«Ο ασθμαίνων λογισμός»… «Δεν θέλω να το πιστέψω… Πωλείται η Ελλάς?

«Ο ασθμαίνων λογισμός»…

«Δεν θέλω να το πιστέψω…

Πωλείται η Ελλάς?

Με όποια ταχύτητα κι αν τρέχουν κάποια πράγματα, τα φτάνει και τα ξεπερνάει ο λογισμός. Είναι όμως κάποιες φορές που τα γεγονότα τρέχουν, οι καταστάσεις εξελίσσονται, αλλά, ο λογισμός κοντόθωρος και καρβουνοκίνητος, μένει πίσω,  ασθμαίνων και μυωπικός, που αδυνατεί να διακρίνει την ήδη διαμορφωμένη πραγματικότητα!…

Θυμάμαι, πριν από χρόνια, την αφίσα που κέντραρε στους τοίχους της πόλης και μας πληροφορούσε, τότε, με το σύνθημα, πάνω από τον γεωγραφικό χάρτη της Ελλάδας, «Πωλείται η Ελλάς» και στο νου μου έρχεται η πρώτη αποδοκιμαστική αντίδραση μου, και τούτο, γιατί, ποτέ δεν μ άρεσαν οι υπερφίαλες προσεγγίσεις και οι μεγαλόστομες εκφράσεις. Πως ήταν δυνατόν, η Ελλάδα των δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων με τα ιστορικά μας νησιά, το Αιγαίο του Ελληνικού πολιτισμού, τα βουνά, τους κάμπους και τα ποτάμια, η Ελλάδα με την άυλη κληρονομιά, της Βεργίνας, της Κνωσού, των Δελφών, της παγκόσμιας Ολυμπίας και του Παρθενώνα να πωλείται?  Ποιοι την έχουν βγάλει στο σφυρί? Ποιοι σε βαθιά ανήλιαγα υπόγεια έχουν αναλάβει, εργολαβικά, με τη λογική του προσωπικού κέρδους, την εκποίηση της?  Έχουν, άραγε, την ιταμή ικανότητα να διαπράξουν, κάποιοι, ένα τέτοιο ανοσιούργημα?

Όχι , όχι ήθελε να φωνάξει η συνείδηση μου!… Η Ελλάδα, η πατρίδα των Ελλήνων, η πατρίδα μου, δεν πωλείται, δεν τεμαχίζεται, δεν εκποιείται!… Και με την φορτισμένη, πιεστική μου αντίδραση, ήρθε ως νικητής, στο μήνυμα της αφίσας, ο κοντόθωρος λογισμός μου και ένα ανακουφιστικό χαμόγελο με εξισορρόπησε και με έφερε στα ζύγια μου… Η Ελλάδα Δεν Πωλείται!…

Αλλά πριν εκπνεύσει η καθησυχαστική μου λογική, οι απατηλοί του πατριωτισμού πούλησαν, στα πλαίσια της αποκρατικοποίησης, τον κερδοφόρο ΟΤΕ, στη Γερμανική Κρατική Επιχείρηση, την  Deutsche Telekom. (Εμείς κάναμε αποκρατικοποίηση και οι Γερμανοί ενίσχυαν την κρατική τους υποδομή) έτσι τα κέρδη από τους Έλληνες καταναλωτές μεταφέρονται στο Γερμανικό κράτος και οι τιμές που διαμορφώνονται, έκτοτε, αναλογούν στις τιμές των Γερμανών καταναλωτών, και επιβαρύνουν το φτωχό βαλάντιο του έλληνα καταναλωτή, που η αξία της εργασίας του προσεγγίζει μόλις και μετά βίας τον ένα τέταρτο του μεροκάματου του ανειδικεύτου γερμανού εργαζόμενου. Η Τιμή μονάδας έχει σχεδόν εικοσαπλασιαστεί από την τιμή μονάδας του Δημόσιου Ελληνικού ΟΤΕ. Ένας ΟΤΕ που οι κερδοφόρες θυγατρικές του εταιρίες είχαν αναπτυχθεί, προ πολλού, στη Ρουμανία, στη Σερβία, στην Αλβανία, στην ΠΓΔΜ, στη Βουλγαρία και στην Αρμενία. 

Οι απατηλοί μεταπράτες του πατριωτισμού, πούλησαν, εκποίησαν, έβγαλαν στο σφυρί, σχεδόν όλες τις Δημόσιες Επιχειρήσεις. Ο στραπατσαδόρος της Εθνικής Οικονομίας που οδήγησε το εξωτερικό χρέος, μετά από μεγάλη, πενταετή προσπάθεια συγκράτησης του, στο 130 % του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος  και τη χώρα στη χρεωκοπία, πούλησε μέχρι και τον κερδοφόρο ΟΠΑΠ σε τσεχοσλοβάκο επενδυτή, λένε, οι κακές γλώσσες, και εμείς συμφωνούμε, χωρίς διαμεσολαβητική προμήθεια!..

Ο ανεκδιήγητος που τον μετέγραψαν στο κόμμα του απατηλού πατριωτισμού, ως υπερμαχητικό πουλέν, πούλησε την πολεμική μας βιομηχανία σε ιδιώτες. Πούλησε  την τσιμεντοβιομηχανία της Ελλάδος, ΑΓΕΤ Ηρακλής, που το 1960 ήταν η μεγαλύτερη επιχείρηση τσιμέντου στην Ευρώπη, στους ανταγωνιστές της Ιταλούς και τις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας σε μη «κερδοσκόπους ιδιώτες». Και με βεβαιότητα σας δηλώνω, με την περιορισμένη μου ενημερότητα, με ευπείθεια, χωρίς καμία διαμεσολαβητική προμήθεια! Στόχος του ήταν η πώληση των πάντων που βρισκόταν στην περιουσία του κράτους των Ελλήνων πολιτών.

Αυτό το ανέλαβε, ως βαθυτάτη κληρονομική υποχρέωση, ο γιος του, ο πολύφερνος μάνατζερ πωλήσεων με σπουδές στην αλλοδαπή!… Ο οποίος πούλησε και  εκποίησε δρόμους, λιμάνια, αεροδρόμια  το τρένο, την ΔΕΗ, τις παραλίες μας, τα βουνά , τους κάμπους και τα ποτάμια μας. 

Καίνε τα βουνά και τα δάση μας και φυτρώνουν φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες. Σε λίγο θα μας απαγορέψουν την άρδευση στους μπαξέδες μας για να παράγουν ανεμπόδιστα τα υδροηλεκτρικά, που στήθηκαν κατά μήκος των ποταμιών μας από τους μεικτούς επιχειρηματικούς ομίλους ξένων και ντόπιων της οικονομικής ολιγαρχίας.

Από το κατεβασμένο παράθυρο ενός φθαρμένου αγροτικού αυτοκινήτου της δεκαετίας του 80, ακούγεται στη διαπασών το τραγούδι του Πάνου Μπούσαλη: «Και πέρασαν σιγά σιγά στων ξένων τα πλοκάμια, οι παραλίες, τα βουνά, τα δάση, τα ποτάμια». Και στο μυαλό σφυροκοπούσε ως το βαρύ σφυρί του σιδηρουργού, η στιχοπλοκή: «Του κόσμου τρώγανε το βιός και το ευχαριστιόταν, έφταιγε όμως και ο λαός, όρθιος που κοιμόταν».

Ένας λαός, που ομοίως με το λογισμό μου, κοντόθωρος και καρβουνοκίνητος, ασθμαίνων και μυωπικός αδυνατεί ακόμη και τώρα να αποδεχτεί την πραγματικότητα που ήδη έχει διαμορφωθεί και να αποδεχτεί ταυτόχρονα την προφητική επισήμανση της αφίσας, ότι όντως η Ελλάδα πωλείται για να ικανοποιήσει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων των ξένων και ντόπιων αρπακτικών, που φέρνουν φτώχια και εξαθλίωση και μας οδηγούν σε χρόνια δίσεκτα, τότε, που οι παππούδες μας λιμοκτονούσαν ως κολλήγοι…

Είναι επιτήδειοι, «οι απατηλοί» κατάφεραν να αποξενώσουν τους Έλληνες από την πεμπτουσία του αρχαίου τους πολιτισμού, που ήταν η πατρίδα και η οργανωμένη κοινωνία, ως συλλογική αυτενέργεια. Οι δημιουργικές συλλογικότητες, τα χρόνια εκείνα και η αντιμετώπιση των κοινών κινδύνων ήταν οι βασικές εκφάνσεις όπου χτίστηκε η οικιστική Ελληνική Άνοιξη σ όλη τη Μεσόγειο. Μας μετέτρεψαν όχι σε συνυπεύθυνα άτομα απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, αλλά σε ιδιώτες που εκμεταλλεύονται  το κοινωνικό σύνολο και την πατρίδα. Μας μετέτρεψαν σε «ιδιώτες» που για τους αρχαίους προγόνους μας ήταν «ύβρις» με την οποία στηλιτεύανε τους κερδοσκόπους και τους μη ενταγμένους στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Σήμερα, με μια άλλη πολιτική, τα χρήματα, των 70 δις, της Ευρωπαϊκής αρωγής για την Ελληνική Οικονομία, τα οποία καρπώνονται, ιδιοποιούνται, οι ιδιωτικοί όμιλοι, θα μπορούσαν να στραφούν και να δημιουργήσουν μια αναπτυξιακή έκρηξη στην κοινωνική οικονομία και στην παραγωγή ενεργειακού πλούτου με τη συμμετοχή των πολιτών και των θεσμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, διαμορφώνοντας τους όρους μιας Εθνικής δυναμικής, ανταγωνιστικής οικονομίας με μικρό κόστος παραγωγής για τον πρωτογενή τομέα  και με ανταγωνιστικό κόστος παραγωγής για την Βιοτεχνία και την καινοτομία…

Στην αποστροφή των σκέψεων μου, από το κατεβασμένο παράθυρο του αγροτικού αυτοκινήτου, τεχνολογίας της δεκαετίας του 80, ακούστηκε η φωνή του Σεφέρη : Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε πηγάδια δεν έχουμε πηγές, μονάχα λίγες στέρνες άδειες και αυτές, που ηχούν και που τις προσκυνούμε!… 

Συμμερίζομαι τα πατριωτικά συναισθήματα του μεγάλου μας ποιητή.  Θα ήθελα να  φτιάξω ένα  ανάχωμα, ένα μετερίζι… για να περισώσουμε… ότι μπορούμε από την Ελλάδα, από την πατρίδα μας, που την έβγαλαν στον πλειστηριασμό.

Μετά κόπων, και πολύ ανηφόρα, επιτέλους, έφθασε κοντά στα συμβάντα και ο ασθμαίνων λογισμό μου!…

Ζαγκανίκας Σίμος