Γλίγουρα μιτά ‘πτου ταχιά…στου Μπουντιούκου..ιγώ θα κλουστώ ιδώια θα σμάσου, θα ιτοιμάσου τα πιδιά για του σκουλειό κι ύστιρα θα πάου σν ικλισιά. Ισί ντουιντίς κι ύστιρα χίρνα τς δλειές..του σαμάρ του ένα στ αχούρ’ θέλ’ φκιάσιμου..ξικίσκιν ντιπ του γουρνουκόζνου ..σύρι ράψτου ταίριαστου..κι τς 29..στου Μπουντιούκου
Νιάνιους: Ιντάξ μα, παένου
Πριν κινήσ’ ου Νιάνιους, ανοίγ’ ένα σιντουκούλ’ κι βγαν’ ένα τσαγκρασούλ’, μια σακουράφα κι χουντρό ράμα. Τα παίρν κι κινάει.. φέβγ’ κι τραβαει για τ’ αχούρ’. Παραδίπλα ίντου.. κι φτάν’ αμέσους. Αφήν’ καταϊ τα τσιμπράτσκαλα κι ανοίγ’ κι γλέπ’..πουλυγουμαρία ( όπους λέμι πουλυκουσμία). Ίνι του θκότς κι τα δυό τς Αντρίινας. Σιβαίν’, λνάει τα γουμάρια π τς τριχιές απτού καπίστρ κι τα βγάν’, τα ρίχν’ κι ψίχα χουρτάρ, κι τα δεν’ απόξου. Ύστιρα σιβαίν’ κι ξικριμνάει, του χαλαζμένου του σαμάρ ‘πτ γριντιά κι του φέρν’ απόξου. Παίρν’ ένα διματούλ’ άχυρου κι κότσα να του ιουμώσ’ κι ξανασιβαίν στ αχούρ.Χιρνάει ν’ ανασκιρνάει κάτ’ τζάβαλα κι λέει «ωρέ ιδώια τν είχα..πούντιν ρε η βιράνκ’;;» σβαρνίζ’ ένα πουλτόξλου κι μια μπάλα λόντζια, ύστιρα τ’ λιμαριά ‘πτου μπλάρ’ κι ….γιάτην , πίσου πτ μπάλα κι απ τ λιμαριά, ίχιν καιπιουμέν’ μια μπότσα τιουλτιούκου. Γιαλίζν τα μάτιατ.. « ωρέ τώρα ίμιστι ιντάξ’..ετμ για δλειά» . Βγάν τν τάπα, σκών’ του λαέν’ σιαπάν..χων’ τ μπότσα στου ζουρνάτ κι χιρνάει να γκλιουκαλνάει. Γκλιούκου-γκλιούκου κουντέβ να τ μισιάσ’.. «οϊ κάτσι να τ φλάξου, γιατί δε θα μι φτάσ’ ως που να σώσου τ δλειά». Σφαλνάει τ μπότσα τν ακουμπάει σμάτ κι τσακών του τσαγκρασούλ’. Αναπουδουγυρνάει του σαμάρ μια ζγών’ του λαέντ σμά..μια κατ’ ουπίσου .. «ωρε που να τρυπήσου τρύπα στου γουρνουκόζνου;; ας ρουκώσου πρώτα ψίχα κότσα». Αφου τ ρουκών’..άιντι πάλι ..δε μπουρεί να σμαδέψ’ μι του τσαγκρασούλ’. Στουν πάτου κτσά – γκαβά..μια πτι ‘δώ μια πτι κεί φκιαν κατ’ τρύπις, μια κατ’ τ Σέλτσα, μια κατ’ του Μπουγατσκό, άλλις χουντρές να ‘πιρνάει νταβάν’ , άλλις ψιλές να μη χουράει ούτι κόρτσα.. Στούν πάτου στν τιλιφτέα « ωχχ ρε ζούπμα η βιράνκ’» .. Του αίμα, πτου δάχλου σιαπέρα. Βγαν’ του μαντηλ ‘πτου τζιοπ πτου γιαλέκου του ξικάει , κι μι τα δόντιατ του σφίγγ ουπάν. «Κανουνικά έπριπι να του κατουρήσου να απουλυμανθεί, που τιουλτιούκου αλλά δεν πειράζ’». Αφήν’ του τσαγκρασούλ’ κι τσακών’ του ράμα κι τ σακουράφα . Στου ένα του τσιούγκουτ του ράμα, στ άλλου τ σακουράφα…πιδεύιτι να πιράς του σκνί. Αει μια πάλι του κιφαλ σμά μια μακριά, μια κάπους γκαμπλιουμένα τα μάτιατ μια ντιπ ταντζμένα ..ά κι ά, πότι κι άλλου, του ρουκών’. Καμν’ να πιράς τ σακουράφα ..πιρνάει απ τν τρύπα κι ζάτσσς.. «ωχ-ωχ-ωχ, τι ζούπμα ήταν αυτό; κόντιψι να βγεί πτν άλλ’..» .Να του αίμα σιαπέρα πάλι .. Τσακών’ τ μπότσα να ριξ ουπάν να απουλυμάν κι λέει «ωρε να πάει χαμένου;;». Σκών ξανά του κιβούρτ, γκλιουκαλνάει κι κουντεβ να τ σώς. Μι τά αίματα στα χέρια σκώνιτι κι βζνν για του τσιαρδίτ.. Στου δρόμου «Ώρε μήπους να πάου στου μπουντιούκου να μι ιδεί, μπάς κι μι δώς καμιά τρανή άδεια να στρουθούμι μι τουν Κώτσιου στ Λιόλα να βουγγιξν οι ντραματζάνις;;»
Πιρπατάει..κι φτάν’ γλήγουρα πόξου πτου σπίτ
Νιάνιους: Μό..μό Ξιάγκλια , άνξι..ιγώ ίμι..του στιφάνς.. ου λιβέντς..ου ασίκς ..ου ..
Ακούτς φουνές του σαλαβάτ’ κι ανοίγ η Ξίγκια τν πόρτα ..
Ξιάγκλια: (Ίντιν μι του φουστάν’..ντουιτζμέν’, φκιασιδουμέν’, ετμ’ για τν ικλισιά) Ωρέ τι γύρσ;…ωρέ τι έπαθις; ..μακριάμ.. θα μι λιρώις του φουστάν’. Τι έπαθις ρε; Δάρθκις πάλι μι καέναν κι πρόφτασι κι σι σούγλισι στου χέρ; Σι αμπάλουσι κανά σκλί;..μακριάμ είπα, θα μι τραφώις. (τουν αψχάει) Άει κάτσι να βάλου μια πουδιά, κι έλα να σι ρίξου ψιά νιρό να του ξιπλίντς κι να στου δέσου..αα να σι ριξου κι ψίχα τιουλτιούκου για απουλύμανς..
Νιάνιους: Όχ’ όχ’ μά ..άσι να μη τν ξουδεύουμι (τουν αγριουκοιτάει)..για νάχουμι για ιλιάτσια για του πιδί, για τι σένα, για τ μπάμπου..για τιαυτό του λέου , όχ για τίπουτα άλλου..θάματ’ είπα τίπουτας για πιόμα;
Ξιάγκλια: (ινώ πιριποιείτι τς ζουψιές) Να μη σι ψτέψουμι κιόλας.. Πώς τόπαθις αμπρέ κατράναβιμ; Καλά μπρε ικί πόφκιανις του σαμάρ; Μι τα τσαγκρασούλια κι τς σακουράφις; Ίιιι μπρε ντιπ γκλίστρας ίσι..ανέσουστους..Ισί κόντιψις να πουμίντς μσός απ του σαμάρ..χα να βγάλτς του χέρ ουπέρα..δε χανά μπουρείς να ξαμώις..απ τν πουλύ τν τιουλτιούκου δε γλέπς καντίπουτα ..γλίγουρα μιθαυριου στου Μπουντιούκου
Η Ξιάγκλια φεβγ για ν ικλισια κι ου Νιάνιους κάθιτι στου σπίτ , στου μιντέρ κι σιλουιέτι.. «Ωρέ πουλά χρόνια εχ να μι ιδεί ου Μπουντιούκους..όλου ιλιάτσια κι γιατρουσόφια φκιάνου , όταν δε μπουρώ…θα ακουλίσου κι κανά σιρμί..καμια αστένια κι θα τν κουβαλήσου σπίτ…παίρνου βέβια τουλάχιστουν τρείς ντραματζάνις αντιβίουσ’ κάθι μέρα στ Λιόλια του καφινείου αλλά…μπουρεί να μη φτάν κι να χρειάζιτι να τν αυξήσου..γίγκα βέβια κι ψίχας παρδάλτς..οχ παρδάλτς ρε πρισβιφτής..οχ ρε πρίζμένους..τι πριζμένους ρε ,πασαλμένους..πως του λέν ρε γα#@&του; μι τα μάτια ίνι ..ώπα!! είπα ώπα κι του θμήθκα!! πρισβιώπας ρε ..αυτό π τιζαρώντς του λαέν κατά ουπίσου κι τανίιζ τα μάτιας ..π δεν ήγλιπα του θλίκ τς μαχιάς..μιθαύριου στου Μπουντιούκου. Αει να κιντουθώ ψίχα τωραϊάς για τι μι πουνάει κι πτου τσαγκρασούλ κι που τ σακουράφα»
Οι ώρις πιρνούν , έρχιτι κι η Ξιάγκλια πτν ικλισιά, τρών δικατιανό αει ύστιρα μισμέρ. Η μέρα γκιλνάει κι ου Νιάνιους για πρώτ φουρά δε λειπ απ του σπίτ. Χάνιτι όμους κάπου-κάπου κι παέν’ μια κατά του τσιαρδάκ’ τ ..μια κατά τ μισάντρα..ακόμα κι στουν αναγκαίου. Παντού έχ κρυμένις μπότσις κι ρουφκαλνάει που ψίχα.
Πιρναει κι η άλλη η γιουρτνή η μέρα ..Ποίματα στου σκουλειό, παρέλας’ ..ύστιρα πτα μιγάφουνα πτου big-ben τ Ντριανόβου ακούουντι νταούλια κι κλαρίνα ..ου καπταν Λούκας, η λόντζια , ου καπτάν σκουτίδας, κέρνα μας-κέρνα μας..η ζαχαρούλα όλα. Ολ οι αντρ στα καφινεία ρουφκαλνούν..ου Νιάνιους άφαντους. Σπίτ κι συλουιάζ. Στα πουγάλια γκιλνάει κι αυτή η μέρα..του βραδ κι έρχιτι η χαραί πτς 29 ουχτώβρ 1953
Ου Νιάνιους πιτάχνιτι πτν κουριλού( δε μπίτσιν η τιμουρίατ) , παέν κατράει , πλένιτι κι ανιβαίν στου απάν του πάτουμα ..χπάει τν πόρτα « Μό ..καλημέρα..τι φκιάντς ..άσιμι να σέβου να ντθω θα πάου στου Μπουντιούκου..»
Σχιδόν αμέσους ακούιτι του κλειδί..ανοίγ’ η πόρτα κι γιάτην η Ξιάγκλια
Ξιάγκλια: «Aει να ιδούμι..συμουρφώθκις;; Έλα να σι βουηθίσου..εχς βαριμένου κι του χέρ.» Τουν βουηθάει ντιέτι έμπριπα αντιά, πουκαμίσις, γιαλέκα, πόχα, τσιράπια , μαλίτκ, πουτούρα ,σιαλβάρ απόλα .. «Η κλούτσα ίντιν ουπίσου πτν πόρτα κι τα τσαρούχια μι τν καλή τ φουντα στου ντλάπ, στ μισάντρα..αει να ιδούμι..θ αλλάξ τίπουτα;;»
Ου Νιάνιους κατιβαίν τ σκάλα..βάν’ τα καλά τα τσαρούχια κι φτάν’ στν πόρτα. Παίρν τν κλούτσατ μι του σλουπίσιου του κιφαλάρ, βγαίν, σφαλνάει ουπίσουτ τν πόρτα, βάν τν κλούτσα στου νόμου , κι χιρνάει να πιρπατάει..φκιάν’ πιρίφανις δρασκλιές…
Πιρνάει τ στράτα..ξινουμάει κατ’ σκλιά, χιριτιέτι μι κανά δυό κι ύστιρα κατιβαίν τα σκαλιά αμπρουστά πτα καφινεία. Φτάν στν πλατέα κι τραβάει ίσια στου πηγάδ. Ρφάει ψιά νιρό πτ μισιά τ σιούρκα , κι κάθιτι στου χείλ πν καρούτα. Μαζώνουντι κι άλλ π καρτιρούν του λιουφουρείου..χιριτιουντι κι ου Νιάκους ξαφνικά σκέφτιτι « Ώρε ..τι έπαθα , αστόησα τν αντιβίους». Σκώνιτι πτν καρούτα, πιρνάει τ στράτα, κι ίσια στ Λιόλια. Στρώνιτι στου τραπέζτ , πουκάτ ‘πτα αγριουτσέναρου χπάει τα ΄χέρια κι φουνάζ Λιόλιαααα
Λιόλιας: Ααα..πέμι τι θέλτς
Νιάνιους: Θα σι πώ ιγώ Ααα..θα τα πούμι σ’ άλλου ιπισόδιου.. π’ ουρλιέσι ααα…Φέρ γλίγουρα τρείς τιουλτιούκις..κι κοίταξι.. δε θα βάλτς μαναφλίκια σι καέναν κι φτάσν τα χαμπάρια στα φτιά τς ξιάγκλιας , ιντάξ;
Λιόλιας: Ιντάξ ..ορέ γιατί τρείς τιουλτιούκις;
Νιάνιους: Ωρέ δε σι κόβ ντίπ..δυο κάνις δεν έχου;; κι δυό τσιούγκα;; λοιπόν δυό κι δυό ίσουν τρία (μι τς αρθμιτικές δεν τάχιν καλά..λάθιβιν λίγου κι τουν έκλιβαν στου γάλα , στου ζύγ για τια αυτό έστειλνιν κι τν Ξιάγκλια στς λουγαριασμοί, αλλά δεν του παραδέχουνταν κιόλας πδέν ξέρ) ..κατάλαβις σλιάμτα καφιτζή;
Λιόλιας: Ωρέ κατάλαβα..δυό κι διό βεβια δεν κάμν τρία αλλά τέσσιρα αλλά τέλους πάντουν..άει τα φέρνου (κι καμν μιταβουλή κι σιβαίν’ στου καφινείουτ)
Νιάνιους: (Προυσβάλθκιν ψίχα) Ωρέ θέλτς να βγάλου πτού τζιόπ του ιγχειρίδιου τουν μαθηματικών απ του χάρβαρντ; Η απτου Κέμπριτζ; Η θέλτς απ του Γέιλ; ( κι έκαμνι ότι ψάχνουνταν στα τζιόπιατ), άει γλίγουρα..φτάν κι του λιουφουρείου κιάμα δεν προυφτάσου να σφιξου ν αντιβίουσ’ μι πιάν, ανακατώνουμι ύστρας , κι μέρχιτι ν απουλίκου τα μπλάρια.
Ου Λιόλιας δεν ήλιγιν καντίπουτα..ιτοίμαζιν τς τιουλτιούκις κι ου Νιάνιους καταχάρκιν ιπιδή θάρσι ότι τουν έβαλι γιρό ζαμπούκ’.
Ου Λιόλιας φέρν’, τς τιουλτιούκις κι ου Νιάνιους για να προυφταστεί, τς σβιγγών σφιντόνα, γιατί πουκάτ πτου σκουλειό φάγκιν του λιουφουρείου. Σκώνιτι κι φουνάζ «Λιόλιααα γράψτα..όταν θα ρθεί του τσέκ’ πν Αμιρική (ίχιν παράδις αλλά τς ίχιν για ν Κόζιαν) θα λουγαριαστούμι…θα τα πούμι του μισμέρ», κι φεύγ κι παέν’ μι τς άλλ’ π ανιβαίν’ στου λιουφουρείου κι σιβαίν κι αυτός. Στρώνιτι πίσου πτουν σουφέρ για να γλέπ, γιατί τρίτ φουρά καβαλκέβ σι αυτουκίνητου..για όλις τς άλλις τς μιτακινήσεις εχ του μπλάρ. Κινούν κι σι λίγου χιρνάει ν’ αγναντέβ. Του ανακατών κι κάμπουσου, αλλά γλέπ τα δέντρα , τ’ αυλαγάδια , τα μπαχτσέδια, τα βνά , κάτ κουπάδια ..κι χαίριτι, πουλύ χαίριτι. Κι του λιουφουρείου προυχουράει Πέλκα, Σέλτσα, Βρουγκίστα, Τσιαρούσινου ,Σιάτστα, Σαχινλάρ, Τσιουκούρ –Αμπάρ, Σαριχανλάρ, Κατζά – Ματλή..α να γιάτην κι η Κόζιαν..φτάν. Χιρνούν όλ να κατιβαίν, αραδίζ κι ου Νιάνιους..άλλ’ παίρν τα συμπράγαλατς πτου λιουφουρείου.. «Ώρε, λέει ου Νιάνιους, κατά που ίντους ου Μπουντιούκους; ξαναπήγα καλλά δε θμούμι ακριβώς..αστόησα..,,ώ πατριώτ’, πν Πέλκα δεν ίσι; ξερς ρε κατά πούντους ου γιατρός ου Μπουντιούκους;;»