Tο Μέγα Σάββατο είναι μέρα σιωπής, όπως τονίζει και ο Χερουβικός Ύμνος της ημέρας (Σιγησάτω πᾶσα σάρξ βροτεία…). Άλλωστε όλη η Μεγάλη Εβδομάδα είναι ημέρες πένθους, περισυλλογής, μετάνοιας.
Ο Χριστός, το Πανάγιο Σώμα Του, είναι στον Τάφο, όχι για να παραδοθεί στην αφάνεια και στη φθορά του θανάτου, αλλά για να συντρίψει (με τη ψυχή Του που δεν πεθαίνει) τη δύναμη του Άδη και του θανάτου και να λυτρώσει όσους κρατούνταν εκεί. Αναμένουμε, λοιπόν, με πίστη και ελπίδα, την Ανάσταση.
Είναι το μόνο Σάββατο όλου του χρόνου που κρατούμε νηστεία και δεν τρώμε λάδι, όπως κανονικά βέβαια και ολόκληρη τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Το πρωί γίνεται ο Εσπερινός της εορτής του Πάσχα με τη Θεία Λειτουργία – η πρώτη Ανάσταση, όπως λέγεται. Ακούγονται ωραιότατα αναγνώσματα και ύμνοι, ενώ στον ύμνο «Ἀνάστα ὁ Θεός» ο ιερέας σκορπίζει δαφνόφυλλα – σύμβολα νίκης – στον ναό. Είναι πλέον έντονη η αναμονή της Ανάστασης. Ετοιμάζουμε, λοιπόν, τις λαμπάδες μας για το βράδυ.
