Μια δωρεά στο Δήμο Εορδαίας. Γιάννης Κορκάς.
Στις εφημερίδες «Πτολεμαίος» και «Εορδαϊκός Παλμός» δημοσιεύτηκε είδηση περί Δωρεάς ενός οικοπέδου που προσφέρει μια κυρία Σούλα Γκέσσα-Λιβεριάδη στον Δήμο Εορδαίας. Η χειρονομία είναι ευγενική με πατριωτική ευαισθησία. Με την κυρία Σούλα και τον αείμνηστο σύζυγό της Παναγιώτη Λιβεριάδη γνωριζόμαστε από παλιά. Μάλιστα, μου έχει χαρίσει και τα δύο της βιβλία, το με ποιήματα στην Ελληνική και Αγγλική (ανά φύλο του βιβλίου) και το με τίτλο «Μια προνομιούχα ζωή». Τον αείμνηστο Παν. Λιβεριάδη τον γνώρισα το 1993 στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, όπου υπηρετούσε ως σύμβουλος εκπαιδεύσεως και είχε τοποθετηθεί διευθυντής του Ελληνικού Κολεγίου «Άγιος Ιωάννης», το οποίο επισκέφτηκα και στο οποίο με ξενάγησε ο ίδιος (βλ. φωτ.1 μαζί με τον καθηγητή του Πανεπ. Λα-Τροπ Τάσο Τάμη), ο οποίος ίδρυσε το Ινστιτούτο Μακεδονικών Σπουδών, στο οποίο ήταν πρόεδρος επί 30 χρόνια ο Π. Λιβεριάδης). Ο Π. Λιβεριάδης ήταν ένας αξιόλογος άνθρωπος, εκπαιδευτικός πράος, ταπεινός, μειλίχιος, με ευγενική συμπεριφορά και με πολλές γραμματικές γνώσεις. Όταν εξεδήμησε (16.11.2021) τον αποκάλεσε ο Τάμης στη νεκρολογία «Γίγαντα της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στην Αυστραλία». Σήμερα τιμώ τη μνήμη του, τρία χρόνια από την απεβίωσή του. Η τριετία από την αναχώρησή του συμπίπτει με τη δωρεά της συζύγου του Σούλας στην Πτολεμαΐδα. O Λιβεριάδης συνέγραψε ογκώδες βιβλίο (450 σελ.) σχετικά με το «Ίδρυμα Άγιος Ιωάννης» της Μελβούρνης (ιστορική αναδρομή). Θα καταθέσω και τη νεκρολογία από τον καθηγητή Τάμη, που είναι ύμνος για τον εκπαιδευτή Λιβεριάδη, για να δημοσιευθεί στη μνήμη των τριών ετών. Επίσης, τελέστηκε και φιλολογικό μνημόσυνο στη Μελβούρνη. Ο Π. Λιβεριάδης ερχότανε κάθε χρόνο τα καλοκαίρια στην πατρίδα του Πτολεμαϊδα και ανταμώναμε μαζί και με τον Τάμη, που έμενε στη Θεσσαλονίκη (η σύζυγός του Πόπη καταγόταν από την Εράτυρα, επίσης καθηγήτρια πανεπιστημίου).
Το 2015 πήγαμε όλοι μαζί στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου στα Πιέρια πάνω από το Βελβεντό, στο χωριό Παλαιογράτσινο, για να συναντήσουμε τον ηγούμενο αρχιμανδρίτη Αυγουστίνο Μύρου, ο οποίος το 1985-87 δίδαξε στο Γυμνάσιο Άγιος Ιωάννης Μελβούρνης, όπου ήταν διευθυντής ο Π. Λιβεριάδης (στη φωτογραφία2. από αριστερά το ζεύγος Παναγιώτης και Σούλα Λιβεριάδη, Τάσος Τάμης και ο μακαριστός π. Αυγουστίνος, η Πόπη Τάμη και ο γράφων). Το πρόγραμμα προέβλεπε να πάμε και στο κεφαλοχώρι Καταφύγι. Ήμασταν ήδη στη διαδρομή μετά το Παλαιογράτσινο, για να συναντήσουμε τον μακαριστό μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα, ο οποίος έκανε διακοπές στο χωριό του. Τον είχαν γνωρίσει όταν ο ίδιος είχε επισκεφθεί την Αυστραλία με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Λόγω όμως καθίζησης του εδάφους, ο δρόμος ήταν αδιάβατος. Την επομένη πήγαμε και στο ιστορικό μοναστήρι Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μικρόκαστρο. Στη Μονή είναι ηγουμένη-γερόντισσα η Θεολογία, την οποία είχε ο Λιβεριάδης μαθήτρια στη Δεσκάτη Γρεβενών, όταν πρωτοδιορίστηκε ως καθηγητής. Τη θυμότανε ως πρώτη μαθήτρια. Προσέφερε στο Λιβεριάδη βιβλία της και στη γυναίκα του μία εικόνα της Παναγίας (φωτ.3. με την ηγουμένη).Τον Αύγουστο το 2017 συναντηθήκαμε και πήγαμε στο χωριό Νεράιδα στη λίμνη Πολυφύτου (στη φωτ. 4. δεξιά το ζεύγος Λιβεριάδη, αριστερά το ζεύγος Τάμη και ο γράφων). Επίσης, περιηγηθήκαμε σε διάφορα μέρη της Δυτικής Μακεδονίας, φθάνοντας μέχρι το Μέτσοβο. Οι ενθυμήσεις αυτές έχουν πνευματικό περιεχόμενο και εστιάζονταν στην παγκόσμια παρουσία των αποδήμων Ελλήνων, όπως αναφέρεται στο βιβλίο «Οι δρόμοι των Ελλήνων» από τις επισκέψεις του κ. Τάμη στις 5 ηπείρους.
