Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος
Δ9
Στου βάθους στου καπηλειό, κάθουνταν δυό αδέρφια ου Έκτουρας κι ου μκρότιρους ου Πάρις. Είχαν έρθ’ στου Ντριάνουβου για να ‘γουράσν κουζίνια, μαλί στιάρ καλαμπούκ κι τιουλτιούκου. Όλ’ τ νύχτα ου Πάρις έκαμνιν ματιές στν ουραία τ Λέν κι όταν πάϊνι να σιρβίρ..τν ήλιγιν όλου γκουκυρίσια. Η Λέν’ άλλου πδεν ήθιλιν. Τ χαραΐ αυτοί οι δυό, ου Πάρις κι η Λέν, κλέφκαν, κι ιπιδή τα ταξιά ίχαν απιργία, ναύλουσαν δυό γιρά μπλάρια κι πήγαν στν Κατιρίν’ στ Θάλασσα. Απ’ τι κεί, ναύλουσαν μια τριήρη κι καιπιώθκαν..πήγαν κι κρύφκαν, στου χουριό τ Πάρη, στν Τροία.
Νουρίτιρα όμους, πριν καηπιουθεί ου Πάρις, ου Έκτουρας παρήγγειλνιν αράδα, αλλά χίρσιν δεν πλέρουνιν. Μια ταχατιά, όταν έφτανιν ου λουγαριαζμός, τουν τσάκουνιν κόψμου κι έπριπιν να πιαλήσ’ στ χροία, μια τουν τσάκουνιν απότουμα άχαρα πτου πιουτί κι έπριπιν να βγεί όξου πτου μαγαζί ν’ απουλήκ’ τα μπλάρια..μιά του ένα μια του άλλου..ου Αχιλέυς ου barman τουν κατάλαβιν. Πιτάχνιτι πτου bar , τουν ζβιρκών’ τουν βάν’ κι τν κάματ’ στου γκαργκαλιάνου κι τουν ζβαρνίζ’ όξου απ’ τα τείχη πτου καπηλειό κι τουν λέει:
Αχιλλέας: Ελα ιδώ ρε ζιουγρίμ απ τν Τουρκία..τι θάρσις ρε παρτάλα ότι μπουρείς να φκιάντς στου Ντριάνουβου; Ποιόν θαρείς ότι μπουρείς να ξιγιλάεις ρε ανέσουστι; ( μι τ’ άλλου του τσιούγκου ου Αχιλλέας τουν σφίγγ’ τα κουρδουμπούλιατ). Άκσι ρε ντιούλκα, αν κάμντς ετσιαιά..μιά μέρα να θμάσι ιδώια..πόξου πτα τείχη πτου καπηλειό θα σι ξιαρίσου, θα σι ξιβαφτίσου θα σι σιγουρέψου..κι θα σι ζέψου πίσου απτ’ άλουγουμ κι θα σι κλώσου τρείς φουρές όϊρα πτου καπηλειό να σι ιδούν όλ. Υστιρα θα σι πουλιουμήσου σιακάτ στ καρτσάρ του λάκου να σι φάν τα σκλιά, μόνι αν προυφτάσ’ ου πατέρας κι πλιαρώσ’ του χρέους κι μι παρακαλες , θα δώσου του κουζίντς να του παραχώς..ντιούλκα. Υστιρα, αρπάχν πτου πουρτουφόλ’ πτουν Έκτουρα 67 μιταλικές (του χρέους) κι τουν χιρνάει ..κι δώσει κι μπήξι , κι βάρει κι χτύπα..τουν τραβάει ένα σκώπ’ , που σι πουνεί κι που σι σφάζ’..κι τουν φκιάν’ ντιπ μαύρου, όπους η σκουτίδα. Μολις μπιτίζ’ σιβαίν πάλι στου μαγαζί.
Ου Μινέλους ικτός πτου ότι έμασιν τα κουμάτιατ’ κι ίπιν «θα σι δείξου ιγώ Λέν’ πόφυγις μι τιαφτόν στν Τροία, τρουικόν πόλιμουν θα φκιάσου», έμασιν κι τουν Όμηρου που ήταν ντιπ κόρδα. Τουν πήρι γκαργκατσούλα να τουν πάει σπίτι ..κι στ στράτα , ου Όμηρους έχασιν κι του ένα του σαντάλ’ κέτς απόμνιν μουνουσάνταλους. Έτς όπους έφυγαν ου Όμηρους αστόησιν πίσου τς πάπυρ..
Που ώρα στου μαγαζί ήταν κένας πτουν ήλιγαν Ουδησέα. Αυτός ρουφκαλνούσιν αράδα ..κιχιν γίν΄ πτού πιουτί, πρώτα σαν παντζιάρ κι ύστιρα , πτα πουλά τα γράδα, ντίπ σκώτ’.
Ου Ουδησεύς, ζάρσι τς αστουχμένοι πάπυρ’ τ’ Όμηρου. κι ιπιδί ίχιν χούι να ξαμών’ κι να σουφρών, τς σύμασιν τς πάπυρ’ κι τς ρούκουσιν στου τζιόπτ.
Ου Ουδυσέας, ίχιν μπιτίσ’ ιφτά ντραματζάνις τιουλτιούκου μι τν ιπουνυμία «Ιλιάδα» (ΠΟΠ… Προυιόν Ουμουμασίας Προυέλιφσις) κι ως που να φτάσ’ στου σπίτ’΄, τουν τσάκουσιν γιρί «Ουδήσεια», έκαμιν κουντά δέκα χρόνια,τραβούσι για του τσιαρδίτ στν Ιθάκ’. Πρίν φτάς στου σπίτ’ πέρασιν απ’ του μαντρίτ’ κι τουν γνώρσιν ένα γκέσου σκλί μι σουγλιτιρί νουρά, πούχιν απού γιντσιάρκους, τουν αναγνώρσιν όμους κι του πιδίτ’ του τρανό ου Τηλέμαχους. Μόλις τουν ίδιν του πιδίτ ντιπ αξούρστου, βρώμα κι σκλίκα κόντιψι να τουν αμπώξ’, αλλά τουν αψήχσιν κι ψίχα κιέκαμιν πίσου. Ύστιρα ου Τηλέμαχους για να πάρ’ αυτός του Βασίλειου, έβαλιν μαναφλίκια στουν Πατέρατ’ ότι ταχατιά, η Μάνατ’ η Λιόπα τουν αστόϊσι κι κλώθουνταν μι κάτ’ άλλ’ καγκαπόταβ’, π’ τς ήλιγαν μνηστήρις. Ου Ουδησέας, μόλις κατάλαβιν ότι η θκήτ η Λιόπα τουν αστόϊσι , τουν απαράτσι κι έφκιανιν όλου κατρατσιές, πήγιν στου βάθους στου μαντρί πούχιν κρυμένις τρείς ντραματζάνις λιαστό, ουπάν που δέκα χρόνια , τς σβίγγουσιν , μένα γκλιουκάτσμα κι ξαναμέθσιν. Απ τα γινάτιατ’ έβγαλιν απ του τζίοπ απ’ του μανδύα, τσ’ πάπυρ τ Όμηρου κι τς πουλιόμσιν σιαπέρα ,όξου πτου μαντρί (κατουπίτυρα γέγκαν ου Ιθνικός Ύμνος Βοΐου).
Τν’ άλλ’ τ χαραΐ, πέρασιν πόξου πτου μαντρί ένας θκόζμας κουπατσιάρς..Ίχιν ρουκουμέν, στ μια τ μιρια πτα κουτσάκια πτου μπλάρτ μια τσιουτάλα, κένα δικράν’ κι σν άλλ’ μια κόσα για να θιρίσ’ σιδηρουχόρταρου κι λόντζια. Μια δόσ’..στου κλώσμα πόξου πτου μαντρί τ Όυδησέα, μέσα στς ντρίτζγκισ’ σκαλίσκιν απότουμα ένας πρασνουγκούστιαρας.Τα χουρτάρια σιουμάλτσαν κι του μπλάρ τ κουπατσιάπ’ σκιάχκιν κι ρίχκιν ουρθό..κόντιψι να τουν απιπκώσ’ κι να στουμπστεί. Η κόσα ξιμπουσιατίσκιν πτου σαμάρ, κι έπισιν κι ρουκώθκιν στς βατσινιές. Ου κουπατσιάρς, κατεφκιν πτου μπλάρ κι πίγιν να σμάσ’ τν κόσα. Τηράει..σγκαλουμέν’ στς βατσινιές ίνι κατ’ πάπυρ..λέει: (που μέσατ)..ωρέ δεν τς μαζώνου να σκουπίζουμέστι στουν αναγκαίου; Του βραδ σπιτ’ πρωτα όμους, θα τς τηρήσου ψίχα..να ιδώ τι ίνι..τι λέν.
Ου κουπατσιάρς μας, έπιζιν κι κλαρίνου, κι τουν ήλιγαν ,όχ Νικόλαου Μπτζέραβου πούλιγιν ου άλλους, αλλά Νκόλα Λόντζια,(κανουνικά τουν ήλιγαν Κώτσιου Ντίμτσιου αλλα ίχιν παρανόμ’ ψιυδώνυμου Νκόλας Λόντζιας, κι ήταν έμπριπους κι όχ’ μπτζέραβους που ήλιγιν ου άλλους ου αχμάκς πτ Σαλουνίκ). Τουν πατέρατ’ τουν ήλιγαν Νιάνιου Λόντζια κι τ μάνατ’ Ξιάγκλια Λόντζια ή Λόντζινα. Ου Νκόλας ίχιν ουπάν που ιβδουμηνταέξ’ ουργιές μι λόντζια κι ίχιν αγουράσ’ μια ράτσα πρόβατα πτάλιγαν λόντζιαship κι έτρουγαν μόνι λόντζια. Ου Νκόλας έμεινιν στουν απάν του μαχαλά στν ουδό Νέας Λόντζιας 31256985(τρανό χουριό..μι τρανές στράτις). Μια μέρα που ιτιμάσκιν να λαλήσ’ του κλαρίνουτ, σιουμάλτσιν στου διξι του τζιόπτ, ου πάπυρους που ίχιν πουλιουμήσ’ ου Ουδησέας. Ήχιν έμπνιφσ’ ικείν τ μέρα. Μια λαλούσιν, μια διάβαζιν πάπιρουν ..καμια δόσ’ ταίριασαν ντίπ κιάτα δυό ..κι ίπιν να προυτουτυπήσ’ σκέφκιν «ωρέ πώς να του πώ του αριστούργημαμ; Ύμνου στ λόντζια; » ενακένα τουν γκουμπζιάλτσιν «ωρέ μπάς κι πρέπ να του ουνουματίσου σκέτου λόντζια να μη λουζιάζουντι;;» ναι ρε λόντζια….κι έτς απλέτι βγήκιν η θκήμας η λόντζια, ου ιθνικός μας ου ύμνους. Ιπιδή του μιλουποίησιν ου κουπατσιάρς ου κλαριντζής..ου Νκόλας ου Λόντζιας.
ΩΡΕ ΠΟΥΚΑΤ, ΧΟΥΡΧΟΥΛΙΑΖΟΥ ΤΕΣΣΙΡΑ LINK ΓΙΑ ΝΑ ΙΔΕΙΤΙ ..ΤΙ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΙΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟΥ ΒΟΪΟΥ ΕΓΡΑΨΙΝ ΟΥ ΝΚΟΛΑΣ ΟΥ ΛΟΝΤΖΙΑΣ.
https://www.youtube.com/watch?v=EheZlW3Hgcs&ab_channel=GeorgeAndrianopoulos
https://www.youtube.com/watch?v=3CUbKUlwNds&ab_channel=GreekTraditionalViolin-UniversityofMacedonia
Ετσιαϊά απλό ήταν αλλά κι ου Σαλουνκιός κι ου άλλους ου αούτους..ντιπ..χαμπάρ, κούτσουρα γιουμάτα ρόζ’, μπιστιριές, κότσαλα κι ντβάρια.
