Αυτός, που κρύβει τα χέρια του στις τσέπες κρίνεται, με τη γλώσσα του σώματος, ως απατηλός, ως δόλιος και αναξιόπιστος!… και ως ανασφαλής που προσπαθεί να δημιουργήσει μύθους για την προσωπικότητα του (Ιντερνιτική ομολογία).

Με δυο απαρεξήγητα λόγια, ζωντάνεψαν εικόνες άμεσα, τις οποίες οι περισσότεροι τις είχατε αμπαρωμένες, όπως και εγώ, σε μια κυψελίδα απομακρυσμένη από το χρόνο, στην άκρη του νου. Και τώρα, μετά από πολλές προκλήσεις από τον μαγκίτη με τα χέρια στις τσέπες, αυθόρμητα, ήρθαν στο μπαλκόνι της στοματικής κοιλότητας και στη μύτη του μολυβιού και ζήτησαν να εκφρασθούν.

Πυρίκαυστο το Καλοκαίρι στην σταχτομαζώχτρα πατρίδα και δεν υπάρχει ανασαιμιά, γιατί κατακάηκε ο Τόπος για να τοποθετηθούν ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά. Και ο μάγκας περιχαρής, με τα χέρια στις τσέπες μας έδωσε χρόνο αναβολής για την αποτέφρωση της γης μέχρι τη δύση της νέας του επανεκλογής!….

Η θεράπουσα δροσιά, τελικά, δεν μας έρχεται από πουθενά!…

Καλό Φθινόπωρο…

Ζαγκανίκας Σίμος