«Μόνο όποιος έχει δουλέψει εδώ ξέρει…» – Με τους εργαζόμενους στα ορυχεία της ΔΕΗ (ΦΩΤΟ)
Δημοσίευμα της “Κ” 15 Μαρτίου 2020
Δουλειά δύσκολη, σκληρή και απαιτητική, νύχτα και μέρα κόντρα στον καιρό. Όταν και οι λέξεις υποχωρούν μπροστά στις εικόνες…
Δουλειά δύσκολη, σκληρή και απαιτητική, νύχτα και μέρα κόντρα στον καιρό. Όταν και οι λέξεις υποχωρούν μπροστά στις εικόνες…
Οι επιχειρηματικοί όμιλοι θησαυρίζουν, πουλώντας και εξάγοντας πανάκριβα ηλεκτρικό ρεύμα που αγοράζουν φτηνά. Οι ανατιμήσεις στα τιμολόγια κάνουν φτωχότερους τους εργαζόμενους και τα λαϊκά νοικοκυριά, ενώ χιλιάδες δεν έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα.
Απαξίωση της ΔΕΗ, «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, ξεχαρβαλωμένες εργασιακές σχέσεις… Θανατηφόρα εργοδοτικά εγκλήματα και ατυχήματα που οφείλονται στην έλλειψη κατάλληλων μέτρων υγιεινής και ασφάλειας. Οι εργαζόμενοι στα ορυχεία της ΔΕΗ δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο το χιόνι και τον παγετό ή τον καύσωνα, τη βροχή και τη λάσπη, τον δυνατό αέρα, τη σκόνη και την τέφρα. Δουλειά δύσκολη, σκληρή και απαιτητική, νύχτα και μέρα κόντρα στον καιρό. Φεύγοντας από το σπίτι οι εργαζόμενοι αναρωτιούνται αν θα επιστρέψουν…
Μια επιλογή φωτογραφιών από το άλμπουμ του Γρηγόρη Α. Δάλλη.
Όταν και οι λέξεις υποχωρούν μπροστά στις εικόνες…
ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΩ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΨΑΤΕ… ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ ΑΚΟΜΑ ΣΤΑ ΟΡΥΧΕΙΑ.
..Εχεις ακουσει για τον παγωμενο αερα που τρυπαει σαν βελονες τα κορμια, κορμια που προσπαθουν να ζεσταθουν στον αερα των ορυχειων.
Εχεις ακουσει την βοη του ανεμου που ξυπναει την παγωμενη ματια σου..
Εχεις νιωσει το κρυο μεταλλο που κολλαει στην παγωμενη σου παλαμη οταν ακουμπας το στραπατσαρισμενο σιδερο που πρεπει να φτιαξεις..
Τρεχεις να προλαβεις το κρυο που αγερωχο σφυριζει σαν τρενο αναμεσα στις ταινιες που κουβαλανε το καρβουνο..
Τρεχεις να προλαβεις να μπεις στο φυλακιο να ζεσταθεις, να ξαποστασεις να ζεστανεις την ψυχη σου και το κορμι σου, να αγκαλιασεις με τις παλαμες σου την ζεστη κουπα του καφε, και να ρουφηξεις εστω μια γουλια μεχρει να ακουσεις τον ασυρματο, η το τηλεφωνο να σε καλει και παλι… να βγεις για να κανεις αυτο που πρεπει να κανεις στην βαρδια σου
Και συ εκει, εκει γιατι σε διαλεξαν… γιατι επρεπε να κανεις αυτο που πρεπει να κανεις παντα, πρωινα.. μεσημερια.. βραδια
Σε διαλεξαν για την δουλεια αυτην, ησουν νεος με οραμα και διαθεση για ζωη και συ ετρεξες..
Τα χρονια περασαν το προσωπο σου το σμιλευσαν οι αερηδες του ορυχειου και ο ιδρωτας που εριξες εκει στα καλοκαιρια τα καυτα γιατι επρεπε να γινει η δουλεια, γιατι επρεπε να δουλεψει το ορυχειο… γιατι σε διαλεξαν, γιατι επρεπε να κανεις αυτο που σου ειπαν.
Τα χρονια περασαν και νιωθεις οτι ηταν μια ταινια δυωρη που τελειωσε πολυ γρηγορα, και ας ηταν μια ζωη, κι ας μην καταλαβες τιποτα.. εκει αναμεσα στους ταινιοδρομους, αναμεσα στο καρβουνο, και στην αναθεματισμενη τεφρα που καθως μπαινει στα σπλαχνα σου.. δεν ξαναβγαινει.
Και συ εκει, εκει γιατι σε διαλεξαν… γιατι επρεπε να κανεις αυτο που πρεπει να κανεις παντα, πρωινα.. μεσημερια.. βραδια
Εδω στην πολη μου, στην πολη μου που γεννηθηκα εδω που μεγαλωσα την Πτολεμαιδα, και ζω ακομα………..
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
1 comment
ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΩ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΨΑΤΕ… ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ ΑΚΟΜΑ ΣΤΑ ΟΡΥΧΕΙΑ.
..Εχεις ακουσει για τον παγωμενο αερα που τρυπαει σαν βελονες τα κορμια, κορμια που προσπαθουν να ζεσταθουν στον αερα των ορυχειων.
Εχεις ακουσει την βοη του ανεμου που ξυπναει την παγωμενη ματια σου..
Εχεις νιωσει το κρυο μεταλλο που κολλαει στην παγωμενη σου παλαμη οταν ακουμπας το στραπατσαρισμενο σιδερο που πρεπει να φτιαξεις..
Τρεχεις να προλαβεις το κρυο που αγερωχο σφυριζει σαν τρενο αναμεσα στις ταινιες που κουβαλανε το καρβουνο..
Τρεχεις να προλαβεις να μπεις στο φυλακιο να ζεσταθεις, να ξαποστασεις να ζεστανεις την ψυχη σου και το κορμι σου, να αγκαλιασεις με τις παλαμες σου την ζεστη κουπα του καφε, και να ρουφηξεις εστω μια γουλια μεχρει να ακουσεις τον ασυρματο, η το τηλεφωνο να σε καλει και παλι… να βγεις για να κανεις αυτο που πρεπει να κανεις στην βαρδια σου
Και συ εκει, εκει γιατι σε διαλεξαν… γιατι επρεπε να κανεις αυτο που πρεπει να κανεις παντα, πρωινα.. μεσημερια.. βραδια
Σε διαλεξαν για την δουλεια αυτην, ησουν νεος με οραμα και διαθεση για ζωη και συ ετρεξες..
Τα χρονια περασαν το προσωπο σου το σμιλευσαν οι αερηδες του ορυχειου και ο ιδρωτας που εριξες εκει στα καλοκαιρια τα καυτα γιατι επρεπε να γινει η δουλεια, γιατι επρεπε να δουλεψει το ορυχειο… γιατι σε διαλεξαν, γιατι επρεπε να κανεις αυτο που σου ειπαν.
Τα χρονια περασαν και νιωθεις οτι ηταν μια ταινια δυωρη που τελειωσε πολυ γρηγορα, και ας ηταν μια ζωη, κι ας μην καταλαβες τιποτα.. εκει αναμεσα στους ταινιοδρομους, αναμεσα στο καρβουνο, και στην αναθεματισμενη τεφρα που καθως μπαινει στα σπλαχνα σου.. δεν ξαναβγαινει.
Και συ εκει, εκει γιατι σε διαλεξαν… γιατι επρεπε να κανεις αυτο που πρεπει να κανεις παντα, πρωινα.. μεσημερια.. βραδια
Εδω στην πολη μου, στην πολη μου που γεννηθηκα εδω που μεγαλωσα την Πτολεμαιδα, και ζω ακομα………..