Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος
Δ10
Αφού αραδιάσκαμι κι τ χόριψάμι τ’ λόντζια ..ου Ντίνας τ Παναϊτόπουλου παρίγγιλιν ένα τσιάμκου θκόμας..βαρύ. Στιγνός, σούρπιτους..γιρός λιαβέρς ..πτς γριντιές του πέρασιν…πιτάχνουνταν κατσκέλις κλώσματα..σα να τσιαλκέυουνταν μκρό πιδί, ζγκάλουνι στα τσιατόξλα κι απουκρημνιούμασταν δυό για να τουν κατιβάσουμι.
Μια δόσ’ ου Κώτσιους ου σουιάς κι ου Ντάφας τ δούκα λέν σχιδόν αντάμα : «ωρέ δε χπούν του Αηβασιλιάτκου τς Σιάτστας (δηλ. το 11) κι να σώσουμι;; αλλά να του καναρχίσουμι κάμπουσου να του χαρούμι»
Χιρνουν πλέτι Νάσιου κι Μχάλ του 11 ..κι τρουντίζουνταν τα ντβάρια…κριτσούσαν οι μπιλμέδις.Του κουζίν’ απ’ του νταούλ’ σι κάθι ντουμ έβγανιν ζιούσκα π αρτηρνούσι ως του πέρα του ντβάρ..τόσου γιρά χπούσι ου μαυρουσιώμους. Το πιζαν οι νταουλτζήδις ουπάν απου ιξίμσ’ ώρις γιατί μας ίχιν αρέσ’ όλνους παραφύσις..
Ουτι τιουλτιούκου πήριν ου Χρήστους τ Τσέγκου ούτι τίπουτας. Τ αστόισαμι όλα..ίχιν σβήσ’ κι η φουτιά ..ιχιν ιουμώσ’ που ώρα του κακάβ’ κι η τιουλτιούκου χύνουνταν καταή. Γλέπτι ικείια του πάτουμα;..κι παραπέρα του ντβάρ; Μπούχνισαν και τα δυό που τιουλτιούκου..όπους μπουχνίζ’ η φιλιώτα όταν τν κόβουμι δαγκουσιές κι τ’ ρίχνουμι παπάρα στν κλιάστρα.
Αφού το πριψάμι καμια ώρα ακόμα ..σχόλασάμι κι βουήθσαμι τς νταουλτζήδις να μάσν τα όργανα..ειδικά του νταούλ. Τά μπουχνάμι σν ανηφόρα κι το βγαλάμι ουπάν στ στράτα. Ικεί ίφιριν ου ΜαυρουΣιώμους του κάρουτ’ που τούχιν ζιμένου σι 4 βόϊδια κι φόρτουσάμι του νταούλ’ Ουχτώ γιροί αντρ’ ανακατώνουμάσταν κι πάλι ξιπλατίσκαμι. Ρώτσαμι του Μαυρουσιώμου γιατί δεν του φουρτών’ σι μπλάρ’ για να πααίν πιο γλίγουρα κι μας ίπιν ότι δουκίμασιν, κι απιπκώθκιν του ζουντανό μι τα πουδαρια σιαπάν κι του νταούλ’ πουκάτ κι του ξιφώρτουσιν ενακένα, γιατί χανάχανιν του μπλάρ.
Ύστιρα, έφυγαν τα νταούλια , κι στρώθκαμι να ξιμιθίσουμι. Μόλις συνήρθαμι, χίρσαμι τς δλειές κι ιπισκευασάμι του καζάν’ για να μπουρέσουμι να βγάνουμι τιουλτιούκου. Κατάλαβις τώρα Νάσιου τι γέγκιν προυχτές; Γλέντσαμι γιρά.
Νάσιους: Ωρε Κώτσιου..γένουντι τέτοια κι δεν ιδουποιάς; Ωρέ για τέτοια ντουραλίκια γινίθκα.. Ωρε , πράγματι αφκριούμαν ιγώ προυχτές του βράδ’, ιπιδί άκουα αράδα να βρουντάει μες τ’ νύχτα σαν μπουμπούναρους μεσ’ στν ξαστιριά, σα να ρίχν’ χουντρό κανόν’, σαν να κουτσάει χουντρουβόϊδ’ αδρένια θύρα μια πυκνές, μια αριές κι ιπίσις…μέκαμιν κι ιντύπουσ’ πτ χαραΐ βρήκα στ’ μισάντρα κι στ σάλα σουφάδια καταΐ, τ φουτουγραφία πούχα στου ντβάρ, τ πάππουμ μι χουντρό καρφί κιαφτήν γριντουμέν’, η θκιάμ βρίκιν τσακζμένα κανα δυό φυλτζιάνια κι κάτ’ λιγκέρια.
Τώρα κατάλαβα ρε Κώτσιου..αν του ιπίκιντρου πτου νταούλ’, ίντου στου θκός του καζάν’ του ουστικό κύμα τσακών’ ως τουν απάν του μαχαλά κιακόμα παραπάν..πρεπ να ιπιριάζ κι τς ασπρώσεις. Κοίταξι ιγώ ξέρς τι γλιντζές ίμι , άλλ φουρά αμα έχτι τέτοια ντουραλίκια να ειδουποιάς ενακένας..αλλά σκέφτουμι κιόλας.. μήπους πρέπ’ να ειδουποιάμι κι τουν Πρόϊδρου του Ντάφα να βγάν’ η πουλιτική προυστασία του Ντριανόβου , σήμα στου χουριό , ότι θα ιπακουλουθήσ’ πανταχόθεν τσουνάμ απου του νταούλ’ τ Μαυρουσιώμου; Να φλαχτούν όλ..να δέσν μι τριχιά τα τσιμπράτσκαλα πτου σπίτ για να μι ρουβουλνούν κι τσακίζουντι; Μήπους πρέπ’ όλ’ να τρυπώσν στς ίσμπις τς;, ή να πάρν τα βνά; η ός δεν προυφτάσν να πάν να μιταλάβν στουν ΠαπαΑντρία για ναντς έτμ μήπους κι τς βαρέσ’ γιρά του κύμα; Μήπους..
Κουτσιαρής: Κάτσι ρε Πιρδικά..ισί έβγαλις ντιπ άχρηστου κι ιπικύνδυνου του νταούλ τ μαυρουσιώμου..ακσι να σι πώ, αν ισί ανταριάζισι κι σκιάζισι μι τα νταούλια.. να πώ του Ντάφα να σι κάμ’ μιταδημότιυς , να σι πουλιτουγραφήσ’ σι κανά αουτουχώρ..πέρα πτου πουτάμ..να πάς στου καλόσ’. Ικεί όμους να ιδείς ζαλούρα κι ουστικό κύπα πθα νάχς μι τι κείνου του όργανου πέχν κι τζαντζαρίζ’ σαν αγριουκούμπανους..σα τζάντζαρους αμπουλιαζμένους μι νταβάν μι μπούμπαρου κι μι τσιούλου αντάμα..κι ίνι κι ντιπ βιράνκ’ ξιριζών τς τρίχις απ’ τς νουρές απ τς ίππ απ’ τα μπλάρια κι τα γουμάρια για να γκραφαλνούν τάργανουτς.Όλα τα ζουντανά ουπέρα πτου πουτάμ’ ίνι κουλουβά. Ιμάς ρε μας αρέζ’ του νταούλ’..κιόσου τρανύτιρου ίνι τόσου χαίρουμέστι..ού ρόπουτους πτου νταούλ χπάει στν ψχή μας ρε ντιούλκα. Κιόσις φουρές χράσκαμι ακτινουγραφία στου Κρατικό στν Κόζιαν’ σι μας , ικτός πτς ιξουφρινικές τιμές τιουλτιούκου π’ δείχν πρώτα απόλα, ύστιρα δε δείχν’ κόκαλα, δείχν νταούλια κι τζιουμάκια ρε αχμάκ’ Νάσιου..πότσαν μέσα μας..κατάλαβις; μι σείισις γιρά τώρα ..πρώτα ταχατιά να σι ειδουποιώ στα νταούλια κι ύστιρα κλίμακις ριχτιρ, φαρινάιτ, κέλσιους ουστικά κύματα που νταούλια, τσουνάμια που τζιουμάκια (ίχιν κουρτστεί ου Κουτσιαρής..ίχιν γινατιάσ’ παραφύσις πτουν κατηγόρσαν τα νταούλια)..Νάσιου ..σόϊ ίμιστι , αλλά μι φαίνιτι θα σ’ αμπώξου μες στ σκουτίδα στου χιόν’ να γυρίις τα πστρόφια σπίτ,,γλίγουρα να τσα..(τουν διακόπτ)
Πιρδικάς: Κάτσι ρε Κώτσιου..μσή κουβέντα ίπα μόνι..ιμένα κιαν μ’ αρέζν τάργανα ..μπιρδεφκα ψίχα..σχώραμι δε μ’ αψχάς;
Τουν τηράει ου Κουτσιαρής κι σκέφτιτι «ωρέ ίμι ιπαγγιλματίας καζανάρς κι δεν πρέπ ν αμπώχνου τς πιλάτις. Θα πουμείνου μόναχους όπους του κασταπά πέδιουχνιν τς πιλάτις..δεν πειράζ’ ..αλλά να πάρ’ πίσου τα λόϊα για του νταούλ»
Κώτσιους: Άει Νάσιου ..σι σχουρνώ..αλλά άλλ’ φουρά έκαμις πως ίπις τίπουτας απ’ του ουστικό κύμα απ’ του νταούλ’ σι αμπώχνου κι κόβουμι κι τς παρτίδις κι τα σόϊα
Νάσιους: Ιντάξ ρε Κώτσιου ..ιυχαριστώ ..σχουριμένα νάνι
Κουτσιαρής: Ιντάξ ρε τόσ’ ώρα όμους π μουλουγούμι πάει η δλειά πίσου. Γλέπου ικεία τ θκής τν Τσιατσιούλα Μχάλ’ προυσκνάει τός ώρα κι ου θκόζμ ου Παναϊουτάκς, ράφκαν τα μάτιατ κι χαζμιέτι ..κουντέβ να ξικίς του στόμα. Ικείια ουπίσου έχου μια διουρθουμέν’ κάμαρα..κι έχ κι ρούχα για να στρώις κι ζέστα πτου καζάν’.Μχάλινα..αει σύρτι κι άν θέλτι βάλτι κι του μαγκάλ’..έχ’ δυό κριβάτια ..τσέργις χαμπλά κι μια καριόλα..Σίρτι κιντώσας, ζαρουξέτι ..κι μι σκαλνιέστι ντίπ..γιατί απόψι δεν ίνι για καμπουθινά ..ταχιά γλέπουμι..
Τσιατσιούλα: Καλά μπρε Κώτσιου..ιυχαριστώ ..γιατί κουντέβου να γριντουθώ..θα ταχτουποιήσου κι του πιδί..ινταξ’ καληνύχτα σας
Γιώτης: Άσι μι ρε μπαμπά ψίχα ακόμα..αντέχου..μαρέζν οι ιστουρίις πλέτι κι έχου κι τ αρνούλ’ μ’ που προυσέχου..
Τι να κάμ ου Κώτσιους του γλέπ που ίνι τσιούτσιανους κι καλό πιδί κι τουν αγαπάει παραφύσις..
Κουτσιαρής: Ιντάξ ρε Παναιουτάκ’, μόνι αν καταλάβς πως κρυώντς ή νυσταξις πουλύ να πάς..κι αύριου ιδώ θα νάμαστι κι θα λέμι πάλι..Μχάλ κι Νάσιου έλατι. Θα φουρλάξουμι πρώτα ιτούτιν τν’ τιλιφτέα πδε φκιάν’ κι ίνι δηλητήριου κιαυτή όπους η πρώτ’ κι θα βάλουμι τ άλλου του καζάν’.
