Αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες και οι απαιτήσεις του σε νερό είναι μικρές. Οι επιπτώσεις που προκαλούνται από την κλιματική κρίση στην γεωργία, φέρνουν τον Αμάρανθο(Amaranthus) στο μικροσκόπιο των ερευνητών και στο πάνελ των σημαντικών φυτών του μέλλοντος. Μην σας πω και του παρόντος, μια και η κλιματική αλλαγή είναι ήδη εδώ.
Τα αποτελέσματα πειραματικών ερευνών καταλήγουν πως αν η υπερθέρμανση του πλανήτη φτάσει στους 2ο C, ο Αμάρανθος θα είναι από τα λίγα φυτά που θα υποστηρίξουν την επισιτιστική επάρκεια.
Ανήκει στην κατηγορία εκείνη, των «ψευδοδημητριακών», μαζί με την κινόα και το φαγόπυρο.
Οι σπόροι του – ξανθοί και μαύροι – περιέχουν περισσότερες πρωτεΐνες(+30%) από τα …καθαρόαιμα δημητριακά, όπως και από το ρύζι. Σε συνδυασμό μάλιστα με άλλα δημητριακά προσφέρει πρωτεΐνες αντίστοιχες σε διατροφική αξία με της ζωικής προέλευσης.
Οι Ατζέκοι του Μεξικού, οι Ίνκας του Περού και άλλοι αρχαίοι λαοί τον θεωρούσαν «ιερό σπόρο» και αποτελούσε την βασική διατροφή τους επί χιλιάδες χρόνια. Χωρίς γλουτένη για όσους έχουν δυσανεξία, πλούσιο σε σίδηρο, ασβέστιο και μαγνήσιο. Όλα τα μέρη του φυτού είναι βρώσιμα. Μέχρι και οι ρίζες. Ανήκει στην ίδια ομάδα με τα γνωστά μας βλήτα.
Οι πλουσιότερες καλλιέργειες βρίσκονται στην Νότιο Αμερική, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Ινδία, ενώ στην Ευρώπη πρωτιά στην παραγωγή Αμάρανθου έχει η Ουκρανία. Έχει αρχίσει η καλλιέργειά του στην Ισπανία, Ιταλία και την Ολλανδία, η οποία παράλληλα εισάγει Αμάρανθο από την Ινδία, τυποποιεί και εξάγει. Κυκλοφορούν περίπου 70 καταπληκτικές ποικιλίες Αμάρανθου.
Το θυμόσαστε αλήθεια εκείνο το παλιό, εντυπωσιακό λουλούδι, το «λειρί του κόκορα»; Ναι, είναι της ίδιας οικογένειας. Μια χαρά ευδοκιμεί λοιπόν ο Αμάρανθος – με το ελληνικότατο όνομα – και στην χώρα μας. Και όχι μόνο ως διακοσμητικό λουλούδι… Προς το παρόν τον βρίσκουμε, εισαγόμενο φυσικά, μόνο σε καταστήματα super food.
Η κλιματική κρίση σε συνδυασμό με τον αυξανόμενο παγκόσμιο πληθυσμό, συνεπάγονται επισιτιστική κρίση. Προηγμένες χώρες, σε όλο τον πλανήτη, επενδύουν σοβαρά στην έρευνα, προκειμένου να δώσουν διεξόδους στην αγροτική τους πολιτική. Εισάγουν νέες καλλιεργητικές μεθόδους, μελετούν μουσειακές αναφορές, αναζητούν ανθεκτικές αρχαίες ποικιλίες και προχωρούν ταχέως σε νέες γεωργικές επιλογές.
Πριν… πεινάσουν, ερευνούν και προσαρμόζονται.
Έλενα Νάμινι
