ΜΕΡΟΣ 2
Ξιάγκλια: Ούουου γκιούμ αγάνουτου.. γκουσιανίτσα… άει
σέβα ‘πτ μες μπρε κατράναβιμ..σμάδιψι ντουγρού κατά τ μέσ’
να ιδείς τι θα γέν.. θα μι βγάλτς κιά πν υπουχρέουσ’ να σι
ξιαρίσου. Που τς ίδεις τς δυο τς θύρις ρε ανιπρόκουπι; Πότι
άνξαμι κι άλλ πόρτα; Τι τς ιθιλάμι τς δυό; Αλλά κι πάλι..που
πότι έχς να φκιάις καμιά δλειά για του σπίτ’; Μόνι μια
‘βδουμάδα μιτά π παντρέφκαμι ταίριασις ψίχα τς πόρτις στου
σπίτ’, στ αχούρ’ κι στου μαντρί, κι απού τότι κι μιτά ίσι στου
καφινείου τ Λιόλια κι γκλιουκαλνάς αράδα…Κι τι δώρα μ
ίφιρις ρε για τ χαρά; Δυο βαένια για κράσου, του γκέσου του
γουμάρ , τουν πλάστ’ κι τουν κλώστ’..αυτάια..όλα τ άλλα τα
νγκουκυράτα πέχουμι ιγώ τα πήρα, μι τν προίκαμ..κι όσου
πααίνου, τα θμούμι κι ανταριάζουμι.. ξέρς μπρέ τι μέφκιασιν η
μάννας όταν πιρνούσα τς πανιλλήνιις ιξιτάσεις για νύφ’;;Για
πρώτου μάθημα ξέρς τι έπισιν;; η πίτα..μέδουκιν τουν κλώστ’
κι τουν πλαστ’ κι μσο τσιουβάλ’ αλεύρ’ κι μι σφάλτσιν στου
κατώϊ κι μίπειν « Η θα βγείς ουπάν μιν πίτα η αλλιώς μάστα κι
βζννν» κι πέρασα μπρε μι τν πρώτ’..μι λίγα μόνι
φρουντιστήρια στς γιαγιάζμ …ούουου (δεν προυφτεν)..
Πιδι: Μάναααα, μάνα.. γιάτου του βρήκα ..τόσουσα του
τσαρούχ’ τ’ μπαμπάκαμ..
Ξιάγκλια: (τηράει) Τι γέγκις ετς πιδίμ; Τι ξιπαρταλιάσκις
ετσιαιά; Ισί τραφώθκις ντιπ… κι του τσαρούχ’ κι αυτό εχ’ τα
χάλιατ.
Πιδί: Τούχιν στα δόντιατ ένα τρανό σκλί. κι όρμησα κι
τραβούσα ‘πτ μια , ‘πν άλλ του σκλί..μι σβάρνιζι κι κατά
τραφόθκα…περασάμι απ τν πλατέα, αμπρουστά του σκλί, στ
μεσ’ του τσαρούχ’ κι ‘που πίσου ιγώ..βγήκαν ‘πτα καφινεία
κανά δυό κι τηρούσαν μόνι..δε βουήθσαν ντιπ γιατί μάλουν
πρώτ’ φουρά ίδαν ένα πράμα ινουμένου, που σκλί, τσαρούχ
κι πιδί, αγουνιζουμαν ,αλλά ήταν του τρανό του
τζιουμπανάρκου τ Μήτσιου, κι έχανα τουν αγώνα. Αλλά τότι
ακούσκαν τφέκια..κάποιοι, μάλουν αραβουνιάζουνταν..Τ
ακούει του σκλί , τσιουλών’ τα ‘φτιά απουλνάει του τσαρούχ’
κι κάμν πάρα..πάει-πάει στ σκουτίδα. Σκώθκα πήρα του
τσαρούχ, κι τότι κατάλαβα οτ’ ίχα καταξιξτί..αλλά πιάλτσα πτ
χαράμ να σας του πώ..
Ξιάγκλια: Μπράβου πιδίμ, πλόπκουμ, τζιέρμ, βασλιάμ..ξέρου
ιγώ τι παλκαρούλ ικανό έχου..κι μι σκλιά τα βάν κι μι αλούπις
κι μι κνάβια κι μ απόλα..αρκεί να σώσ’ του τσαρούχ’
Νιάνιους: (μόλις γλέπ του πιδίτ σ’ αυτήνια τν κατάστασ’ ,
ξιπαρταλιαζμένου για του θκότ του τσαρούχ’ , σχιδόν ξιμιθάει)
Μπράβου λιβέντμ..ίδιους σαν τι μένα..ικανός κι έξυπνους,
ασίκς κι καραμπουζουκλής ..καλά ρι λεν του γουνίδιου..κι
τουν προυπάππου τουν θκόμ πήγαν να τουν κλέψν του
τσαρούχ κι τς λιάρσι κι τουν κλέφτ’ κι του σκλίτ ..για του
τσαρούχ’ τς φαμπλιάστ ιγκλιμάτσι..έβαψι τα χέριατ μι
αίμα..λέγι πιδίμ, δώσι μι τ διεύθυνς πτου σκλί να πάου να του
δαγκώσου στου φτί , να παθ’ τιουλτιουκίασ(ι), να μουλιώς
απου οινόπλιμα , να του πώ ιγώ..άλλ’ φουρά θα μι αρπάξ’
τσαρούχ’;
Ξιάγκλια: Τι λες ρε γκζντάρ;…τι ικανός κι έξυπνους κι
καραμπουζουκλής ρε;..κι τι διεύθυνσ’ ‘πτου σκλί για να του
δαγκώις στου φτί; Άει κατούρα τα πουδάριας ρε..αει φτυσ’ τα
τσκάλιας ζίγρα.. (πρους του πιδί) άει πιδίμ σίρι μέσα πλίς κι
βγάλ’ τα παρτάλιας..θα τα ράψου ιγώ ταχιά, άει σίρι πλάϊασι
να ξιαπουστάεις. (πρους του Νιάνιου) Μη θαρεις ότι αστόησα
αλλά έχει χαρ’ π ιμι πουνόκαρδ, αλλα κι ιπιδις τ αχούρ’ ίνι
γιουμάτου. Τυχιρέ, ρουβόλτσιν πτ μια τ μιριά τ αχούρ’ τς
αντρίινας, κι ήφιριν και τα δυο τα γουμάριατς κι δεν εχ θές ..
αλλιώς ξέρς τ θές ς , κι αν θέλτς να κατουρίις, στου ντβάρ τ
νκόλα αντίκρ’ γιατί ικεί πίσου π έχουμε τ θκήμας τ χροία δε
θα προυφταστείς. Αφού ου Νιάνιους μασούρσιν στου ντβάρ τ
Νκόλα κι σμαζώνιτι , η Ξίγκια λέει: (τουν αψχάει κιόλας) «Αει
τώρα έλα να σι νταιαντίσου να σέβουμι στου τσιαρδί
μας..γιατί αν σ αφήκου θα σμαδεψ που τς δυο τς πόρτις π
γλέπς στ μες κι καταλαβαίντς τι θα έν’ »
Τουν νταιαντάει απν αμπασκάλ’ κι πιρπατούν, σαλνά-σαλνά.
Κούτσα – κούτσα ου Νιάνιους πτουν λοίπ του τσαρούχ, αλλά
κι απού τν τιουλτιούκου, μι τ μάλητ σιβαίν στου σπίτ’ ..
Ξιάγκλια: Κοίταξι τάπαμι..ούτι στου νουντά σιβαίντς , ούτι
στν κριβατουκάμαρα, μι βάντς μι του νους κι άλλα. Κιντώς
ιδώια, πουκάτ πτου μιντέρ ‘πτου τζιάκ’..σν κουριλού , σκιπάς
κι μι τ’ αυτό του πουκρουβούλ πόχου αυτούια κι πουλλά σι
φκιάνου. Κοίταξι μη αστουχίις να βγάλτς του τσαρούχ’ , κι
βάλτου πόξου..
Η Ξιάγκλια ιτιμάζιτι να φσίς τς γκαζόλαμπις κι τότι ου
Νιάνιους βγάν του τσαρούχτ…τι τ θέλτς..άχαρα τν έρχιτι να
λιγουθμίς ..μέχρι πουκάτ πτ φυραμάδα πτν θύρα βγήκιν η
μυρουδιά, γιατί του σκλίτς π’ φύλαγιν ‘πόξου χίρσι να
τζιαουνίζ’ σαν να του πουλιόμσαν μπιστιριά στν καταραχιά..η
μάτσκα σιούκουσιν τς τρίχις σιαπάν , τιζάρουσι τν νουρά κι
έβγαλιν τα νύχια τς..ιτιμάσκι για γκαρτσάντζμα στα δάχλατ
..πτι κει έρχουνταν η ιβουδιά. Η Ξιάγκλια πιάλτσιν φύισι
γλίγουρα τς γκαζόλαμπις κι ανέβκιν καπνός τα σκαλιά, για να
μη απουλήκ τα μπλάρια. Τα πουντίκια πρώτ’ φουρά στ
ζουήτς μύρσαν τέτοιου τυρί, κι ου αρχηγός τς ουρμήνιψι να
μη ζγών σι ληγμένα, κι έτς καιπιώθκαν όλα. Ακόμα κι τς
κόρτσις απόψι , τς ίρθιν αντίθιτα…δε σκαλίσκαν ντίπ,
ζάρουξαν κι σφαλνούσαν τς μίτις..
Σι λίγου , στου σπίτ τ Νιάνιου όλα ήταν σκουτινά κι ολ’
θάρσιτι ήσυχα..αλλά όχ’.. χίρσι ου Νιάνιους να βράζ τα
ρουβίθια,,συχνά-πυκνά απουλνούσι κι απού καμιά ..πτ
βρώμα. Τς ξιτίλξιν όλνους , του δουμάτιου γέγκιν σα
θάλαμους αιρίων, τέτνους θαλάμ’ π ίχαν ικίνα τα γκαφάλια οι
βρουκουλακαίοι κι έψηναν τς ανθρώπ κι δεν τς ένιαζιν . Απ
του ρουχαλητό κριτσούσαν κι πόρτις κι παραθύρια. Μέχρι του
τραπέζ’ κι οι καρέκλις ρίχνουνταν κάπου-κάπου πανκάτ.
Στου παραθύρ, ράισαν δυό τζιάμια. Του μστάκ’ απ του
πλιακάλμα στα χείλια, έφτανιν κι φλούσιν τα φρύδιατ. Στουν
απάν τουν όρουφου καένας δε σφαλνούσι μάτ’…μιτρούσαν τς
ώρις να ξημιρώσ’
Ντριάνουβου 27 ουχτώβρ 1953 ώρα 06:03 π.μ.
Στου σπίτ τ Νιάνιου χιρνούν ν’ αναβαλνιούντι..πρώτ’ απ
όλνους, κατά τς πέντι παρά, σκώθκι η μπάμπου, η μάνα τ
Νιάνιου, αλλά ίνι τρανή κι ζαραλίσια κι δεν
πουλυσκαλνιέτι…ύστιρα στς 6, η Ξιάγκλια, σκαλίσκιν κι του
τσιούτσιανου του πιδί αλλά τούπιν η μάνατ «τι ταράχκις απού
τώραιάς;..ίνι νουρίς ακόμα, τρύπουσι..ζάρουξι κι τσάξιτουν».
Του πιδί γύρσι πλιυρό κι τουν τσάξιν ακόμα ψίχα, ως τν ώρα
για του σκουλειό. Η Ξίγκια σκώθκιν, ήταν μι του μισουφόρ.
Κατέφκιν τα σκαλιά αλλά ίχι σφαλτζμένις τς μύτις μένα
παρταλούλ κι τράβξιν ίσια στα παραθύρια κι στν πόρτα κι τ
άνξι όλα ντάμπαρα. Άφκι τν πόρτα ντιπ χαλαμαντάρ κι τράβξι
στου παραθύρ…ακουμπούσι μι τς παλάμις , τζίβουσι τα μάτια
κι ρφούσι αέραν. Σι λίγου αναβαλίσκιν κι ου
Νιάνιους..ανασκώθκιν τράβξι του πουκρόβ κι μι
ανακατουμένα τα μαλιάτ ίπιν:
Νιάνιους: (δε θμούνταν καντίπουτα) Καλημέρα Ξιάγκλια..ωρέ
ίδις τι νοικουκύρς ίμι;..ιδώια στν πόρτα κοιμήθκα για να μη
σας ανακατώνου κι σας αμπουδήσου ,κι ούτι γύριψα να
φκιάσουμι του βράδ χαζά.. κι για να ουρμήσου που νουρίς για
τ δλειάμ ώρε τι ιργατικός που ίμι , φτύσιμι μαρ,να μην..
Ξιάγκλια: Ώρε για φτύσμου ίσι, γιρό, αλλά έχι χάρ’.. Κι σι ποιά
δλειάς να ουρμίις ρε ανέσουστι; Στου καφινείου τ Λιόλια να
σβιγκώντς τιουλτιούκου απ τ χαραί; (ιντουμιταξι, είχιν βγάλ
του μισουφόρ κι ντιούνταν για τν ικλισιά, παραμουνή
μιγαλουγιουρτής). Άλλ’ φουρά κανόντσι τν πουρείας..τιλιφτέα
σι σχουρνώ .Άει σιούκ έλα ιδώια πσι θέλου να μι σφαλίις που
πίσου του θλήκ’ ‘πτου φουστάν’ πδεν δεν του γλέπου κι δε
φτάνου ικεί..
Νιάνιους: μάλιστα αγάπη μου..
Τουν τηράει η Ξιάγκλια κι σκέφτιτι «Ωρέ όλου
χουιάζουμέστι..φτιούμαστι κι αναπιάνουμέστι..τι ήταν αυτόια
τώρα; Πού του θμήθκιν αυτό; Αυτόια τουλιγάμι μόνι κρυφά
νέοι..ωρε μυστήρια πράματα γένουντι σήμιρα σ αυτόια του
σπίτ’»
Σκώνιτι ου Νιάνιους..ζγών’ κι χιρνάει να πιδεύιτι να ρουκώσ’
τν κόψα στου θλήκ’..ζγών κιάλλου του κιφάλ’..του παέν κατά
ουπίσου..τα σφαλνάει λίγου τα μάτιατ..δε γκαμπλιών..μονι
τουν φένιτι ότι ζαρίζ ψίχα..τα τανίζ’ ντίπ, τίπουτας..πιδεύιτι,
κλώθ’ τα δάχλα..α να θληκώσ’ η κόψα..απουλνιέτι πάλι
Νιάνιους: Να πάρ’ ου διά@#$λους να πάρ’..κουντεύου να
του θλικώσου κι απουλνιέτι πάλι..κουντεύου να δέσου
φλιόγκου τα δάχλα..τανίζου τα μάτια τα στινέβου
καντίπουτα..Τί στένιψις μα ετσιαιά τν τρύπα πτου θλήκ κι
χόντρινις τν κόψα; Που να σέβ σ αυτή τ στινούρα ουλόκληρ
μπιστιριά..
Ξίγκια: Ου μύξα μι του μύξαρ..ένα θλήκ’ δε μπουρείς να
θληκώις..τι σέφκιασιν η τιουλτιούκου τα μάτιας ρε
γκάβλιαγκα;; γλήγουρα να κοιταχτείς..μιθάυριου, μιτά τ
γιουρτή π γιουρτάζουμι π αμπουξάμι τς άλλνους στν πίνδου ,
κι αμα δεν έρχουνταν οι άλλ τς Μέρκελ κι τ Σρόϊντερ απ
σιαπάν να τς βουηθήσν (ταχιν μπιρδέψ ψίχα), θα σίλιγα ιγώ τι
θα τς εφκιανάμι..που θα τς πάιναμι..θα πας να κοιταχτείς
στουν πατριώτ του γιατρό του μπουντιούκου σν Κόζιαν..π ξέρ
κι τ γλώσσα μας , αλλά ξέρ κι ‘πού μάτια, φτιά νιφραμιές,
πλιυραμιές, πλιμόνια, στιφανιαίις νόσους, ιδιοπαθείς
υπιρτάσεις, ντάμπλιασμα μι τα πουδάρια σιαπάν,
ντάμπλιασμα μι στραβουμένου κατσιαούλ, δράγγουμέν’
φλέβα, ανιμουπύρουμα, γκαργκαλιάν, αμπασκάλις, νουφαλοί,
δάχλα, λύσεις, γόνατα, κότσια, τσκάλια κι συλίβουρδα, ιό τ
Νείλου, ιό τς κουτσούφλιαντς, υιό τ Νάσιου κι τς Λέντς,
σύνδρουμου koxa1256374526,4, covid 19, 24, 2,31, 48,64,
69,96, 73 κι για τς 165 δοσεις απ τ αμπόλ’ π χρειάζουντι μέχρι
τώρα..ως που να του φκιασν 6 φουρες τ μέρα. χαραί πριν κι
μιτά πτου προυσφάϊ, του μισμέρ..θα αραδιαζουμέστι όλ η
φαμπλιά ου ένας ουπίσου ‘πτουν άλλου,, μι τουν κώλου
πόξου, μι τν ινέσα στου χερ κι ου αρχηγός η μπάμπου, θα δίν’
του παράγγιλμα ..θα φουνάζ..ΖΟΥΠΑΤΙ ολ’ αντάμα.. τν άλλ τ
δόσ’ τ απόγιμα κι μια του βράδ’ για να ακούιτι οχ καληνύχτα
αλλά ωχ ωχ ωχ μι καταζουπσαν ου ένας , μι πουνάει ου
κώ$#&σ ου άλλους, μι θαράπιψαν ου τρίτους, μι πέτχαν στ
φλέβα ου άλλους..μπουρεί να σκιφτούν κι καμιά τ νύχτα, για
να τς πλουν όλις τς ινέσεις, να μη τς απουμέν..να βγαν κι
άλλις . Άει τν κούμπουσα τν κόψα ..τα κατάφιρα..ανιπρόκουπι
