Ο λιγνίτης και η βιομηχανική ανάπτυξη της Ελλάδας έχουν ένα όνομα, του (ξεχασμένου και άγνωστου ευεργέτη της Ελλάδας) Μικρασιάτη Γεώργιου Παυλίδη. Η ανακάλυψη του λιγνίτη. Η ανθρωπιστική προσφορά και ξανά η φτώχεια

Από τις… υποσημειώσεις της ιστορίας τον βγάζει η εγγονή του Μιράντα Παυλίδου, η οποία έγραψε μια ιστορική βιογραφία μιας μυθιστορηματικής ζωής.

Της Γεωργίας Βορύλλα

 
Γεώργιος Ν. Παυλίδης. Μικρασιάτης πρόσφυγας από τη Φώκαια με μια ζωή μυθιστορηματική· αν και πέθανε νέος, βρέθηκε μέσα στη δίνη των ιστορικών γεγονότων της εποχής του. Γενοκτονία, Μικρασιατική Καταστροφή, Ανταλλαγή, Κατοχή, Εμφύλιος· από τη φτώχεια του απόλυτου τίποτα μετά τον ξεριζωμό, στα πλούτη που μοιράζονταν σε όσους είχαν ανάγκη. Κυρίαρχο στοιχείο (κυριολεκτικά και μεταφορικά) του βίου του ήταν ο άνθρακας· και παρόλο που το όνομά του θα έπρεπε να είχε γραφτεί φαρδύ πλατύ στο κεφάλαιο της ενεργειακής ιστορίας της Ελλάδας, για κάποιον… μυστήριο λόγο είναι ξεχασμένο στις υποσημειώσεις.

Η περιπέτεια της αξιοποίησης του λιγνίτη που βρισκόταν στο υπέδαφος της εορδαϊκής γης, εκεί όπου έφτιαξαν οι πρόσφυγες τα νέα τους σπίτια, έχει συνδεθεί με αυτό το πρόσωπο από την ιωνική γη που έζησε έντονα όλο το πρώτο μισό του 20ού αιώνα.
Σχεδόν 100 χρόνια μετά την ανακάλυψη του λιγνίτη, η συνταξιούχος εκπαιδευτικός Μιράντα Παυλίδου ακολουθώντας τα χνάρια του παππού της προσφέρει πρωτογενείς πληροφορίες στο βιβλίο-λεύκωμα Η ιστορία των λιγνιτών της Δυτικής Μακεδονίας (1925-1957) και ο Μικρασιάτης Γεώργιος Ν. Παυλίδης. Πρόκειται, όπως λέει η ίδια, για ένα έργο ζωής, ένα προϊόν ιστορικής έρευνας που κράτησε 15 ολόκληρα χρόνια. Συνέχεια ΕΔΩ