Ο Πεταλωτής της Κοζάνης Κώστας Πραχάλης. Επαγγέλματα που χάθηκαν και χάνονται

Ο Κώστας Πραχάλης ένας καταξιωμένος πεταλωτής στο νομό Κοζάνης ασκούσε την τέχνη του πεταλωτή από ηλικία 10 ετών. Μαθήτευσε κοντά στο γνωστό πεταλωτή Κράλια, ο οποίος αποτέλεσε πολύ καλό δάσκαλο γι’ αυτόν. Εκτός από τον Κράλια έμαθε και πολλά πράγματα στο στρατό όπου ειδικεύθηκε στο πετάλωμα και στις αρρώστιες των ζώων.

Μετά την απόλυσή του από το στρατό το 1935, αγόρασε τα απαραίτητα εργαλεία. Βρήκε τον κατάλληλο χώρο και έστησε το δικό του πεταλωτήριο. Είχε πολλούς πελάτες. Ειδικά κάθε Τρίτη και Σάββατο που γινόταν παζάρι στην Κοζάνη, πετάλωνε από τα ξημερώματα ως αργά το βράδυ. Αργότερα προσέλαβε και πολλούς βοηθούς. Στα 88 πετάλωνε κάπου κάπου χατιρικώς. Και το έκανε με πολύ μεράκι γιατί αγάπησε τη δουλειά του τόσο που όταν πετάλωνε ένοιωθε ότι ξαναγεννιέται.

ΤΟ ΠΕΤΑΛΩΜΑ

Ένας καλό πεταλωτή βλέπει το ζώο από μακριά και ξέρει το πέταλο πρέπει να του περάσει καθώς και τι νούμερο καρφιά θα χρησιμοποιήσει για τη στερέωσή του. Ξέρει τι προεργασία θα κάνει στο πόδι του ζώου, πριν την τοποθέτηση του πετάλου και τι θα κάνει αφού καρφώσει το πέταλο, ξέρει την κλίση που πρέπει να πάρει το καρφί, πριν το χτυπήσει, για να μην πληγώσει το ζώο.

Κάθε ζώο, άλογο, μουλάρι, γαϊδούρι, χρειάζεται το δικό του πέταλο. Επίσης ανάλογα με τη δουλειά που θα κάνει το ζώο, όργωμα, μεταφορά και ανάλογα με τη φύση του εδάφους, άσφαλτος, χωματόδρομος, πετρώδη εδάφη, υπάρχει το κατάλληλο πέταλο. Υπάρχουν πέταλα που καλύπτουν όλη την επιφάνεια της οπλής και πέταλα που έχουν σχήμα μισοφέγγαρου.

Έκδοση του Επιμελητηρίου Κοζάνης το 2003

Εργασία των μαθητών και καθηγητών του 10ου ΤΕΕ Κοζάνης