Ντοπιολαλιά Δρυόβουνου: HELLO BOY Η… ΑΛΛΟ ΜΠΟΪ ;

Μπουγατσκό 11 τ’ κιρασάρ 1953, ιφτάμς τ’ χαραΐ. Δέκα μέρις προυτού τουν Αη Κουσταντίνου. Του σπιτ΄ τ’ Τσιότσου , τ’ μπακάλ’ ίντου σν ουπέρα τ’ μιριά πτου χουριό  , κατ’ τ Χρούψτια .Ίντου σν’ άκρα πτου Μπουγατσκό, πουκάτ που ένα παλιουντάμ’ κέχ’ κι μαϊριούδια κι φουρνου ,κι ίσμπα, κι  νουβρό μι μιντέρια, μι τινικέδια μι βασιλκό (αλλά σήμιρα ίντους ντιπ τσιουλτζμένους..σα σκλικουφαγουμένους, γριντουμένους καταΐ….θα σας πω γιατί..παρακάτ) ..αλλά κ’ άλλα κατσώλια , για να ιρνιούντι οι γκουκυρές τ ‘ σπιτιού στς δλειές τς, κι να απουθηκέβ κι ου Τσιότσιους πράγματα για του μπακάλκου.

 Σήμιρα, απ’ τ χαραΐ, έχν’ ντρουμπουριό στου σπίτ’, αναβαλτζμό. Οι γυναίκις, έφκιασαν πουλά φαϊά. Έφκιασαν κουλουκθόπτα κι πρασόπτα.. κιφτέδια μι σμί κι κιφτέδια ουδέτσ’, καβουρμά μι κρουμύδ λουκάνκα μ’ αυγά, μπάτζιου στ’ χόβουλ’  έβγαλαν πεντ’-εξ’ μπλαστρις τυρί, αλλά έφκιασαν  κι  κρέας μι πράσου, ολα τσ’ ουρθιάς, έμπριπα γιατί καρτιρούν μουσαφιραίοι … πτου Ντριάνουβου, Ντριανουβνοί μαστόρ’…που ίνι κι παραφύσις φαγανοί.

  Εχ’ καμιά βδουμάδα… π’ απότουμα, πουπάν πτουν Αηλιά, πούντους αντίκρ’ απ  τ Ντριανουβμή τν Αησουτήρα , κι ίνι ντιπ γκόλιαβους χουρις ούτι ένα δέντρου..σα γκουλφάν’, κρέμασιν ένα μαύρου σύνιφου (σαν τ’ Γκαντιά του σύνιφου στν Κόζιαν’ για όσνους ξέρν). Οι Μπουγατσιώτις σκιάχκαν…παρατόρσαν ,τς ίρθιν αντίθιτα, χρόνια ίχαν να ιδούν τέτοιου μαύρου λύκου. Σι λίγου χίρσιν να διαλάζ’ κι να βαζ’ ου μπουμπούναρους σα να γκιλνούν ουπάν απου ικατό βαένια τ’ φουρά στουν κατήφουρου. Ου αέρας σούρζιν , σαν όφιους σαν σαΐτα κουρτζμέν’ . Στουν αέρα απιτούσαν, τσιαλιά, τσάκνα, παλιούρια τσαγκζμένα κλουνάρια που ύπουρα..παφιλέοι πτα τσιατιά π’ αχιρώνις κι’απού μαντριά, ντρίτζγκις ..νάηλα απού ηλιάστρις …χαλαζμός. Σι λίγου χίρσιν πρώτα ψίχα σιαρσιάλου, ύστιρα κατ’ χουντρότιρις σταγόνις κι ύστιρα φουρτούνα. Σι λίγου αφού σνάζ έναν γιρό μπουμπούναρου …του υρνάει απότουμα σι χαλάζ’. Χπούσαν σαν να πουλιουμάει κανας γίγαντας, μυριάδις σφιχτά γκουγκόλια που χιόν’ . Δεν έκαμιν ώρα,  άσπρισιν ου τόπους…δεν άφκι τα δυό αντάμα ..τα τσάκσιν όλα , τα ύπουρα τα τσιόλτσιν ντιπ..τα καπνά, τα στιάρια, τς’ λόντζις, πλημυρσιν νουβρούδια κι κατέστριψιν ντιπ τα βασιλκούδια (όπους κι τ μπακάλ ‘ τ’ Τσιότσιου)..ανασκήλουσιν ηλιάστρις, ξισκέπασιν μαντριά κι αχυρώνις, ξιανάσυριν κι τσάκσιν κιραμίδια στα τσιατιά…Πουλύ τρανά ζαράλια, μέρις έκαμαν να συνέρθν οι ανθρώπ’.

 Ένα απ’ τα σπίτια π’ έπαθιν τρανά χατάδια ΄ήταν κι τ’ Τσιότσιου τ. μπακάλ’. Τουν κατατράφουσιν του νουβουρό, τα λούδια, του βασιλκό , τα κιούπια , αλλά τα πουλύ τα τρανά τα ζαράλια τάφκιασιν στου τσιατί πτου σπίτ’. Τσάκσιν κιραμίδια, του ξιανάσυριν μιριές μιριές..μέχρι πειράχκαν κι η πέλα κι τα λατάκια οι γριντιές..κι βάϊσιν κι ου μπαμπάς…..τρανό μουαμπέτ’.

 Ου Τσιότσιους ιπιδίς τς πατούσιν , κι ζούσιν ψιά μι τουν αέρατ..μια βδουμάδα κατουπίτυρα ..ενακένα σχιδόν , ίπιν ότι θα τα φκιάς όλα όπους ήταν..κι ακόμα καλύτιρα. Που θα βρούμι καλοί μαστόρ-τιχνίτις ειδικά για τσιατιά;; ίνι κατ θκοίμας μπουγατσιώτις ,αλλά δεν αγρικούν… που αλλού; στου Ντριάνουβου. Ικί έχ φουστήρις καλουτιχνίτις κι φκιάν καλή κι ιφνή δλειά.

Πιάν, κι μηνάει μι έναν χουσμιτιάρ που δούλιβιν στουν ΑηΚουσταντίνου κι ήταν απ του Ντριανουβου (ήταν ου προυπάπουζμ ου Κωτιας ου Ζαχόπουλους, ου μαϊτάπς) ότι , γλήγουρα θέλ, ένα συνιιργείου , για να φκιάς’ , πρώτα του τσιατί κι ύστιρα όλα τα ζαράλια π’ γέγκαν πτου κακό κι ότι πλιαρών’ καλά ..τς μσες μάλιστα αμπρουστά.

Ου Κώτιας, του βραδ’ π’ ύρσιν στου Χουριό ίφιριν του χαμπάρ. Η μάλητ’ η Ουρανία η μαϊτάπινα , τν άλλ’ τ’ μέρα ήφιριν του τζλάπ κι στου μισιό του μαχαλά στ συνφάδατς τν καραμπιμπέρινα….

Συνφάδα: Τήρα Ουρανία,ξέρου ότι πλιαρών’ καλά..βέβια … δύσκουλα τέτνιουιά κιρό να βρείς έυκιρ θκοίμας τιχνίτις. Ιπιδί ίνι όλ’ αθέρις ίντς όλ’ πιαζμέν’ σι δλειές…ξέρς μόνι

Ουρανία(μαϊτάπινα): Λέγι μα ..τι μόνι; Τι θέλτς να πείς;

Συνφάδα: Άκσι μα , μόνι ιλεύθιρους πρέπ’ νάνι αυτός ου Νάσιους ου Γκαντιαφίκας. Ξέρς έχ’ γιρό συνιργείου μι τι κείνουν του μκρό του βλαστάρ τς Ιφταλίας του Μήτσιου τουν Παρδάλ’. Σι λέου για τι’αυτόν γιατί ξέρου π’  τ’ μαλητ που ίμιστι ψια σόϊ ..ότι για κανά ινάμσ’ Μήνα ήταν στν Αστραλία, γιατί παντρέβουνταν η αμψιάτ κι τουν έφκιασαν όλα..τα ναυλα τα έξουδα κι πήγιν. Καμιά βδουμάδα έχ’ πουρθιν..κι ξιαπουστεν στου σπίτ’ τ’ ..αυτόν θα πούμι..ιντάξ;

Ουρανία: Ιντάξ μο..πλιαρών’ καλά ου Τσιότσιους κι μίπιν ου θκοζμ ου Κώτιας..τς μσες αμπρουστά  πέτουν ταχιά κι δώσιμι τζλάπ

Πουρνο-πουρνο, τν άλλ τ’ μέρα η Συμφάδα τς Ουρανίας, η καραμπιμπέρινα, παέν στου σπιτ τ’ Νάσιου τ΄Γκαντιαφίκα..χπάει του κόλ’ στ θύρα κι φουνάζ « Ωοο Νάσιου έβγα μπρε ψίχα να σιπώ»

Σι λίγου γιάτους, βγαίν ου Νάσιους κι λέει  « Ωοο hello καλως τ’ Λέν’ κοπιασι μα ..σέβα»

Λέν’ (Συμφάδα): Όχ ρε Νάσιου …βιάζουμι …ακσι να σι πώ  μόνι…. (κι χιρνάει το κι το κι το …)ετσιαϊάς έχν τα πράματα Νάσιου…δέχισι; Θέλτς;

Νάσιους: Ιντάξ μαρ Λέν..σι ιφχαριστώ..δέχουμι ..θα ιδουποιήσου κι του συνιργείουμ’, του  Μήτσιου τουν Παρδάλ κι θα τ’ φκιάσουμι τ΄ δλειά..πότι ίπεις ότι μας θέλν; Του Σάββατου πτ αυτόν του Μήνα;  τουν κιρασάρ; Πότι ίπις; Στς έντικα;

Λέν: Ναι αμπρέ … τήρα μόνι να μι μι γιλάϊς όμους

Νάσιους: Όχ μα..ιντάξ ίπαμι, ξερς ιγώ τι μπισαλής ίμι  έδουκα του λόγουμ; Ξέρς τι σημαίν’ αυτόϊα; Σα να υπόσχισι σι τσιούτσιανου πιδί του τηρώ….Γέγκιν..