Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καπνοχωρίου στην Θεσσαλονίκη για την παράσταση “MANOLIS (Χιώτης)/ καρδιά σε τέσσερις χορδές”. Μία εξαιρετική παράσταση μέσα από τα μάτια της Αγάπης Αμαραντίδου, προέδρου του Συλλόγου 

..Γεννήθηκες «Μεγάλος» και πέθανες μικρός ( 49 ετών ! )…Όμως : «είπες , ότι ήταν να πεις και έκανες ότι ήταν να κάνεις , ήτανε τα λόγια που κάποια στιγμή ακούστηκαν μεταξύ άλλων , στην εξαιρετική , τρίωρη , με μόνον 10´διάλειμμα Παράσταση !

Και που να χωρέσει άλλωστε τόσος πλούτος ! τόσες υπέροχες δημιουργίες , τόσο πληθωρικά συναισθήματα , τόσες άγνωστες πτυχές της πολυτάραχης , γεμάτες αντιθέσεις ζωής του , τέτοιο πέρασμα…με όλες τις Ιστορικές αναταραχές….

Λάτρευε , λέει , τα καλογυαλισμένα παπούτσια , την προσεγμένη ένδυση , και μοσχομύριζε πάντα , από όπου και όποια ώρα κι αν περνούσε , καθαριότητα !…όπως έμαθε από την μάνα του ! Κι ήτανε τόσο γυαλισμένα κι επί σκηνής…με όμορφα , λιτά σκηνικά και ρεαλιστικές παρουσίες όλων των καλλιτεχνών , που έφτανε μέχρι σ’ εμάς , τους θεατές ! αυτό το υπέροχο άρωμα , όχι μόνον της εξωτερικής , αλλά και της «εσωτερικής» καθαριότητας και αληθινής αρχοντιάς , που δεν έχει να κάνει με την οικονομική επιφάνεια κάποιου, παρά μόνον με την γεμάτη αγάπη, τιμιότητα , ανθρωπιά , με όλες τις *αδυναμίες* αλλά και όλα τα *δυνατά* της ψυχής του…..

Και ξεχάσαμε !…όλη την περιπετειώδη διαδρομή από Κοζάνη ως την Μονή Λαζαριστών , την καταρρακτώδη βροχή από το ξεκίνημα ως την επιστροφή μας , τον Βαρδάρη να φυσά και να λυσσομανούν ακόμη και οι λίμνες και τα ποτάμια που σχηματιζόντουσαν σε σημεία σημεία στην πόλη . Αυτό δεν ήτανε λεωφορείο που μας ταξίδεψε , πολυμορφικό πλοιάριο θα το πω …

Και τα ξεχάσαμε λοιπόν όλα αυτά ! Και αφεθήκαμε..και θαυμάσαμε ..και τραγουδήσαμε ..και ταξιδέψαμε !…. Μέχρι Αμερική μας έφτασε , όπου τον είχε προσκαλέσει ο πρόεδρος Τζόνσον για τα γενέθλιά του , χαρίζοντας του μάλιστα και την πράσινη κάρτα !

« Άκου, εδώ είμαι»… ήτανε η φράση που ακούστηκε πάλι σε κάποια στιγμή προς το κλείσιμο της Παράστασης . κι ήτανε σαν να την είπαμε και όλοι εμείς .. αφού ζήσαμε βήμα-βήμα κάθε επιτυχία του ! με το «πως» , το «γιατί , με το «πότε» γράφτηκε και με όλους τους ταλαντούχους που συνεργάστηκε…. Μία συγκλονιστική διαδρομή με υπέροχες φωνές ανάμεσα στους δυο κόσμους , τον πάνω και τον κάτω…..

Και ήρθε η στιγμή με τα «ηλιοβασιλέματα» ! , να κλείνουν την Παράσταση , στο αληθινά μαγικό πάλκο , με τους εξαίρετους μουσικούς και ηθοποιούς και ένα μπουζούκι ( Παύλος Παφρανίδης Respekt ! ) μια κατηγορία από μόνος του ! να ανεβάζει με τρόπο μαγικό , την ψυχή του αιώνιου Μανώλη Χιώτη , από την Χώρα του Φωτός , στα ταλαντούχα , δάχτυλά του !!!…….

Συγγραφείς του έργου, σκηνοθέτιδα, συντελεστές και ηθοποιοί, καταχειροκροτήθηκαν !

ΕΥΓΕ απο καρδιάς σε ΟΛΟΥΣ !!!

Και εις άλλα με Υγείαν !!!