Απο ότι έλεγαν οι παλαιότεροι, η Κοζάνη, μέσα η πόλη, ειχε γύρω στα 30 καζάνια.
Σιγά-σιγά εγκαταλείφθηκαν οι αμπελοκαλλιέργειες, γκρεμίστηκαν τα σπίτια που είχαν τις αυλές και τους κατάλληλους χώρους για τέτοιες δραστηριότητες.
Ελάχιστα Κοζανίτικα αμπέλια υπάρχουν σήμερα στις περιοχές που κάποτε ηταν γεμάτες , με τις χαρακτηριστικές μπαλαμιές στα σύνορα μεταξύ των ιδιοκτησιών.
Ενα απο τα τελευταία καζάνια μέσα στην πόλη, ήταν του Γρηγ. Λιόνα, στην 11ης Οκτωβρίου, λιγο παρακάτω απο τον ΟΤΕ.
Εχουμε κάνει απίθανα γλέντια, σε ένα χώρο που παλαιότερα ήταν αχούρι με τα παχνιά.
Η μετατροπή λειτούργησε άψογα και στα παχνιά ο
Κυρ-Γρηγόρης ειχε τις ντραμαντζάνες με τις ρακές.
Ορθιοι με το ποτήρι στο χέρι και το μεζέ στο πιάτο, μέσα στον καπνό απο τα ξύλα και τις αναθυμιάσεις απο τα ξεκαζανιάσματα, το πηγαίναμε αργά !!!!
Το πρόβλημα ηταν μετά για την αφεντιά μου, το ξενύχτι για να ολοκληρώσουμε την απόσταξη….
Χαράματα συνήθως γυρνούσα σπίτι, με τη φρέσκια ρακή !!!!!
Μιά χρονιά ειχε πολύ χιόνι και τρομάξαμε να κουβαλήσουμε τα τσίπουρα και τα ξύλα….
Φοβόμασταν μην πέσει και μας πλακώσει η οροφή απο το πολύ χιόνι!!!!
Ομορφιές και γραφικότητα που δεν υπάρχουν πιά…..
Γεώργιος Γελαδάρης
