Νικόλας Άσιμος έφυγε από την ζωή στις 17 Μαρτίου του 1988. Βρέθηκε με μια θηλιά στο λαιμό, στο σπίτι του στα Εξάρχεια, στην Καλλιδρομίου 55. Εκεί η αστυνομία κατάσχεσε 3 «παράνομες» κασέτες του -έτσι τις αποκαλούσε ο ίδιος.
Λόγω της αυτοκτονίας του οι κασέτες έμειναν στις αποθήκες της αστυνομίας για χρόνια, και πρόσφατα επιστράφηκαν στην οικογένειά του.
Μέσα σε αυτές υπήρχαν γνωστά κομμάτια του παιγμένα σε διαφορετικές εκτελέσεις και 6 νέα τραγούδια του που δεν είχαν δει ποτέ το φως της μέρας, τα «Δεν έχω μάθει να σωπαίνω», «Κάθε λάθος», «Ονειροκρίτης», Αρνήθηκα πολλά», «Ήτανε σούρουπο» και «Χαμαιλέων».
Το υλικό μαζεύτηκε, καθαρίστηκε ηχητικά και κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες σε μια συλλογή με τον τίτλο «Αρνήθηκα Πολλά», σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων.
Τα κομμάτια αυτά είναι γραμμένα σε μια κιθάρα στο σπίτι του, όπως συνήθιζε να κάνει, ωμά και ακατέργαστα.
Η ηχογράφηση αποτελεί ένα ιστορικό ντοκουμέντο, αλλά αυτό που κάνει μεγαλύτερη εντύπωση είναι το πόσο άμεσα ακούγονται τα τραγούδια, λες και έχουν γραφτεί και ερμηνευτεί σήμερα.
Η ηχογράφηση αποτελεί ένα ιστορικό ντοκουμέντο, αλλά αυτό που κάνει μεγαλύτερη εντύπωση είναι το πόσο άμεσα ακούγονται τα τραγούδια, λες και έχουν γραφτεί και ερμηνευτεί σήμερα.
Ίσως επειδή έχουν ηχογραφηθεί με τον πιο απλό τρόπο: με μια κιθάρα, τη φωνή και ένα κασετοφωνάκι. Κάποιες φορές ακούγεται και ένα βιολί.
Ο Άσιμος ήταν ασυμβίβαστος όλη του την ζωή και σίγουρα δεν «ταίριαζε» στην εποχή την οποία έζησε και έδρασε μουσικά. Άρρητα συνδεδεμένος με την περιοχή των Εξαρχείων, η ζωή του όλη ήταν εκεί. Το έργο του παραμένει αποκωδικοποιημένο μέχρι και σήμερα και η ζωή του προκαλεί υποθέσεις. Είναι ένα σύμβολο της γενιάς του και σίγουρα ένα σημαντικό κεφάλαιο στην μουσική ιστορία της δεκαετίας του ’70 και του ’80 που συχνά δημιουργείται η εντύπωση ότι παραβλέπεται.
Το φωτογραφικό υλικό παραχωρήθηκε για τις ανάγκες της συλλογής από την κόρη του Λίλιαν Άσιμου.
lifo.gr
