ΜΗΝΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ, ΠΛΕΟΝ… ΕΣΤΩ! (Τάσα Σιόμου)

Όσο κι αν τα σπίτια αμπαρώθηκαν, όσων ακόμα τα έχουν, επίμονα το κρατώ πυγολαμπίδα, ξεχωριστά την ονομαστήρια μέρα.

Όσο κι αν οι δεσμοί ατόνησαν, το φως του αντηχεί το ΚΟΠΙΑΣΤΕ, μπήτε σε κόπο, δώστε λίγο χρόνο στην ύπαρξη του άλλου, για να συνυπάρξουμε.

Όσο κι αν κυνηγημένοι βράζουμε στα δικά μας, προσδοκώ στη χαραμάδα των ελάχιστων μουσαφιραίων, σα μαγιά ανθρώπινη.

Και θεωρώ τη χιονοστιβάδα των στιγμιαίων μηνυμάτων, των δίχως φωνή, δίχως χροιά, δίχως ζεστό χέρι, καλύτερη από το τίποτα, τη βλέπω ως κάτι, όταν όλα πιάνουν πάτο, για την αντιστροφή, για την ανθρωπινότητα….

Σας ευχαριστώ όλους για τον «κόπο» των μηνυμάτων, σας ευχαριστώ πολύ που με σκεφτήκατε.

Καλά Χριστούγεννα, με το νου σ΄όσους δοκιμάζονται, σ ΄όσους ζουν τη θηριωδία του πολέμου…