Ο παραπονεμένος χαρταετός. Μαρίας Σπυρίου

Ο χαρταετός
Τον βρήκα στην αποθήκη σκονισμένο , θλιμμένο , παραπονεμένο Δεν είχε πετάξει ποτέ του
Δεν είχε πετάξει ποτέ γιατί του έλειπε η ουρά Και χωρίς ουρά πώς να πετάξει ένας χαρταετός:
Τον πήρα από το χέρι
Φέτος θα πετάξεις του είπα Θα φτιάξουμε μαζί την ωραιότερη ουρά Θα σε πάω σε μια χώρα που οι λόφοι και τα βουνά της είναι γυμνά
Οι θάλασσές της απέραντες , γαλάζιες και ήρεμες
Έχει όμως ένα φως: Ένα φως που δεν σε τυφλώνει . Αγκαλιάζει τις θάλασσές της , τα γυμνά βουνά της και τα ντύνει με ένα λαμπρό αποθεωτικό ρούχο.
Το φως της απορροφά την ζωή , την αφομοιώνει και την επιστρέφει σε γαλήνη και ομορφιά
Είναι μια χώρα που αντιπροσωπεύει την τελειότητα κατά τον τρόπο και το μέτρο του Παρθενώνα
Σε κατακτά το φως της χωρίς βία , σε εξυψώνει έως εκεί που το νόημα της ζωής και το νόημα του θανάτου ενώνονται και συμπληρώνει το ένα το άλλο
Η χώρα αυτή έχει και ωραίους ανθρώπους . Ανθρώπους που γελάνε , που τραγουδάνε και χορεύουν.
Από αυτήν λοιπόν την χώρα θα πάρουμε ό,τι ωραίο και θα φτιάξουμε την ουρά σου ΄΄Κάτι θα κλέψουμε , κάτι θα μας χαρίσουνε
Πήραμε από την Άνοιξη ένα κλαδάκι ανθισμένης αμυγδαλιάς κι ένα μωβ ζουμπούλι με την μυρουδιά του Ο Μάης μας χάρισε ένα Μαγιάτικο στεφάνι με μαργαρίτες κι ένα ματσάκι κατακόκκινες παπαρούνες
Ο Απρίλης μας χάρισε λίγο από το μάγεμα της πεταλούδας και λίγο από το θάμπεμα της φύσης Από μία εκκλησία της Ανάστασης κλέψαμε ένα κεράκι αναμμένο και κόκκινα τσόφλια από δύο αυγά που τσουγκρίστηκαν
Από τα Χριστούγεννα κλέψαμε πολύ αγάπη και τον Σεπτέμβρη μία ετικέτα από μαθητικό τετράδιο
Από τον Οκτώβρη από μία μαθητική παρέλαση ,στην Θεσσαλονίκη , κλέψαμε ένα τσαρούχι από ένα τσολιαδάκι , που κλαίει ακόμα Από την παρέλαση του Μαρτίου ένα μικρό χάρτινο σημαιάκι κλέψαμε
Στα βράχια μιας ακροθαλασσιάς ένα ναυτάκι ήταν βουρκωμένο στην θύμηση της αγαπημένης του Του κλέψαμε το δάκρυ, γιατί ήτανε δάκρυ αγάπης
Από ένα ξωκκλήσι όπου γινότανε γάμος , κλέψαμε το νυφιάτικο τραγούδι , μα η νύφη δεν το κατάλαβε
Ένα ρόδι κόψαμε από μια ροδιά της αυλής μου και κλέψαμε κι ένα κεράκι από τα γενέθλιά μου
Από την Ολυμπία κόψαμε ένα κλαδάκι αγριελιάς Ένας μικρούλης μας χάρισε ένα χάρτινο καραβάκι κι εμείς το κάναμε και χάρτινο το φεγγαράκι μα από την ακρογιαλιά κλέψαμε ένα κύμα και όλο τον αφρό της θάλασσας , η οποία μας χάρισε την αρμύρα της και με αυτήν τα κολλήσαμε όλα αυτά στην σειρά και φτιάξαμε μία θεσπέσια ουρά χαρταετού
Φούσκωνε από αυτοθαυμασμό κι άνοιγε τα φτερά του για να πετάξει τούτη την Καθαρά Δευτέρα –΄
–Όχι από κει Από δω στους χαρταετούς του Κοσμά Πολίτη
[….]Είδες ποτέ σου πολιτεία να σηκώνεται ψηλά Δεμένη από χιλιάδες σπάγκοι ν’ ανεβαίνουν στα ουράνια
Ε, λοιπόν ούτε είδες , μα ούτε θα ματαδείς ένα τέτοιο θάμα
Αρχινούσανε την Καθαρή Δευτέρα –ήτανε αντέτι-και συνέχεια την κάθε Κυριακή και σκόλη , ώσαμε των Βαγιών
Από του Χτζηφράγκου τα’αλάνι κι από κάθε δώμα κι από τον κάθε ταρλά του κάθε μαχαλά της Πολιτείας αμολάρανε τσερκένια
Πήχτρα ο ουρανός . Τόσο που δεν βρίσκανε θέση τα πουλιά Για τούτο τα χελιδόνια τα φέρναν οι γερανοί μονάχα τη Μεγαλοβδομάδα για να γιορτάσουνε την Πασχαλιά μαζί μας
Ολάκερη την Μεγάλη Σαρακοστή , κάθε Κυριακή και σκόλη η Πολιτεία στον ουρανό
Ανέβαινε στα ουράνια και τη βλόγαγε ο Θεός
Δε χώραγε το μυαλό σου πως μπόραγε να μένει κολλημένα χάμω στη γης ύστερα από τόσο τράβηγμα στα ύψη
Και όπως κοιτάγαμε όλοι ψηλά, τα μάτια μας γεμίζανε ουρανό , ανασαίναμε ουρανό , φαρδαίνανε τα στέρνα μας και κάναμε παρέα με αγγέλο ι Ίδια αγγέλοι κι αρχαγγέλοι κορονίζανε ψηλά
Θα μου πεις κι εδώ την Καθαρή Δευτέρα , βγαίνανε κάπου εδώ γύρω κι αμολάρανε τα τσερκένια
Είδες όμως ποτέ σε τούτη την πολιτεία ν’ αρμενίζει στα ουράνια Όχι
Εκεί ήταν ούλα λογαριασμένα με νου και γνώση
Το κάθε σοκάκι δεμένο με τον ουρανό
Αυτά είχα να σου πω
Ήτανε θάμα να βλέπεις ολάκερη την πολιτεία ν’ανεβαίνει στα ουράνια
Να για να καταλάβεις , ξέρεις το εικόνισμα που ο άγγελος σηκώνει την ταφόπετρα , κι ο Χριστός βγαίνει από τον τάφο κι αναλήφτεται στον ουρανό κρατώντας μια Πασχαλιάτικη κόκκινη παντιέρα
Κάτι τέτοιο ήτανε [Κοσμας Πολίτης << Στον Χατζηφράγκου>>
Μαρία Σπυρίδου