Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος
Δ11
Χιρνούν βγαν τς σουλήνις..ξισφραγίζν του καζάν, τ ανοίγν κι χιρνουν να πουλιουμούν όξου στου χιόν’ τα ξιζουμζμένα τα στέμφλα. Ύστιρα πλέν του καζάν’ κι χιρνούν του ξαναιουμώζν,,αυτή τ’ φουρά βαν κι κυδώνια κι γκόρτσα αλλά κι μαστίχα π’ ήφιριν η νύφ’ του Κουτσιαρή απ τ’ Χίου. Σφαλνούν πάλι του καζάν’ μι πηλό κι μι ζμαρ’ στς σουλήνις κι σνάζν ξύλα κι βάν γιρή φουτιά. Μόλις μπιτίζν στρώνουντι πάλι στα κτούκια γύρου πτου σουφρά κι χιρνουν ξανά να πιν να τρών κι να μουλουγούν. Στ’ σουλήνα πβγαίν, έβαλαν ξανά του κακάβ’, π’ πουλιουμούν τν πρώτ’ του δηλητήριου.Αυτή τ’ φουρά ίνι ουπάν απου 39 γράδα γιατί έρξαν κι τα κυδώνια κι τα γκόρτσα για ιβουδιά..σκέτου φαρμάκ’
Βάν γιρό γκζοτ’ στα ξύλα πουκάτ πτου καζάν’ κι χιρνάει να βγαίν ή πρώτ.
Μια δόσ’ ου Νασιους τ Πιρδικά που ίνι σμώτιρα σν’ πόρτα λέει:
Νάσιους: Ωρέ τι γένιτι ρε Κώτσιου; ….τι σνάζιτι ετσιαϊα η θύρα; ποιος τν αμπώχν’ τόσου γιρά κι κουντέβν να ξικαχτστούν τα μιντισέδια; Ωρέ τι γένιτι..μαζώχκι κανα ανιμουσούρ κι τ’ ζουπάει η..λές νάνι καένας πόχ’ ανάγκ’ ρε μες του βούρζμα κι του χιόν’;
Κουτσιαρής: Καλά λες ρε Νάσιου..για να ιδούμι τι γένιτι..θα ξικαχτστεί η θύρα..θα πλιυριτουθούμι ..γλέπου γιρό άμπουγμα, λέτι να ξέφυγιν κανά βόϊδ απ’ τ’ αχούρτ’; Ωρέ ακούιτι κι σαν κάποις να λαβίζ’ που μέσατ όμους…για να ιδούμι ρε πιδιά τι γένιτι…
Παέν ου Κώτσιους στ Θύρα κι χιρνάει..βγάν πρώτα τουν πάφιλα πούχιν στ φυραμάδα , ύστιρα βγάν’ του κόλ’..μιτά του νταϊαντάρ πουκάτ..του πουλτόξλου..κλώθ του μάνταλου ουπάν κι στουν πάτου σκαλνάει του ζαμπουρλέκ’ σιακάτ. Σβάρνααα!!Σιβαίν ένας όγκους άσπρους χιουντζμένους κι παίρν’ σβάρνα ..αλλάκάπα τουν Κουτσιαρή κι γκιλνιούντι και οι δυό καταΐ. Πιτάχνιτι ου Κώτσιους ουπάν..θαρεί πρώτα ότι δέχκιν ιπίθισ’ απ ουχτρόν.. ύστιρα όμους…τηράει καλύτιρα..γιάτους , ποιος σέφκιν ρε!!.. ΟΥ ΠΑΠΠΟΥΣ ΟΥ ΝΤΑΗΚΑΣ. Τρανός πάππους..ψλός σαν ντιρέκ’…κανουνικά έπριπι να τουν λέν όχ’ νταήκα αλλά τιουλτιούκα. Ειδικός στν τιουλτιούκου..όλ’ τ μέρα κλώθιτι στα καπηλειά πτου Ντριάνουβου κι σβιγκών απού κάμπουσις. Ου Κώτσιους τουν έχ’ σέβασ’ ιπειδή ίνι ου αρχηγός. Πουλλές φουρές , όταν βουλέβ..βρίσκουντι στου καπηλειό τ Κουσταντίν’ τ’ Ντέμου..του ουνουμάτσαν κιόλας..κρυφό σκουλειό. Ικί μαζώνουντι ου αρχηγός..ου πάππους ου νταήκας κι όλ’ οι άλλ’ οι γλιντζέδις..ου Κουσταντίντς τ’ Ντέμου, ου Μηνάς ου γκαρέλας, ου Νάσιους τ’ Τσέγκου..ου Ντάφας τ’ Δούκα..ου Κουτσιαρής κι πουλλοί-πουλλοί άλλ’ κι γλιντούν. Πιν..τρών ρίχνουντι άλλις φουρές μι του γραμόφουνου ..άλλις φέρν τα νταούλια.
Ου Κουτσιαρίς βουηθάει τουν πάππου του Νταήκα να σκουθεί ουρθός..τουν τνάζ’ ψίχα του χιόν ‘ απου ουπάνουτ κι τουν δίν’ τ σιασβάρα να βάλ. Τουν λέει κιόλας «καλουσόρσις ρε Νταή (νταή τουν ήλιγιν)..να μι δώις τ’ αντί κι του γιαλέκου να τα βάλου να στιγνώσν; Κέλα ύστιρα, να κάτσουμι στου σουφρά να φάμι να πιούμι να μουλουγήσουμι..»
Νταήκας: (τιριάζιτι..βαν’ τ σιαλβάρατ’ ψια στραβά κι στρώνιτι στου κτούκ στου σουφρά). Ωρε καλώς σας βρήκα ρε..τα ρούχα μια χαρά ίντα ουπάνουμ..αα έχ ψια παραπάν χιόν’ απόψι..θα ρθεί η ανξ’ κι θα λιώσν. Κώτσιου που ιχτές του βράδ’ που ήμασταν αντάμα σια αραθύμσα κι πέρασα να σι ιδώ. Να , κλώσκα ψίχα σήμιρα στα μαγαζιά κι ίπα να ιξιτάσου ψιά τα γράδα. Κοίταξέτι..παλιά οι πάπ οι θκοίμας έφκιαναν καλές ρακές..γιρές. Όταν φόρτουνάμι τς ντραματζάνις στα ζουντανά..έτσ’ που πλιακαλνούσαν..έκαμνιν πώς έπιφτι καμιά σταγόνα απου κανά ξιμπουσιατζμένου σιόχαλου..ξιφλιούνταν του κουζίν’ πτου σαμάρ..άν αράδζι στ στράτα..άνιγιν αυλάκ’, όταν τ’ γκλιουκατούσις , σι πιρπατούσιν, στα ιλιάτσια μι τιουλτιούκου, διάβηνις ενακένα. Τώρα ίνι αλλιώς, ιμένα ψια ξιζουμζμένις μι φαίνουντι.. α βάλτι μια να ιδούμι πόταβ ίνι. Ου πάππους ου νταήκας ίχιν πάντα στου τζιόπ πτου γιαλέκου ένα φυλτζιανούλ’ για τιουλτιούκου. Τν έβανι..τν έκλουθι μια κι τ’ σβίγγουνι. Αν σφουγγάρζις ύστιρα του φυλτζιάν ‘ δεν ίν ούτι σταγουνούλα (μι τουπιν πουλλές φουρές ου πατέρας). Τν κλώθ’ τ σβιγγών’ κι λέει «ωρέ καλά σας ίπα ιγώ ..σαν νιρό ίνι, αριά χουρίς γράδα..δε μι λές ρε Κώτσιου , τώρα ποιος βγάν; Ου Νάσιους η ου Μχάλτς;»
Κουτσιαρής: Ου Μχάλτς βγάν’ ρε νταή..μόλις τώρα έβαλάμι τ’ δεύτιρ’ τν καζανιά..κι χιρσι να βγαίν του πρώτου..του φαρμάκ’..να γιουμώσ’ του κακάβ να τν πουλιουμήσουμι..ου Νάσιους ήρθιν να πάρ’ αράδα.
Κι ήπιναν κι έτρουγαν κι μουλουγούσαν. Μια δόσ’ ου Κώτσιους κι ου Νάσιους κλώθουντι σι κάτ’ δλειές..βαν κιάλλα ξύλα στ φουτιά..μαζών κατ’ τζάβαλα..σβαρνιζν τς κουσιόρις παραπέρα..ξαφνικά ου πάππους ου Νταήκας σκώνιτι κι τραβάει ίσια , μι του φυλτζιάν στν τιουλτιούκου, που ίχιν μόλις χιρίς να βγαίν..σχιδόν γαλάζια.. ουπάν που 39 γράδα…
Δεν τουν παίρν χαμπάρ καένας…ου πάππους βάν’ του πρώτου του φυλτζιάν’ ..του κλώθ κι ..γκλιούκ..του γκλιουκαλνάει μι μια. Βάν του δεύτιρου, κι τότι ..κλωθ μια του κιφάλ ου ου Κουτσιαρής κι τουν γλέπ..
Κώτσιους: ( ..αμάν πάει ου Νταής..τουν έχασάμι..δηλητηριάσκιν..τι τζλάπ θα δώσου στ μαχιάτ τ’ νταήκινα; Πάει ..τουν τρύπσιν τα σουθικάτ..ωρέ αυτήν όξου που τν πουλιουμούμι..γκαρούφις ανοιγ καταΐ;Του κακάβ’ τ’ αγανώνουμι αράδα να μη τρυπάει..Ωρέ.. πάει, δεν προφτασάμι..τώρα;;..φουνάζ).. Μήηη!! Μη αντάσ’ Νταή..πουλιόματιν κάτ’..πάει σέφαγιν μπαμπέσκα η τιουλτιούκου ..σι συγίρσιν ντίπ..θα ‘κουλήσ’ τ’ άντιρους..φούρλαξτιν ,φτύστιν, κάμτιν μιτό. κι μη..
ΚΙ ΤΙ ΓΥΡΝΑΕΙ ΚΙ ΛΕΕΙ ΡΕ,ΣΤΟΥΝ ΚΩΤΣΙΟΥ, ΟΥ ΓΙΓΑΝΤΑΣ, ΟΥ ΠΑΠΠΟΥΣ ΟΥ ΝΤΑΗΚΑΣ, ΟΛΟΥ ΑΠΟΥΡΙΑ;;
Νταήκας: ΤΙ ΣΚΟΥΪΖ ΡΕ ΚΩΤΣΙΟΥ ΕΤΣΙΑΪΑΣ; ΤΗΡΑ..ΚΟΨΙ ΤΣ ΦΟΥΤΙΕΣ ΓΙΑΤΙ ΧΙΡΣΙ Ν’ ΑΔΥΝΑΤΙΖ’ ..ΧΙΡΣΑΝ ΝΑ ΠΕΦΤΝ ΠΟΥΛΥ ΤΑ ΓΡΑΔΑ….
ΑΪΝΤΙ ΡΕ ΟΛ’.. ΚΑΛΑ ΚΑΖΑΝΙΑ ΚΙ ΚΑΛΟ ΕΞΟΥΔΟΥ..
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΑ ΚΑΙ ΕΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ..
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ ΤΟΥ ΚΩΤΣΙΑΡΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΜΟΥ ΤΗΣ ΟΛΓΑΣ
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ..ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
