Α ΚΥΚΛΟΣ 2o ΜΕΡΟΣ
ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΩ ΕΔΩ , ΟΤΙ ΕΩΣ ΤΟΥΔΕ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗΡΙΧΘΗΚΕ ΣΕ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ
1) ΟΙ ΚΗΠΟΙ ( ΤΑ ΜΠΑΧΤΣΕΔΙΑ) ΠΟΤΙΖΟΤΑΝ , ΑΠΟ ΑΥΛΑΚΙΑ ΣΥΝΔΕΟΜΕΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΟΥΤΕΣ (ΤΙΣ ΛΕΚΑΝΕΣ), ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΒΡΥΣΗΣ, ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΝΟΜΗΣ , ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΟΛΟ ΤΟ ΕΙΚΟΣΙΤΕΤΡΑΩΡΟ ΚΑΙ Η ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΕΡΙΔΕΣ , ΤΣΑΚΩΜΟΥΣ, ΔΙΕΝΕΞΕΙΣ ( ποιος θα πουτίς(ει) μες του ζιούρου, ποιος θα πουτις(ει) τ νυχτα μι του φανάρ κλπ)
2) ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΨΥΓΕΙΑ Η ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ ΨΥΞΗΣ, ΤΑ ΚΑΡΠΟΥΖΙΑ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΖΑΝ Η ΕΦΕΡΝΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΟΣΤΑΝΙΑ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ, ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝΤΑΝ ΣΤΙΣ ΚΑΡΟΥΤΕΣ ΓΙΑ ΨΥΞΗ. ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΣΗΜΑΔΕΥΑΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ (Στν τσέφλα) ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΧΗΜΑΤΑ-ΣΥΜΒΟΛΑ, ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΟΡΙΖΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ , (να μην κλαπούν, να μη μπερδευτουν ) Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΡΟΥΤΑΣ. ΑΥΤΟΣ Ο ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΕ ΣΧΕΔΟΝ ΜΟΝΙΜΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΔΙΕΝΕΞΕΙΣ (ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝ ΟΙ ΝΕΟΙ)
Δρυόβουνο 9 Αυγούστου 1953, Ωρα 15:30 μ.μ.
Τρείς ώρις μιτά πτου σοβαρότατου συμβάν, τν ακραία διένιξ μιταξύ τ Μήτσιου κι τ Τσιοτσιου, για τα καρπούζια τς που έβαλαν μεσα στς λικάνις (καρούτις), τς κιντρικής βρύισ τς πλατέας τ χουριού και που διευθέτσιν ου σπουδαίους, αμιρόληπτους , ειρηνοποιός, ου απονέμων τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, ου απόλυτα δίκιους (μπουρώ να γράφου ως τ χαραί κι λίγου ίνι, αλλά απουφάισα κι σταματώ) , Πρόιδρους τ χουριού Ντάφας ιπικρατεί σχιτική ησυχία.
Τν απόλυτ γαλήν διακόπτ(ει) ου μουνότουνους ήχους τς πτώις τ νιρού απού τς σιούρκις τς βρύις, του κιλάρζμα τ νιρού στα αυλάκια που παέν στα μπαχτσεδια (ανάμισα θα γράφου κι καμια λεξ(ι) θκή μας για να σιβαίνουμι σιγά-σιγα στου κλίμα), αλλά κι οι απότουμ ήχ(οι)-χτύπ(οι) πτα πούλια κι τα ζάρια πτου τάβλι που παίζν στα καφινεία…
Τ γαλήν αυτίνια κι τν ηριμία, θα διακόψ ένα γιγουνός, απρόσμινο γιατί θα προέλθ πτουν ειρηνοποιό, τουν καθ υλη αρμόδιου, τον έχουντα του γινικό πρόσταγμα(πάλι μπουρώ να γράφου πουλά, αλλα δε θέλου σταματώ), τουν Πρόιδρου Ντάφα…
Τρείς ώρις μιτά του συμβάν ου Πρόιδρους Ντάφας Πατακός (να μι σχουρνάτι, μπιρδεύκα) Παπαδόπουλους (ίθιλα να πω) βρίσκετι ακόμα στν κιντρική πλατέα…στου πλατύσκαλου αναμιταξύ των καφενειων τ Ζηκου κι τ Κώτια.. Μι του κιφάλ σκυφτό, μι τα χέρια διμένα ουπίσου στ μέσ, παεν παγκάτ κι… (σκέφτιτι):
« Ορε κάτ(ι) πρεπ να γεν(ει) …δε μπουρεί να σινιχιστεί άλλου αυτήνια η κατάστας(ι).. αυτοί καμια μέρα θα λιαντσουν αμπρουστα στ καρούτις..ινι ολ(οι) ντιπ αχριάνκοι…όρε αν ίμαν στου χουραφ στα σκιντέρια κι μάζουνα καπνό τι χα να γέν(ει) ; Άμα έκουβα βολτις στου Λιαψίστ στου παζάρ; Oύτι σμαδ στν τσεφλα πτου καρπούζ δε μπουρούν να φκιάσν, μέχρι κι παλιές ζουγραφίζν..κόσις , άλλοι κατ(ι) πλια..αλλ γουμάρια.. μη χιρότιρα…λουζιάζουντι ύστιρα κι δε μπουρούν να απουδιαλεξν..ινι βεβια κι οι τιουλτιούκις…σνάζν του καρπούζ(ι) στν καρούτα..κι ίστιρα σιβαίν στα καφινεία κι χιρνούν τς ρακές…που να βρις ιστιρα του καρπουζ(ι)…Ορέ θαρρώ ότι πρεπ(ει) η να βάλου γιρό φόρου στς ρακές η καλίτιρα να απαγουρέψου τν υπιρκαταναλους(ι) (όρε πως τα λέου)…Ν αφήνου μόνι μια ντραματζανα τ μέρα να ρουφκαλνάει , ου καθείς…όποιους απιρναει τ ντραματζάνα, του ντραγάτ(ι) κι στου μπουντρουμ…Ινι κι ικιν οι τσιλιμπατζιόνδις οι μκροι ρε που παιζν στου πιγαδ…κι αυτοι ανακατών τα καρπούζια ορε φταιγν πουλοι..πως να βγαλου άκρα….Κοντιψα να βάλου, πουλι αυστηρές ποινές του Μήτσιου κι τουν Τσιότσιου, αλλά ίρθιν ικίν(ει) η μαρτυρία τ Τζηκα απ τουν Αητρίφυλλα , για τουν Τσιότσιου, π ταλλαξιν όλα…Μήπους να αυστηρουποιήσου του σύστημα ποινων, να σταθώ αμείλικτους αλλά άτινκτους (Ίνι απ τουν πουλί μορφους(η) απ τα γράμματα που έμαθι στου μπουγατσκό) Όρε μήπους πρεπ να φκιάσου κατ(ι) ώστι να σινιτιστούν όλοι οι αλλ κι να μη φκιαν τα μύθια π έφκιασιν ου Μήτσιους κι ου Κώτσιους;…….
(σκέψ) ….Ου Δάσκαλους…ορε πως δεν του σκεφκα, τος(ι) ώρα; Αυτός δεν ίνι π μι χρουστάει; Ιμένα δεν έβαλιν μέσου να τουν φέρου στου χουριό, πσιακατ π’ πιαλουσι όλου μι μιταθέσεις κι ίφιρνι οιρα όλ(η) τν ιπικράτια; Αυτόν δε βουήθσα όταν νταμπλιάσκι η γιαγιά τ κι δεν ίχιν καγκαμιά πρόσβασ σι καμιά δουμή υγείας; (Μπουγατσκό) Η λύς(η)….ου Δάσκαλους λοιπόν …
(ουρλιάζ) Γραμματεύς!!!! ( Νασιους.. κλώθουνταν ολ(ι) τν ώρα γυρου απ του Ντάφα , γιατί τουν έτριμι μη φουνάξ(ει) κι δεν τουν βρεί)
Νάσιους: Μάλιστα κύριε Ντάφα
Ντάφας: Τι Μάλιστα ρε ζιουγριμ…Γλίγουρα, συρ φωναξι του δάσκαλου να τσακστεί να ρθεί….Έφτσα..αν στυγνωσει κι δεν ίρθις μι του Δάσκαλου, σ έσφαξα….
Ου Νάσιους , φευγει σφαίρα για το σπιτ τ Δάσκαλου που είνι σχιτικά κουντα…απ τουν πιαλτο γριντώθκιν τρεις φουρες κι κατατραφώθκιν..ντιπ λέραβους φταν..
Νάσιους: Δάσκαλε , γρήγορα έφτσι θα μι σφάξ(ει)
Δάσκαλος: Μα τι λέτε κύριε Γραμματέα; Και πώς γίνατε έτσι;;
Νασιους: Γρήγορα κύριε Δάσκαλε ..μας περιμένει ο Ντάφας στην πλατεία… πρέπει να πάμε κατεπειγόντως
Έκπληκτος γι αυτή τη σπουδή του Γραμματέα ο Δάσκαλος , ντύνεται γρήγορα-γρήγορα και με γοργά βήματα, φτάνει μαζί με το Γραμματέα στην πλατεία.. Ανεβαίνουν τα σκαλιά γρήγορα-γρήγορα και για πρώτη φορά βλέπει τον Πρόεδρο σε τέτοια κατάσταση
Νταφας: Δασκαλι σα να αργσις κάμπουσου…να μη ξαναγίν. Ξέρς ότι μπουρω να σι σφουγγαρίσου, να σ απουλικου Ακσι.. μι χρουστάς;
Δάσκαλος: Μάλιστα σας χρωστάω κύριε πρόεδρε
Ντάφας: Πρίν προυφτάς(ει) ου Κώτιας να βαλ(ει) ένα φυλτζιάν τιουλτιουκου, κι του μπλαρ ικινουια π γλεπς στν καρούτα να πουτστεί… ισι θα προυκάμς κι θα γραψ ένα λουγίδριου σχιτικο μι του θέμα π γίγκιν τα χαραί (ξέρου ότι του ξερς καλά ήσαν κι σι ικεί)κι ύστιρα θα σι πώ…
Πιαλάει ου Δάσκαλους, καπνός πίσου πτου μπάγκου τ καφινείου κι σχιδόν αμέσους ουλουκληρών του λόγου κι ιπιστρέφ
Ντάφας: Πάλι άργισις ψίχα…κανόντσι . Ακσι …μπουρεί να σπούδασις σαλουνίκ(η) που είνι 4-5 χρόνια αλά να μην αστουχάς ότι ιγώ έβγαλα τάξ(η) στου Μπουγατσκό που ίνι Χάρβαρντ, ανώτερου απ του Κέμπριτζ …θα μ ακούς λοιπόν σι δινου μια ιφκιρία, μια ιφκιρία στ Σαλουνίκ(η) (Σαν τίτλους απου τραγουδ δεν ακούσκιν;;)
Θα φκιάσουμι του ιξίς…ότι εκαμάμι όταν ανέλαβα θα φκιάσουμι κι τώρα, (σχιδόν ίδιις φουνές έχουμι). Θα σταθείς πισου απ τν πλατμ, τ θκήμ κι θα βγαντς του λόγου κι ιγώ θα κουνώ του στόμα, σαν να τα λέου ιγώ..ιντάξ(ει);
Δάσκαλος: Να μη μας καταλάβουν κύριε Ντάφα…να μη μας δουν και εξεφτελιστουμε και
Ντάφας: Τι ιξιφτιλιστουμι κι χαμπάρια ρε δάσκαλι;; Αυτά μι τα ιξιφτ.. κι πως παπεις ..σαν ιξαπτεριγα ακούσκιν να τ αφηκς στουν παππά. Οχ αστου σι μένα…κανουνικά έπριπιν να ιδουποιήσουμι του λαό, αλλά οι πλιότιρ παιρν χάπια κι φλάγουντι μ αυτό του ζιούρου κι ιντς ζαρουγμένοι στα κατώια, ινώ οι άλλοι που εχν τα τρανά τα καμπαχάτια κι φκιάν ιλιάτσια, κόμα χειροτιρα, στς ίσμπις ίνι τρυπουμεν(οι).. Θα πιριουριστούμι λοιπόν στς μιθουκδις που ίντς στα καφινεία ( αν κι εχν τζιβουμένα τα μάτια απ του πιουτί κι δε θαρρώ ν ακουσν τιπουτα) κι στς αλλοι που ινι κρυμέν(οι) στς ντριτζκις, αφνους δηλ που φλάγουντι πουλι απ τα ζέστα..θα του παρν ομους του μήνυμα κι θα τα πουν κι στς αλλ(οι)….Αι Δάσκαλι ..χίρνα
Δάσκαλος: ( ου Ντάφας κουναει του στόμα) Αγαπητοί Χωριανοί σήμερα το πρωί, ελαβε χώρα ένα γεγονός (Ντάφας σι ποια χώρα ρε Δασκαλι, στν πλατέα στου Ντράνουβου γίγκιν, σι ποια χώρα) το οποιο διατάραξε την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία της Κοινωνίας μας. Κατόπιν ενεργειών ΜΟ (ιδώια ου Ντάφας είπι του ΜΟ δυνατά , όπους μουγκριζ(ει) του δαμαλ(ι), έτσι τουν ίχιν πεί ου Δάσκαλους) Το στυγερό..
Ντάφας: Τι σουγλιρο ρε Δάσκαλι, που πααίν αυτό μι του καρπουζ(ι);;, του καρπουζ(ι) ίνι στρόγγυλου, τι σουγλιρό μι χιρσις..
Δάσκαλους: Δεν έιπα σουβλερο κυριε Ντάφα, στυγερο είπα (και συνεχιζει) Το στυγερό αυτό έγγλημα
Ντάφας: Τι λες ρε Δάσκαλι , να του παλι του πεις , κι μάλιστα τώρα κόμα χειρότιρα, ίπις σουγλιτιρό ..Δάσκαλι κι οι μιθσμένοι πτου καφινείου χιρσαν να αναβαλνιούντι θα μας πουλιουμισν τα φιλτζιάνια μι τς ρακές κι οι άλλοι στ ντρίτζγκις, χιρσαν να τσιουλων τ φτιά…Πρόσιξι
Δάσκαλος: Το στυγερό αυτό έγκλημα διαλευκάνθηκε
Νταφας: Τι; Τί λέει αυτός ρα..όχ μόνι κάνκις , κομα χειρότιρα , λευκκάνκις λέει ου ξλεινους…Χίρσι τα ξεντρουπα ..θα μας μαδίσν..θ αρπαξ καενας του κλαμούρ κι θα μας φκιάς αργανου..Ακσι να σι πω δάσκαλι
Δασκαλος: Μα σας παρακαλώ..αφήστε με να σας βοηθήσω κε Ντάφα
Ντάφας: Καλααααααα… αει να σι ιδώ
Δάσκαλος: (κουναει το στόμα ο Νταφας)Το στυγερό αυτό έγκλημα διαλευκάνθηκε, κατόπιν ενεργειών ΜΟ (άιντε πάλι).Παρ όλο του ότι αρχικώς αναγκάστηκα να επιβάλλω αυστηρές ποινές, αυτές μετριάστηκαν κατά πολύ κατόπιν της σημαντικής μαρτυρίας του κου Τζήκα. Έρχομαι όμως σήμερα να αναγκαστώ εκ νέου να επιβάλλω πρόσθετες ποινές για το συνετισμό και τη συμμόρφωση όλων
Ντάφας: (σχεδον εκμυστηρευόμενος) Όι Δάσκαλι μη τα λές τόσου αγλήγουρα …δε σι προυφτένου.. κουντευου να στραγγουλίσου τ γλώσσα..
Δάσκαλος: Αποφασίζω λοιπόν να επιβάλλω την εξής επιπλέον ποινή …Κατά τη θερινή περίοδο , του τρέχοντος έτους 1953, ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ την κατανάλωση από τους πολιτες κο Μήτσιο και κο Τσιότσιο που υπέπεσαν στο πρωινο εγκληματικό ατόπημα, την κατανάλωση οποιασδήποτε ποσότητας υδροπέπονος..
Ντάφας: Τι λες ρε τιτσερ (του ιχι ακούσει απου έναν Ντριανουβνό Ελληνουαμερικάνου περσι του καλουκαίρ στου παναιρ στν Αησουτήρα))..Πότι συνουήθκαμι ιμις να πούμι για πιπόνια, για τα καρπούζια δε λέμι απ τα χαραί;; ..Τι λες ρε αμόρφουτι απ τα Σαλουνικ(ι); οχ μονι πιπόνι ..κομα τρανύτιρου υδρουπεπον(ι) ..Θα σι απουλήκου..
Δάσκαλος: Μα κύριε ντάφα..δεν είπα πεπόνι…
Ντάφας: Τί λές ρε τάχατι γραμματζμένι..ιγώ θα σι αφήκου μιταξιταστέου , μας πήραν χαμπαρ ως κι οι μιθσμένοι θα
Δάσκαλος: Σας παρακάλω κύριε Νταφα..λυπηθειτε με κε…..
Ενώ γινονται όλα αυτά απ τουν απαν του Μαχαλά κατιβεν απ τα σκαλιά ου Νιάνιους κι ου Κώτσιους
Κώτσιους: Τι σαλαβατιζν έτσι ρε Νιάνιου ου Δάσκαλους κι ου Πρόιδρους..τι λέν
Νιάνιους: Δε μπουρώ να σμαδεψου ακριβώς τι λέν ρε Κώτσιου…Είχα τσιουλώσ(ει) του φτι που παραπαν κι ου Δάσκαλους σα να λέει ειδήσεις στν ΥΕΝΕΔ ακούγουνταν..ταλιγιν παραφύσις ιπιστιμουνικά..
ΣΥΝΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
