Αφήνουμε τις πολλαπλές διαστάσεις – επιπτώσεις διαχείρισης του κορονοϊού για άλλο κείμενο, όπως είναι οι αλλαγές εργασιακών σχέσεων, οι απολύσεις, η κατάργηση του 8ωρου, η καταπίεση-κατάργηση ατομικών και συλλογικών ελευθεριών κλπ.
Στο παρόν άρθρο θα θέλαμε να μείνουμε μόνον σε μια επίπτωση στο υγειονομικό μας σύστημα (δημόσιο και ιδιωτικό).
Με τον τρόπο διαχείρισης της «πανδημίας» από πλευράς Ελληνικής κυβέρνησης, τα νοσοκομεία μας κατάντησαν χώροι περίθαλψης μιας νόσου, του covid-19!
Έχουν δημιουργήσει ένα σκηνικό πανικού με μπόλικη «σκόνη» τρομοκρατίας, για να επιτύχουν τους δικούς τους σκοπούς, κλείνοντας το λαό σε τέσσερις τοίχους και κυβερνώντας μια άδεια χώρα.
Και αφού λοιπόν η «κορονο-κυβέρνηση» το κατάφερε αυτό, δεν είχε την ικανότητα ή την ευαισθησία να μετρήσει (στατικά τουλάχιστον) πόσοι πέθαναν από τις άλλες παθήσεις (καρδιοπάθειες, πνευμονοπάθειες, νεφροπάθειες, καρκινοπάθειες κλπ.), που δεν πηγαίνουν πλέον στα νοσοκομεία μας. Είτε γιατί δεν μπορούν, είτε γιατί υπάρχει κάποια σκοπιμότητα!
Από άτυπες πληροφορίες (όχι επίσημες επιστημονικές στατιστικές καταγραφές), φαίνεται πως τουλάχιστον πολλοί συμπολίτες μας πέθαναν, γιατί δεν μπορούσαν να πάνε στο νοσοκομείο για την άλλη πάθηση. Λες και έχουν ενεργοποιήσει φραγή εισερχομένων για άλλες παθήσεις!
Δηλαδή, αν απεβίωσαν κάποιοι συνάνθρωποί μας από κορονοϊό, από τις άλλες παθήσεις απεβίωσαν πολλαπλάσιοι σε αριθμό! Το ερώτημα που τίθεται προς τους κυβερνώντες και τον κάθε αρμόδιο είναι «γιατί άραγε δεν μπορούσε το υπουργείο Υγείας να βρει, να νοικιάσει έναν χώρο, όπου αποκλειστικά θα νοσηλευόταν οι κορωνοπαθείς»;
Για παράδειγμα, στην πόλη μας Κοζάνη, θα μπορούσαν να νοικιάσουν την παλιά κλινική Τσαρίδη, όπως είχε προτείνει φίλος γιατρός, όπου θα πήγαιναν αποκλειστικά ασθενείς με covid-19. Έτσι και το νοσοκομείο μας θα λειτουργούσε κανονικά και όχι ασφυκτικά, για όλες τις άλλες παθήσεις όλων των νοσημάτων (καρδιάς, πνευμόνων, νεφρών, χειρουργεία κλπ.) και το βασικότερο, δεν θα ερχόταν σε επαφή ασθενείς με covid-19 με άλλους ασθενείς και συνοδούς.
Αυτοί λοιπόν που τρομοκράτησαν το λαό μας, μάλλον δεν ήξεραν (ή δεν ήθελαν;), πώς να διαχειριστούν το πρωτόγνωρο αυτό πρόβλημα της πανδημίας και εκ του αποτελέσματος, να διαφαίνονται τα όποια διαλυτικά στοιχεία στο ήδη κλονισμένο δημόσιο σύστημα υγείας. Γιατί και η προηγούμενη κυβέρνηση, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, δεν έκανε πολλά, ελέω οικονομικής κρίσης, διότι ο κύριος Τσακαλώτος έπρεπε να είναι το καλό και υπάκουο παιδί στις διαταγές των Γερμανών. Γιατί, πώς αλλιώς να ερμηνεύσουμε το γεγονός που οι προσλήψεις γιατρών, νοσηλευτών γίνονταν με το «σταγονόμετρο»; Και με δεδομένο πως υπήρχε ένα «μαξιλάρι» 35-37 δις ευρώ, γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε, τουλάχιστον στον ευαίσθητο τομέα της υγείας; Τσιγκουνιά στο δημόσιο σύστημα υγείας, από τη στιγμή που υπήρχαν τα χρήματα, είναι έγκλημα και τιμωρείται.
Και η σημερινή κυβέρνηση; Μπορούν να αριθμήσουν πόσους μόνιμους γιατρούς και νοσηλευτές προσέλαβαν στα δύο χρόνια; Πόσες ΜΕΘ άνοιξαν και αν ειδικεύτηκε προσωπικό για τη λειτουργία τους; Γιατί οι επικουρικοί σήμερα υπάρχουν και αύριο όχι και ποιος σοβαρός επιστήμονας θα μπει στον κύκλο του δημοσίου συστήματος, χωρίς να εξασφαλιστεί η μονιμότητά του; Μήπως οι τρικλοποδιές στο δημόσιο σύστημα υγείας είναι και ιδεολογικού χαρακτήρα, για να διοχετεύονται οι ασθενείς στα ιδιωτικά ιατρεία και κλινικές; Οι «κακές γλώσσες» λένε πως αυτός ήταν ο στόχος, αλλά πρόλαβε ο κορονοϊός!
Θα θυμόμαστε, οι περισσότεροι τουλάχιστον, τις περίφημες ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα), μέσα στα νοσοκομεία (ΕΣΥ). Τουτέστιν, πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Πολίτες κατά παράβαση του ίδιου του Συντάγματος!
Τέλος, να θέσουμε και ένα σοβαρότατο ερώτημα προς τους αγαπητούς συμπολίτες ιδιώτες γιατρούς, που φαίνεται να είναι τα χαϊδεμένα παιδιά της κάθε νεοφιλελεύθερης πολιτικής! «Ποια είναι η συμβολή σας στην διαχείριση της πανδημίας»;
Δεν λέμε όλοι, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των ιδιωτών γιατρών δεν δεχόταν πολίτες στο ιατρείο τους, όταν ανέφεραν πως έχουν πυρετό. Έτσι λένε οι «κακές γλώσσες»!! Μακάρι να μην είναι έτσι. Δυστυχώς όμως και χωρίς να γενικεύουμε, αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα!
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος
