Τὸ παρακάτω ποίημα ἀφιερώνεται στὸν βασιλέα τῶν βασιλέων, στὸν αὐτοκράτορα τῶν αὐτοκρατόρων, στὸν μέγιστο τῶν Ἐθναρχῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, στὸν Ἕλληνα βασιλέα Στρατηλάτη:
Μέγα Ἀλέξανδρο τὸν Γ΄ τὸν Μακεδόνα!
Ὅσο ἐλάχιστοι κι ἂν εἴμαστε ἐνώπιον τῆς γιγαντιαίας μορφῆς του.
Ὅσο ἀναξιότατοι κι ἂν εἴμαστε ἐνώπιον τοῦ βάρους τῆς δόξας καὶ ὅλων ὅσων μᾶς κληροδότησε.
Ὅσο στεῖρα κι ἂν εἶναι τὰ ὑμνολόγιά μας πρὸς αὐτόν.
Ὁ Ἀλέξανδρος ἱππεύει τὸν Βουκεφάλα, στὴ Πέλλα τῆς Μακεδονίας, κρατώντας τὴ Νίκη.
Τὸ παρακάτω ποίημα, γράφτηκε ἀπὸ τὸ θάμβος, τὸ δέος καὶ τὴ συγκίνηση ποὺ προκαλεῖ στὴν ψυχὴ ἡ φωτοφόρος μορφή του, κάθε φορά ποὺ προσεγγίζεται τὸ μεγαλεῖο του, ἐντρυφώντας στὴν μελέτη τῆς προσωπικότητάς του.
Χαῖρε Βασιλεῦ τῶν Ἑλλήνων,
Ἀλέξανδρε!
Χαῖρε, ὁ τράγος τῶν αἰγῶν1,
Ἀλέξανδρε, Ἕλλην Μακεδών.
***
Χαῖρε βασιλεῦ τῶν Ἑλλήνων2,
ἀρχηγὲ τῶν σαρισσοφόρων ἐκείνων.
***
Χαῖρε πρῶτε τῶν ἡλιοφόρων3,
μέγιστε τῶν Αὐτοκρατόρων.
***
Χαῖρε γιὲ τοῦ κεραυνοῦ καὶ τῆς φωτιᾶς,
σὺ ὁ Μέγας Βασιλιάς.
***
Χαῖρε περίλαμπρο ἄστρο,
τῶν Ἑλλήνων τὸ ἀπόρθητο κάστρο.
***
Χαῖρε ἡρώων ἡ δάδα,
τοῦ Ἔθνους ἐαρινὴ αὔρα.
***
Χαῖρε θριάμβων τὸ νέφος,
μέγα τῆς ἱστορίας ἔπος.
***
Χαῖρε σαπφείρου4 αἴγλη,
ἀέναης ἀνδρείας νεφέλη.
***
Χαῖρε τροπαίων σημαιοφόρε,
σοφίας φωτοφόρε.
***
Χαῖρε ἀοιδοῦ ἀθανάτου ἄσμα,
μέγιστο τής ἱστορίας θαῦμα.
***
Χαῖρε τῶν Ἑλλήνων ὁ ποιμήν,
ὅλου τοῦ κόσμου ὁ φωστήρ.
***
Χαῖρε ἐθνικῆς ἑνότητας σημαία,
στοὺς ἀνθέλληνες δίστομη ρομφαία.
***
Χαῖρε τῆς Ἑλλάδος καύχημα,
μηδενιστῶν τὸ μάχημα.
***
Χαῖρε βασιλεῦ κράτιστε,
ἄρχων σὺ ἄριστε.
***
Χαῖρε πρότυπο εὐσεβείας,
ἐγκρατείας5 τε καὶ πειθαρχίας.
***
Χαῖρε τοῦ πνεύματος λυχνία,
σωφροσύνης εὐωδία.
***
Χαῖρε ἔνδοξε ἡγέτη,
ἀητὲ χρυσόπτερε ὑψιπέτη.
***
Χαῖρε Στρατηλάτη βασιλιά,
ἡ Ἱστορία ὡς μέγα σὲ τιμᾶ.
***
Χαῖρε Ἑλλήνων τὸ κλέος,
σὺ Ἀχιλλέας6 νέος.
***
Χαῖρε τοῦ Ἡρακλέους ἰσάξιε,
ὕμνων καὶ παιάνων ἄξιε.
***
Χαῖρε θριάμβου ὤσης7,
ἀστείρευτο δοχεῖο δόξης.
***
Χαῖρε πρώτων αἰσυμνήτη8,
Ἀρχαίας Ἑλλάδος μαργαρίτη.
***
Χαῖρε ἡρώων γενάρχη,
μέγιστε τῶν Ἑλλήνων Ἐθνάρχη.
***
Χαῖρε «αἰώνιε» βασιλιὰ,
σὲ τὸ Ἔθνος πάντα θὰ τιμᾶ.
Ὁ ὅσιος Σισώης πάνω ἀπὸ τὸν τάφο τοῦ Ἀλεξάνδρου. Μετέωρα, Ἱ. Μονὴ Βαρλαὰμ.
____________
1 Ἔτσι ὅπως παρουσιάζεται στὸ ὅραμα ποὺ εἶχε δεῖ ὁ προφήτης Δανιήλ (Δανιὴλ η΄ 5), σύμφωνα μὲ τὴν ἐρμηνεία τοῦ Αρχαγγέλου Γαβριήλ (Δανιήλ η΄ 21).
2 Δανιὴλ η΄ 21.
3 Ἀναφορὰ στὸν ἥλιο τῆς Βεργίνας, τὸν ὁποῖο εἶχαν ὡς σύμβολό τους οἱ Μακεδόνες.
4 Ζαφείρι, πολύτιμος λίθος.
5 «Οὐδ᾿ ἂν παρέλθοιμι τὸ τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὃς τὰς θυγατέρας Δαρείου αἰχμαλώτους λαβὼν θαυμαστόν τι οἷον τὸ κάλλος παρέχειν μαρτυρουμένας οὐδὲ προσιδεῖν ἠξίωσεν, αἰσχρὸν εἶναι κρίνων τὸν ἄνδρας ἑλόντα γυναικῶν ἡττηθῆναι.» [= Δὲν θὰ λησμονήσω καὶ τὴν πράξη τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ποὺ ἀφοῦ ἔπιασε αἰχμάλωτες τὶς πανέμορφες, ὅπως λέγεται, κόρες τοῦ Δαρείου, δὲν καταδέχθηκε οὔτε νὰ τὶς κοιτάξει, θαρρώντας ντροπὴ γιὰ τὸν νικητὴ ἀνδρῶν νὰ νικηθεῖ ἀπὸ γυναῖκες. (Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας)].
6 Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος θαύμαζε πολὺ τὸν Ὁμηρικὸ Ἀχιλλέα.
7 Ὤθηση.
8 Ἡ αἰσυμνητεία ἦταν ἀρχαῖος Ἑλληνικὸς θεσμός, στὸν ὁποῖο δινόταν ἡ ἀπόλυτη ἐξουσία ἀπὸ τὸ λαὸ σὲ ἕνα ἄτομο κοινῆς ἐμπιστοσύνης, γιὰ ἕνα διάστημα, ὅταν τὸ τρέχον πολιτικὸ σύστημα βρισκόταν σὲ ἀδιέξοδο. Στὴν περίπτωση τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὅλες οἱ πόλεις κράτη τοῦ παραχώρησαν αὐτὴ τὴν ἐξουσία, γιατί ἦταν ὁ μόνος ποὺ εἶχε τὴ δύναμη νὰ ἐξολοθρεύσει τὸ σαράκι τῆς διχόνοιας μεταξύ τους καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσει, σὰν Ἔθνος πιά, κατὰ τῶν Περσῶν.
