“Ο πρώτος νόμος της οικολογίας είναι ότι τα πάντα σχετίζονται με τα πάντα”(BarryCommoner, αμερικανός πολιτικός και οικολόγος)
Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι μας, έχουμε συνδέσει τη ζωή μας με έναν κήπο. Κήπο φυσικό, κήπο λογοτεχνικό, κήπο θρησκευτικό, κήπο φιλοσοφικό…
Και μόνο η αναφορά στη λέξη κήπο η σκέψη μας ταξιδεύει άλλοτε στους “κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας”, άλλοτε στον “κήπο του Προφήτη” ( Χαλίλ Γκιμπράν), άλλοτε στον “Επικούρειο κήπο”, άλλοτε στον “κήπο με τις αυταπάτες” (Ελύτης) κι άλλοτε στον “κήπο της Εδέμ”.
Ποιος δεν αναπολεί τον χαμένο παράδεισο “Κήπος της Εδέμ” εξαιτίας της παραβίασης της θεϊκής εντολής-απαγόρευσης από την Εύα;
“Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον εν Εδέμ κατά ανατολάς και έθετο εκεί τον άνθρωπον, ον έπλασε…Και έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον, ον έπλασε, και έθετο αυτόν εν τω παραδείσω της τρυφής…”
O κήπος, με ό,τι αυτός συμβολίζει, συνιστά την απόλυτη έκφραση της Φύσης. Είναι το απόλυτο ομοίωμά της. Κι αυτό γιατί, όπως οι πρωτόπλαστοι, δεν ζούμε στη Φύση, αλλά είμαστε η ίδια η Φύση.
Στην εποχή μας και όσοι ζουν στα τσιμεντένια συγκροτήματα των μεγαλουπόλεων ο κήπος είναι μία μορφή διαφυγής από το τσιμέντο.
Το να ζεις στην Αθήνα και το σπίτι σου να έχει έναν κήπο είναι μία “ευλογία” και “κατάρα” μαζί.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
*Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog “ΙΔΕΟπολις”
