Μια Περιφέρεια, αλλά Ντιτρόιτ. Γράφει ο Στέφανος Βαβλιάρας
Η Περιφέρειά μας ( Δυτική Μακεδονία ) με την συστηματική, τριάντα και πλέον χρόνια, βίαιη αποβιομηχάνιση και την πρόσφατη απολιγνιτοποίηση, αλλά και με την απαθή στάση Περιφερειακών, Δημοτικών Αρχών, Φορέων, Κομμάτων, πολιτών, όλων μας, οδηγείται στην ερημοποίηση, στην πληθυσμιακή συρρίκνωση και τον αφανισμό της. Οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια, σε ένα μοντέλο πανομοιότυπο με τα όσα έγιναν στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν. Ιστορικά, παραθέτω τα εξής:
Το 2005, το Ντιτρόιτ ήταν η 11η σε μέγεθος πόλη των Η.Π.Α, με 886.675 κατοίκους, τους μισούς περίπου από όσους κατοικούσαν εκεί στα χρόνια της μεγάλης ακμής, τη δεκαετία του 1950.
Η πόλη είναι, άλλωστε, ανάμεσα στις πρώτες των Η.Π.Α σε μείωση αστικού πληθυσμού τα τελευταία 50 χρόνια. Η αύξηση της εγκληματικότητας, τα φυλετικά προβλήματα και ποικίλες οικονομικές αστοχίες, κυρίως η πτώση των αυτοκινητοβιομηχανιών, οδήγησαν στον μαρασμό της πόλης. Εν τούτοις, τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια αναζωογόνησης με την κατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων και καζίνο, την εγκατάσταση μεγάλων εταιρειών Πληροφορικής και την αναπαλαίωση των ουρανοξυστών του “Renaissance Center”. To 2012, το Ντιτρόιτ θεωρήθηκε από το περιοδικό Forbes ως η «πιο μίζερη πόλη των ΗΠΑ».
Στις 18 Ιουλίου 2013, το Ντιτρόιτ έκανε αίτηση για πτώχευση με χρέος που φτάνει τα 18 δις δολάρια και είναι η μεγαλύτερη αμερικανική πόλη όπου έγινε αυτό. Για την ενίσχυση της πόλης απελευθερώθηκε ομοσπονδιακό κονδύλιο ύψους 300 εκατομμυρίων δολαρίων.
Αλήθεια, πόσες ομοιότητες ανάμεσα στην φτωχότερη περιφέρεια της Ε.Ε. και στο Ντιτρόιτ Μίσιγκαν των ΗΠΑ ; Η συρρίκνωση πληθυσμού, στη Δυτική Μακεδονία ανήλθε στο μεγαλύτερο αρνητικό ποσοστό πανελλαδικά, με την απογραφή του 2021.
Με το κλείσιμο όλων των μεγάλων βιομηχανιών ΑΕΒΑΛ, ΜΑΒΕ, ΕΛΣΙ, τα τελευταία σαράντα χρόνια και πρόσφατα της ΔΕΗ, η Δυτική Μακεδονία από ενεργειακό κέντρο όλης της Ελλάδας, σήμερα είναι η παρία όλης της χώρας. Η ανεργία χτύπησε κόκκινο κι η νεολαία μας, ξενιτεύτηκε, αναζητώντας την τύχη της.
Η ζωή στις πόλεις και στα χωριά, έχει μειωθεί δραστικά. Ψάχνεις με τα κυάλια να βρεις άνθρωπο να μιλήσεις.
Μόλις νυχτώνει, μέσ’ στο σκοτάδι οι μόνιμοι θαμώνες, αδέσποτα σκυλιά, λύκοι, αρκούδες κι αγριογούρουνα, είναι οι κυρίαρχοι της νύχτας.
Ο χειμώνας πού ‘ρχεται, προ των πυλών, θα ‘ναι βαρύς με την ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς και τα συνακόλουθα. Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά για το αβέβαιο μέλλον της Δυτικής Μακεδονίας. Η ερημοποίηση της ύπαιθρης χώρας της Δυτικής Μακεδονίας, έχει χαρακτήρα χωρίς επιστροφή.
Ο πρωτογενής τομέας της Περιφέρειας, μαραζώνει.
Το οικονομικό πρόγραμμα, που ανακοίνωσε η Κυβέρνηση, στήριξης της Δυτικής Μακεδονίας για την δίκαιη μετάβαση, μετά την βίαιη απολιγνιτοποίηση, δεν απευθύνεται μόνον για την ίδια, μια και συμμετέχουν κι άλλες περιοχές της νησιωτικής Ελλάδας, ( λες και ζημιώθηκαν κι αυτές ). Μάλιστα δε, οι συνεδριάσεις της Επιτροπής Δίκαιης Μετάβασης, πάνε κι έρχονται, αλλά επενδύσεις και θέσεις εργασίας δεν βλέπουμε.
” Τυχεροί ” μάλιστα οι επενδυτές, όλοι μεγαλομέτοχοι, από το Αθηνοκεντρικό κράτος ή Πολυεθνικών εταιρειών, για να μας ” πουλήσουν ” κι άλλα κι άλλα καθρεπτάκια, χωρίς την δυνατότητα οι ίδιοι οι κάτοικοι της Περιφέρειας, να έχουν το δικαίωμα για να τοποθετήσουν στις στέγες των σπιτιών τους φοτοβολταικά, προς όφελος κι ενίσχυση του οικογενειακού εισοδήματος.
Μπροστά σ’ αυτό το αδιέξοδο, μια ελπίδα μόνον απομένει κι αυτή στηρίζεται στον πρωτογενή τομέα της γεωργίας και κτηνοτροφίας.
Η νέα περιφερειακή αρχή, μαζί με τους δήμους, πρέπει με γρήγορους ρυθμούς και σε μικρά χρονικά περιθώρια, να καταθέσουν προτάσεις προς την Κυβέρνηση και την Ε.Ε., για να εγκριθούν γενναία αναπτυξιακά προγράμματα, ενίσχυσης των γεωργοκτηνοτρόφων.
Μόνον αυτή η ταπεινή κι εργατική τάξη της κοινωνίας μας, θα δώσει το έναυσμα της ανάπτυξης κι ανάτασης της Περιφέρειας μας.
Σήμερα τα γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα της περιοχής μας κατέχουν την πρώτη θέση στην ελληνική και παγκόσμια αγορά.
Εναπομένει, η Περιφέρεια, οι Δήμοι, οι Οικονομικοί φορείς, τα Επιμελητήρια, οι Βουλευτές, να δώσουν χείρα βοηθείας στην πολύπαθη Δυτική Μακεδονία.
Απορώ, πώς είναι δυνατόν να βρίσκεται σ’ αυτήν την δύσκολη θέση η Περιφέρειά μας, κι ούτε ένα συλλαλητήριο αφύπνισης των κατοίκων, να μην έχει πραγματοποιηθεί. Μια αντίδραση, μια αντίσταση σ’ αυτόν τον κατήφορο της Δυτικής Μακεδονίας, πρέπει να επιδείξουμε όλοι μας, συντονισμένα και να τραβήξουμε το χειρόφρενο της συρρίκνωσης και του αφανισμού, πριν είναι αργά.
“οι καιροί ου μενετοι ” .
Πρωην Δήμαρχος Αιανής
