Την Τετάρτη 28.12.2022 και ώρα 18.30 πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Τέχνης Κοζάνης η εκδήλωση «1980-2022: Μνήμες της Κοζάνης», που διοργανώθηκε από την εφημερίδα Κοζάνης «Ο Χρόνος», που συμπλήρωσε 42 χρόνια κυκλοφορίας, καθώς και από την ομάδα του Facebook «Κοζάνη Μνήμες, Αναμνήσεις και Εικόνες», που υφίσταται επί δεκαετία.
Στην εν λόγω εκδήλωση δεν προσκλήθηκα, παρότι επί 22 χρόνια (1980-2002)δημοσίευα κείμενα στο Χρόνο κάθε εβδομάδα, στο φύλλο της Κυριακής (στην αρχή η εφημερίδα ήταν εβδομαδιαία). Είναι επόμενο να έχω πολλές μνήμες από τις δημοσιεύσεις που έκανα αυτά τα 22 χρόνια, πολλώ μάλλον καθώς συνόδευα τα κείμενα και με φωτογραφίες από το αρχείο μου. Εννοείται βέβαια χωρίς αμοιβή. Πιστός στη πνευματική κληρονομιά των προγόνων μας και εγώ, ως ένας μικρός και ταπεινός Κοζανίτης, με προγόνους τριών αιώνων, προσπαθούσα να παρουσιάσω τα ήθη και έθιμα, τα πανηγύρια των εορτών, ως γνωστόν όταν ο Άγιος που γιορτάζει είναι προστάτης κάποιου επαγγέλματος, τον τιμούν με θεία λειτουργία και αργούν την ημέρα της γιορτής. Οι Κοζανίτες ως θρησκευόμενοι και πιστοί στην παράδοση, τηρούν με αφοσίωση και σεβασμό την οικογενειακή πολιτιστική κληρονομιά. Να σημειώσω ότι στις 3 Νοεμβρίου 2000 απέστειλα επιστολή στον «Χρόνο» για τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων από την έκδοση της εφημερίδος.
Για τον λόγο αυτὀ οι συμπατριώτες μας στον σύνδεσμο Αθηνών «Γ. Λασσάνης» και στον σύλλογο Θεσσαλονίκης «Άγιος Νικόλαος» με ευχαριστούν κάθε φορά που γράφω και τους θύμιζα τη γενέτειρα, με τα πανηγύρια, τα κασμέρια της και το ιδίωμα της, ώστε να ζωντανεύουν οι αναμνήσεις. Μερικοί, μάλιστα, υπερβολικώ τω τρόπω, έλεγαν ότι περίμεναν την εφημερίδα να διαβάσουν κείμενά μου και να αναπολήσουν την αγαπημένη μας Κοζάνη. Χαρακτηριστικά, ο αείμνηστος φιλόλογος Β. Φόρης, Διευθυντής του Ινστιτούτου Μανόλης Τριανταφυλλίδης στο ΑΠΘ, μου έλεγε: «Γιάννη, συνέχισε να γράφεις, διότι μας θυμίζεις τα ωραία χρόνια της Κοζάνης και ανακουφίζεις και εμάς που βρισκόμαστε μακράν της». Βέβαια, τα βιβλία που εξέδωσα τα παρουσίασα και στους συλλόγους Αθηνών και Θεσσαλονίκης των Κοζανιτών, έκτος από την Κοζάνη. Επίσης, μου τηλεφώνησε και μία Κοζανίτισσα από τη Ν.Ζηλανδία, ήταν συνδρομήτρια της εφημερίδας «Ο Χρόνος», για να με ευχαριστήσει για τα κείμενά μου.
Υπάρχουν μνήμες πολλές και από τις δημοσιεύσεις μου στις εφημερίδες «Θάρρος», «Δυτική Μακεδονία», «Χρόνος», «Πρωινός Λόγος», «Πτολεμαίος», καθώς και ως ανταποκριτής στις εφημερίδες «Μακεδονία» Θεσσαλονίκης και «Έθνος» Αθηνών κατά τη δεκαετία 1950-1960. Έγραφα επίσης σε περιοδικά, «Μακεδονική ζωή», «Ελιμειακά», «Βοϊακή Εστία» και σε άλλα, ενώ έχω κάνει πολλές ομιλίες σε συλλόγους και συνέδρια εντός και εκτός Ελλάδος, όπως σε Αμερική, Αυστραλία και Καναδά, για τις οποίες έστελνα με Φαξ στην εφημερίδα «Ο Χρόνος». Έχω γράψει και δημοσιεύσει από το 1960 μέχρι σήμερα περίπου 4.000 κείμενα, έγραψα δε ξεχωριστά και 190 νεκρολογίες για επιχειρηματίες, επιστήμονες και αγρότες που ήσαν συνδεδεμένοι με την Κοζάνη και για μερικούς φίλους. Το σπουδαιότερο είναι ότι έκανα μία έρευνα και συνέταξα μελέτη για τα Κοζανιτόπουλα που γεννήθηκαν από το 1920 μέχρι το 1932 και εξελίχθηκαν σε επιστήμονες, σε μια δύσκολη περίοδο της Χώρας 1920-1950. Εντόπισα 152 πρόσωπα, τα οποία κατέταξα σε κατάλογο, σημειώνοντας πολλά στοιχεία για τον καθένα και φωτογραφία. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στα στο περιοδικό «Ελιμειακά», τεύχος 84-85,Δεκέμβριος 2020. Όλα τα παραπάνω που γράφω είναι Μνήμες, Μνήμες, Μνήμες μιας Ζωής.
Τον αείμνηστο Νίκο Κωσταρέλλα των γνώρισα, όταν εργαζότανε στην εφημερίδα «Θάρρος» Κοζάνης, την οποία εξέδωσε το 1960 ο δημοσιογράφος Χρήστος Παπαστεριάδης, που εργαζόταν προηγουμένως σε Αθηναϊκή εφημερίδα, καταγόμενος από τα Τρίκαλα. Ήταν ένας έμπειρος δημοσιογράφος με γνώσεις και με δημοσιογραφικές αρχές. Τότε δημοσίευα κείμενα στο «Θάρρος». Εκείνη την εποχή δύο φίλοι Κοζανίτες, ασχολούμενοι με το βιβλίο, προέτρεψαν τον Ν. Κωσταρέλλα να εκδώσει δική του εφημερίδα, υποσχόμενοι ότι θα τον στηρίξουν. Έτσι, προέκυψε η έκδοση του «Χρόνου» το 1980, αρχικά ως εβδομαδιαία και στη συνέχεια καθημερινή. Από τότε λοιπόν έγραφα κείμενα για το εβδομαδιαίο φύλλο του Χρόνου, ήτοι 22 χρόνια (1980-2002).Και δεν μου αποστέλλεται η εφημερίδα, ενώ οι άλλοι μου αποστέλλουν την εφημερίδα που εκδίδουν.
Σημειωτέον ότι ο αείμνηστος Ν. Κωσταρέλλας ήταν ποδοσφαιριστής του «Ολυμπιακού Κοζάνης», έχοντας υπογράψει δελτίο στα τέλη της δεκαετίας του 1950. (τότε ήμουν γ.γ. του συλλόγου). Το 1999 πραγματοποιήσαμε με ομάδα πρώην ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού μεγάλη γιορτή για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του «Ολυμπιακού» του έτους 1928.Τιμήσαμε όλους τους ποδοσφαιριστές ζώντες και αποβιώσαντες και φυσικά και τον αείμνηστο Ν. Κωσταρέλλα. Θα αναφέρω έναν ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού τον Στέφανο Γκιζιλόπουλο ,που είναι εν ζωή και άγει σήμερα το 99 έτος της ηλικία του, καταγόμενος από το Ροδοχώρι Βοϊου και μένει την Αθήνα. Όταν απεβίωσε ο αείμνηστος Νίκος Κωσταρέλλας, έστειλα συλλυπητήριο μήνυμα στην οικογένεια του.
Σε κάποια περίοδο μου ζητήθηκε και έδωσα το αθλητικό μου αρχείο στο Χρόνο προς δημοσίευση από τον Τ.Κ. για την αθλητική πορεία της Κοζάνης. Τα κείμενά μου έχουν και φωτογραφίες, συνεπώς μεγάλο μέρος των φωτογραφιών που παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση«1980-2022: Μνήμες της Κοζάνης» πιθανόν να προέρχονται από το αρχείο μου.
Εισήλθα ήδη στο 90 έτος της ηλικίας μου, τυγχάνω πλέον από τους παλαιότερους Κοζανίτες, που έζησα πλήθος γεγονότων. Ευχαριστώ, λοιπόν, τον θεό που μου χαρίζει δύναμη και διαύγεια πνεύματος, ώστε να μεταφέρω όσο πιο πιστά και αντικειμενικά μπορώ τις Κοζανίτικες Μνήμες μου, μέσα από εξιστόρηση γεγονότων και δράσης προσώπων της πόλης, πάντοτε μέσω ντοκουμέντων και φωτογραφιών. Έτσι, όσα εδώ και δεκαετίας γράφω, νιώθω ότι αποτελούν μέρος της τοπικής μας ιστορίας, και ευελπιστώ ότι θα τα διαβάζουν οι νέες γενεές και θα συνεχίσουν την παράδοση της αγαπημένης μας Κοζάνης.
Οι Μνήμες, λοιπόν, της Κοζάνης δεν πρέπει να είναι αμνήμονες, καθώς κάποιοι παλαιότεροι, μέσα σε αυτούς και εμείς, διατηρούμε και διοχετεύουμε τις Μνήμες μας προς όλους ως κτήμα ες αεί της πόλης μας.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
