Η Εκκλησία μας δεν είναι ανθρώπινος οργανισμός, γιατί απόκτησε έναν παγκόσμιο χαρακτήρα (και εγκόσμιο) μετά το κοσμοϊστορικό γεγονός της Ανάστασης του Χριστού που μεταμόρφωσε το παν. Δια του Ιησού Χριστού και «εν Χριστώ» υπάρχει η ενότητα στο σώμα της Εκκλησίας, δια του Αγίου Πνεύματος και «εν τω Αγίω Πνεύματι» διασώζεται η πολλαπλότητα των προσώπων.
Οι θεολογούντες στα πλαίσια της δυτικής σκέψης και της ρωμαιοκαθολικής πρακτικής και κάποιοι από τους αυτόκλητους εκσυγχρονιστές της πατερικής διδασκαλίας στη σημερινή εποχή της σύγχυσης των πάντων ανακάλυψαν την ανεπάρκεια της Εκκλησίας στα κοινωνικά δεδομένα και μιλούν απερίσκεπτα για τη δήθεν έλλειψη προσαρμοστικότητας της ανατολικής παράδοσης στην εκάστοτε πραγματικότητα, χρεώνοντας στην Εκκλησία αδυναμία να αναδείξει τη γήινη μορφή της! Με άλλα λόγια για όλους αυτούς η Εκκλησία δεν είναι σώμα Χριστού, δεν είναι θεανθρώπινος οργανισμός, αλλά καθίδρυμα νομικού ή νομικίστικου χαρακτήρα.
Ο Ντοστογιέφσκι είχε γράψει πως αν του έλεγαν ότι στο ένα μέρος βρίσκεται η αλήθεια και στο άλλο ο Χριστός, αυτός θα προτιμούσε να πάει με το μέρος του Χριστού.
Ο Χριστός είναι η Αλήθεια που έκανε προσιτό στον άνθρωπο το μυστήριο του κόσμου από την αρχή της δημιουργίας και διαμόρφωσε με την παρουσία Του στον κόσμο μια άλλη ιστορική πραγματικότητα. Με τη σάρκωσή Του αναδύονται στην επιφάνεια για πρώτη φορά από καταβολής κόσμου οι αληθινές ρίζες και οι διακλαδώσεις σχέσεων ανάμεσα στα πρόσωπα στα όντα και στα πράγματα.
Ακόμα κι αυτοί οι αρνητές του μυστηρίου της σαρκώσεως του Θεανθρώπου σύρονται στη συγκατάβαση της παραδοχής πως η παρουσία του Χριστού στον κόσμο σηματοδότησε κάποια αλλαγή. Αδυνατούν, δηλαδή, να προσπεράσουν το γεγονός, να αμφισβητήσουν την καταγραφείσα ιστορική πραγματικότητα και τις συνέπειες αυτού του εξαιρετικού «συμβάντος» που καθόρισε για πάντα την πορεία του ανθρώπου και που τελικά χώρισε στα δύο την ιστορία της ανθρωπότητας.
Ηλίας Κ Μάρκου
