Πέραν της γνωστής κατάστασης του Ελληνικού Δημοσίου χρέους που περιστασιακά αναφέρουμε, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία το ακαθάριστο ενοποιημένο χρέος της γενικής κυβέρνησης σε ονομαστικές τιμές στο τέλος του 2023 εκτιμήθηκε στα 357 δισ. ευρώ (161,9% του ΑΕΠ), ωστόσο αφορμή για να γραφτεί το παρακάτω κείμενο αποτέλεσε δημοσίευμα οικονομικής εφημερίδας Διεθνούς εμβέλειας που είχε θέμα την εξέλιξη του Ισπανικού Δημόσιου χρέους. ” Spanish debt hits record €1.6 trillion, 109% of GDP, and grows at 5,1%, twice rate of GDP, 2%”
( το ισπανικό χρέος έφθασε το € 1,6 Τρις & στο 109% του ΑΕΠ & αυξάνεται σε διπλάσιο+ ρυθμό σε σχέση με ΑΕΠ)
Τεκμαίρεται χωρίς καμία αμφιβολία ότι διερχόμεθα την 4η παγκόσμια κρίση δημόσιου χρέους μέσα σε δύο αιώνες πράγμα που επιβεβαιώνεται από την αύξηση του χρέους κρατών που πριν λίγα χρόνια η οικονομία τους ήταν πρότυπο δημιουργίας πλούτου.
Η αντιμετώπιση αυτής της εξέλιξης απασχολεί κυβερνήσεις, επιχειρήσεις, ειδικούς, ωστόσο οι προσπάθειες που γίνονται σε συγκεκριμένο μοτίβο δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Επιχειρώντας να επισημάνουμε τα αίτια αυτής της κατάστασης αλλά και τι επιλογές υπάρχουν για την αντιμετώπισή της και βεβαίως κατα την υποκειμενική μας άποψη καταλήγουμε στα κάτωθι:
α: η πρώτη : συνέχιση της φιλελεύθερης πολιτικής και της πολιτικής του ordoliberalismus της σχολής του Freiburg ( του ορθού φιλελευθερισμού που εφαρμόζεται με έμφαση από τη Γερμανία) που αμφότερες έχουν κύριο χαρακτηριστικό την προβολή της ατομικής- ιδιωτικής δραστηριότητος & τη μειωμένη κρατική παρέμβαση.
Εφαρμόζουν την πολιτική της λιτότητας για να παραμένει σε χαμηλά επίπεδα ο πληθωρισμός & στοχεύουν στη δημιουργία πλούτου από συγκεκριμένα συμφέροντα προκειμένου να υπάρχει συνεχής οικονομική επέκταση.
Την επιλογή αυτή έχουν κάνει εδώ & αρκετές 10ετίες χώρες με «δυτικό προσανατολισμό» που ωστόσο προιόντος του χρόνου εξωτερικοί & εσωτερικοί παράγοντες την κατέστησαν πλέον λίαν αναποτελεσματική.
β: η δεύτερη: μπορεί να εστιάσει στην εφαρμογή των κανόνων του κευανσισμού που σημαίνει όμως πυροδότηση των εκτυπωτών των κεντρικών τραπεζών που μοιραίως θα οδηγήσει σε έναν παγκόσμιο υπερπληθωρισμό και συναλλαγματική αναδιάρθρωση.
Ωστόσο θα εξανεμίσει το Δημόσιο & το ιδιωτικό χρέος.
Ο πρώτος που εφάρμοσε τα Keynesian Economics ήταν ήταν ο Αμερικανός Πρόεδρος Ρούζβελτ.
Οσο για τα δάνεια και τα χρέη ο Κeynes είχε πει :
Σπρώξτε τις λήξεις στο μέλλον.
Σε επισήμανση ότι θα δημιουργηθεί μακροπρόθεσμα πρόβλημα , απάντησε :
« ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ»😎
Βέβαια αυτό ακούγεται μακάβριο αλλά προφανώς στο νου του είχε τα περιβόητα Consols .
«CONSOLS – κονσόλες» (αρχικά συντόμευση των ενοποιημένων προσόδων, αλλά στη συνέχεια λήφθηκαν ως ενοποιημένες μετοχές)
ήταν εκδόσεις κρατικού χρέους με τη μορφή διαρκών ομολόγων , εξαγοράσιμων κατ’ επιλογή του κράτους δλδ: δηλαδή ομόλογα χωρίς λήξη – πληρώνεται μόνο ο τόκος και αν στη συνέχεια δημιουργηθεί αποθεματικό “cash” τα ανακαλείς.
Η Τράπεζα της Αγγλίας εξέδιδε Consols απο το 1752 τα οποία και τα αποπλήρωνε στη συνέχεια όταν τα οικονομικά του κράτους το επέτρεπαν
Η κυβερνήσεις των ΗΠΑ κυκλοφόρησαν αρκετές τέτοιες εκδόσεις απο το 1877 έως το 1930 τις οποίες και μελλοντικά εξοφλούσαν ενώ κάτι τέτοιο προφανώς ακολουθείται χωρις «τυμπανοκρουσίες» και σήμερα.
Ας δούμε και τι γίνεται σήμερα στο αντίπαλο δέος της Δύσεως , στη Ρωσία.
Φαίνεται καθαρά ότι η σημερινή ρωσική ηγεσία ξέρει από Keynesian Economics .
Προς το παρόν και λόγω του « Ρωσοουκρανικού» πολέμου «πουσάρει» την ρωσική οικονομία με στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
Παράλληλα διαθέτει τους υδρογονάνθρακες & τις πρώτες ύλες στη Διεθνή Αγορά σε ρούβλια και τυπώνει όσα ρούβλια θέλει και δανείζει αυτούς που θέλουν το φτηνό ρώσικο πετρέλαιο, ΦΑ και α’ ύλες.
Αν και δε θα θέλαμε να σχολιάσουμε την ακολουθητέα πολιτική εκ μέρους της ΕΕ & των ΗΠΑ – ΗΒ μοιραίως η σημερινή κατάσταση μας οδηγεί να αποφανθούμε ότι η πολιτική των κυρώσεων ήταν αυτή που ανάταξε τη Ρωσική οικονομία φέρνοντας αντίθετα αποτελέσματα σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό που ήταν η αποκοπή της Ρωσίας από το παγκόσμιο δυτικοκρατούμενο εμπόριο, κατόρθωσε να θέσει στις δολαριοκρατούμενες χρηματαγορές τη θέση του δολαρίου σε διαρκή αμφισβήτηση.
Στην ουσία η πολιτική αυτή βοήθησε να δημιουργηθεί ένα νέο παράλληλο εμπορικό-χρηματικό κύκλωμα.
Το 2023-24 οι ΒRICS έγιναν ΒRICS+ πάντα με σκληρό πυρήνα κυρίως την Κίνα και την Ρωσία.
Με βάση αυτές τις εξελίξεις ίσως οι Κυβερνητικοί παράγοντες και ιδιαίτερα οι ΥΠΟΙΚ θα πρέπει εκ νέου να ανατρέξουν στο ταμείο της μνήμης των ή αν έχει εξασθενήσει να αρχίσουν εκ νέου να μελετούν τα «ευαγγέλια» της Οικονομίας & ίσως να αντιληφθούν πως & γιατί διαμορφώνεται η «σωστή πλευρά της ιστορίας»
1 : Έρευνα για τη Φύση και τα Αίτια του Πλούτου των Εθνών του Άνταμ Σμιθ, 1776
2 : Αρχές της Πολιτικής Οικονομίας και Φορολογίας του Ντέιβιντ Ρικάρντο,1817. (Ο Ρικάρντο απο το 1823 ήταν μέλος της Φιλελληνικής Επιτροπής του Λονδίνου, αυτοί που έπεισαν τους ιδιώτες τραπεζίτες του Σίτι να δανείσουν τους επαναστατημένους έλληνες και έτσι εγεννήθη το σύγχρονο Ελληνικό Κράτος καταχρεωμένο στην Αγγλία
4 : Η γενική θεωρία της απασχόλησης του τόκου και του χρήματος του Τζων Κέυνς, 1936
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
