Ο “ατελέσφορος” εκσυγχρονισμός του Σημίτη και ο τίτλος ενός βιβλίου
*Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog “ΙΔΕΟπολις”
*ΒΙΒΛΙΟκριτική
Να που η ανάγνωση ενός βιβλίου δεν εξαρτάται τόσο από το περιεχόμενό του (δεν το γνωρίζεις άλλωστε πριν διαβάσεις το βιβλίο, απλά το υποψιάζεσαι), ούτε τόσο από την εικόνα-σκίτσο του εμπροσθόφυλλου, όσο από τον “Τίτλο” του.
Για τους βιβλιοκριτικούς ο “Τίτλος” ενός βιβλίου είναι και ο κράχτης του. Παρακινεί, δηλαδή, τον αναγνώστη να ξεφυλλίσει ή και να αγοράσει ένα βιβλίο που ο “τίτλος” του προκαλεί το ενδιαφέρον του.
Και όταν υποστηρίζω πως ο “Τίτλος” ενός βιβλίου είναι και ο κράχτης του, η διαφήμισή του δεν εννοώ τον “τίτλο” που σοκάρει με τα διάφορα υπονοούμενα ή σημαινόμενά του, αλλά τον “τίτλο” που σε παραπέμπει σε άλλους χώρους και σε άλλα πνευματικά πεδία. Σε αναγκάζει να περιηγηθείς σε διάφορους χώρους ανεξάρτητους ή και άσχετους με το περιεχόμενο του βιβλίου.
Αυτό εγώ το θεωρώ κέρδος αφού έτσι ο αναγνώστης εισέρχεται σε ένα πεδίο πνευματικής εκγύμνασης και δοκιμασίας στο βαθμό που η κατανόηση κάποιου όρου του τίτλου συνιστά και την αναγκαία συνθήκη για την ανάγνωση και κατανόηση του περιεχομένου του βιβλίου.
Σε αυτήν την κατηγορία των βιβλίων που σε κερδίζουν με τον τίτλο τους (και για να ακριβολογώ με μία λέξη του) ανήκει και το βιβλίο του Γ. Καραμπελιά “Ατελέσφορος εκσυγχρονισμός: Ο Κώστας Σημίτης και η εποχή του”.
