275
Μοναδική θεατρική εμπειρία στην Κορυφή Βοϊου. Μια παράσταση για τη μοναξιά, τη ζωή και την ανθρώπινη ψυχή
Όταν η ο εμπνευσμένος λόγος συναντά την υποκριτική τέχνη το αποτέλεσμα συγκλονίζει.
Χθες βράδυ ζήσαμε μια μοναδική εμπειρία. Μια συναρπαστική θεατρική παράσταση. Χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία, αφού αποφασίστηκε την προηγούμενη μέρα και στήθηκε χθες στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου Κορυφής. Στόμα με στόμα προσκλήθηκαν οι κάτοικοι του χωριού και όσοι την παρακολούθησαν εφυγαν ενθουσιασμένοι με αυτό που είδαν.
Έργο «Τα τελευταία Φεγγάρια» του Φούμπιο Μπορντόν (Fubio Bordon).
Το θέμα μελαγχολικό γιατί αναφέρεται στην τρίτη ηλικία, τη μοναξιά, την απομόνωση που βιώνουν οι άνθρωποι αυτοί και το μεγαλειώδη αλτρουισμό να παραχωρήσουν τόπο στα νιάτα.
Το πρώτο μέρος του έργου μιλάει για έναν ηλικιωμένο καθηγητή που αποφασίζει να εγκαταλείψει το σπίτι του γιού του που τον φιλοξενούσε, δηλαδή την τελευταία του οικογένεια, για να μείνει σε έναν οίκο ευγηρίας και να παραχωρήσει το δωμάτιό του στον εγγονό. Τα όσα διαδραματίζονται σ’ αυτό μας τα περιέγραψε με γλαφυρότατο τρόπο η συγγραφέας Μάτα Παπανικολάου για να μας βάλει στην υπόθεση του έργου.
Στο δεύτερο μέρος, σε ένα μονόλογο του ηλικιωμένου καθηγητή με τον εαυτό του και τους θεατές, μετά από παραμονή χρόνων στον οίκο ευγηρίας, μας καθήλωσε με την ερμηνεία του ο Τηλέμαχος Ζήκος.
Σε ένα απλούστατο σκηνικό, ένα τραπέζι, ένα γλαστράκι με βασιλικό και το άλμπουμ με φωτογραφίες. Σε όσα ακούσαμε δεν είχε καμία περιττή λέξη. Κάθε πρόταση, ήταν αλήθειες ψυχής και ανθρώπινα συναισθήματα που δεν συμβαίνουν επί σκηνής, αλλά σε πραγματικούς ανθρώπους.
Μέσα από το ειρωνικό αυτοσαρκασμό, μερικές φορές πικρό χιούμορ, ζήσαμε το «μοίρασμα» των εμπειριών και την μελαγχολία των χρόνων που βαραίνουν τον ηλικιωμένο ήρωα.
Μπήκαμε σε έναν κόσμο που μέχρι τώρα μόνο τον υποπτευόμασταν. Όταν τελείωσε η παράσταση οι περισσότεροι έφυγαν με υγρά μάτια.
Σε ευχαριστούμε Τηλέμαχε!









