«Ο λιθοβολισμός του Στεφάνου»
Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΗΜΗΝΑΣ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ
Στις 27 Δεκεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου. Ο άγιος Στέφανος ήταν ένας από τους επτά Διακόνους που επέλεξε η πρώτη Εκκλησία για να καλύπτει τις διάφορες ανάγκες της. Ήταν ένας νέος ένθερμος πιστός και σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων ανήρ φωτισμένος «πλήρης Πνεύματος Αγίου». Ο Διάκονος ήρθε σε σύγκρουση με θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής, τους υποκριτές Γραμματείς και Φαρισαίους, οι οποίοι μη αποδεχόμενοι την διδασκαλία του για τον Μεσσία-Χριστό, αποφάσισαν να τον εξοντώσουν με τον πιο μαρτυρικό θάνατο του λιθοβολισμού. Ο άγιος όχι μόνον δέχθηκε ατάραχος τον σκληρό βασανισμό του, αλλά και λίγο πριν ξεψυχήσει παρακαλούσε τον Θεό να συγχωρήσει τους εξοργισμένους δημίους του.
Κατά ατυχή συγκυρία στις μέρες μας βιώνουμε τον «λιθοβολισμό» ενός νέου φέρελπι πολιτικού, συνονόματο του Αγίου, εκ των μέχρι πρότινος ομοϊδεατών και χειροκροτητών του, οι οποίοι τον δέχθηκαν «ως μάννα εξ ουρανού» να ανορθώσει το καταρρέον κόμμα στο οποίο ανήκαν. Όμως πολύ γρήγορα οι προσδοκίες πολλών εκ των συντρόφων του διεψεύσθησαν και άρχισαν να τον πετροβολούν με λόγια και έργα με συνέπεια να φθάσουν στην διάσπαση ενός πρώην ισχυρού κόμματος. Ο Αμερικανοτραφής όμως Στέφανος δεν τήρησε την στάση του Αγίου να υποστεί αδιαμαρτύρητος την βάσανο των αντιφρονούντων, ούτε ζήτησε συγχώρηση για τα νέα ήθη που ήρθε να επιβάλλει. Αντιθέτως συνεχίζει να δρα απτόητος και να κομπάζει ότι είναι ο μόνος που μπορεί να σώσει το κόμμα, σαν άλλος Μεσσίας, από τις αμαρτίες του παρελθόντος και ο μόνος που μπορεί να «νικήσει» τον Μητσοτάκη, ως ο Δαυίδ το Γολιάθ και να αναλάβει στα στιβαρά χέρια του τα ηνία της Πατρίδας μας. Οψόμεθα…
